Η ψαριά

 haibun

Φόρεσε το ψάθινο καπέλο με την σατέν κορδέλα και κατέβηκε τα ασβεστωμένα σκαλοπάτια του σπιτιού της. Το ποδήλατο ήταν αραγμένο κάτω από τη γέρικη μουριά πλάι στο πηγάδι. Σκούπισε την σέλα που η βατομουριά της μάντρας είχε λερώσει. Πήρε μαζί την απόχη της. Πάτησε πετάλι κι έφυγε με προορισμό την κοντινή λίμνη.

Καβούκι λεπτό
τα σαλιγκάρια σέρνουν -
βροχή πέρασε.

Ήταν πρωινή η ώρα και στην βόλτα της δεν συνάντησε κανένα να πει μια καλημέρα. Ο δρόμος ίσιος μόνο στα τελευταία χιλιόμετρα υπήρχε μια κάθετη ανηφόρα. Βάρεσε ορθοπεταλιά. Οι γάμπες της πόνεσαν και η αναπνοή της επιταχύνθηκε. Σταγόνες ιδρώτα λαμπυρίζανε στο μέτωπο της, σκουπίστηκε.

Ξερά τα φύλλα
στριμωχτήκαν στην άκρη-
νεκρές οι ψυχές.

Ένα ελαφρύ αεράκι φυσούσε σαν στροβίλισμα πεταλούδας. Έφτασε στην λίμνη. Τα νερά ακύμαντα την προκαλούσαν να ριχτεί μέσα τους. Ένα ζευγάρι βατράχων είχε πάρει θέση πάνω σε ένα ανθισμένο νούφαρο. Περίμεναν τις πρώτες αχτίδες του ήλιου για να λιαστούν και να διώξουν το πούσι της νύχτας απ' τα σώματα τους.

Κόκκινα σπόρια
κατάμεστη η ροδιά -
ποντικού ουρά.

Έβγαλε τα σαντάλια της και βούτηξε τα πόδια της στο νερό. Ήταν δροσερό μιας και την προηγούμενη μέρα είχε ξεσπάσει καταιγίδα. Δεν άργησε να βρεθεί στα γαλαζοπράσινα νερά. Ένα κοπάδι από γριβάδια της χάιδεψαν τα πόδια. Έπιασε αρκετά στην απόχη της. Λαχταριστός ο τηγανητός μεζές, το μεσημέρι, χόρτασε αυτή και την γάτα της.

Κίτρινη φούστα
ετοίμασαν οι λεύκες -
υψηλής τέχνης.