Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013

Ξεθωριάζει του σώματός σου η σπασμένη υδρία




Στη φωτογραφία που κρατώ στην τσέπη μου
Ξεθώριασαν τα αρχικά της χρώματα
Ολόσωμη καταφυγή ομορφιάς
Αφανίστηκε στη ραγάδα της λήθης
Χλωμή χαρακιά διατρέχει τώρα το μέρος της καρδιάς
Κόβοντας στα δυο τις άρρωστες κοιλίες
Πήρε χρόνια πολλά να δεσμεύσει τα χρώματα
Κούρσεψε ουράνια τόξα που αχνόφεγγαν
Ωσπου να βρει απρόσκοπτα τη σωστή δόση στη παλέτα της ανάμνησης
Το λαμπρό κόκκινο
Το σμαραγδένιο πράσινο
Του σταριού το αισθαντικό κίτρινο
Και εκείνο το αθάνατο γαλάζιο
Που ταίριαζε με τον μίτο του δικού σου μύθου
Φτιάχνοντας στο τέλος ολοκαίνουργιο τον έγγλυφο σφραγιδόλιθο του σώματος!

Στη φωτογραφία που κρατώ στη τσέπη μου
Ατόνησαν τα αδρά της χαρακτηριστικά
Πότισε ο ιδρώτας το κρυφό αντίσκηνο του θώρακα
Πως να φυτρώσει τώρα ανεμπόδιστα
Ο σπόρος της αφοσίωσης;
Καμένος τόπος, αλυκή της ερήμωσης, μπατανία σκισμένη
Τραβάει τις αποχρώσεις στους χειμερινούς ορυζώνες
Εκεί που εργάτες δομούν λαβυρίνθους ελισσόμενους
Γκρίζα η γη πλέκει πυκνά νυχτοπεταλούδας φόρεμα
Σωρεύεται σκότος
Πληθαίνει του κρυστάλλου ο αμφορέας
Αφρίζει της πείνας ο σκοτεινός θάλαμος
Πως να ξεχωρίσω τον δικό σου δρόμο
Πως να υφάνω το κρουστό της μνήμης εργόχειρο
Που τα μάτια μου βυθίστηκαν στην οχλοβοή
Των στενών πεζοδρομίων και πνίγηκαν
Σταγόνες μαύρης βαθύνοιας κλείνουν την ψυχή μου
Το ευεργέτημα ζητώ της μορφής σου
Να ανοίξω στο φως το πρωινό τα άσπρα πανιά της αιθρίας!

Στη φωτογραφία που κρατώ στην τσέπη μου
Εκμαυλίστηκαν τα υπέροχα φωνήεντα
Κατέβηκαν πάνω σε αόρατο σπάγκο
Όλοι οι ψίθυροι από τα κωνοφόρα του δάσους
Και υφάρπαξαν τη λόχμη του εωθινού σου λόγου
Στόμα κυρτωμένο που σιωπά
Θαμπή ημισέληνος που δραπετεύει
Καμπύλη σβηστού καραβοφάναρου
Υποβάλλει σε δοκιμασία το μαύρο κέλυφος του τρόμου
Αδέσποτη μια νάρκη εκτινάσσει στα πέρατα
Του "σ' αγαπώ" σου το διακλαδιζόμενο ρίζωμα
Δεν είσαι εδώ
Το όνομα σου το ιερουργούν τώρα στη προσευχή τους τα ελάφια
Αποχωρείς γοργά γοργά σκυφτός λίγκας
Και ψηλά σε κορφή πυραμίδας γεύεσαι
Την κρύα αψάδα του χιονιού αμίλητος σαν μισοπεθαμένος γρύλος
Το ορμητήριο ζητώ της κρύπτης σου απεγνωσμένα
Να αμαρτήσει το βλέμμα μου πάλι στα βρόχια των ακροδακτύλων σου!


Δημοσιεύτηκε στην σελίδα ποίησης που διατηρεί ο ποιητής Στρατής Παρέλης
http://poihshkaipoihtes.blogspot.gr/2013/09/blog-post_8.html



18 σχόλια:

  1. Αποχωρείς γοργά γοργά σκυφτός λίγκας
    Και ψηλά σε κορφή πυραμίδας γεύεσαι
    Την κρύα αψάδα του χιονιού αμίλητος σαν μισοπεθαμένος γρύλος
    Το ορμητήριο ζητώ της κρύπτης σου απεγνωσμένα
    Να αμαρτήσει το βλέμμα μου πάλι στα βρόχια των ακροδακτύλων σου!!!

    Απογειωτικός ο λόγος σου
    άλλη μια φορά!!!!!

    Γιώργος...ένας φίλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ένα απέλπιδο κάλεσμα
    θα το έλεγα με η χωρίς αποδέκτη....
    Αξιώνομαι του λόγου σου!!!

    φιλί

    Δανάη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ούτε καν το πρόλαβα.
    Ταξίδεψε μόνο του για τους ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΟΥ ΚΌΣΜΟΥ..
    Φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ελένη είσαι μια αυθεντική τεχνίτρια του λόγου! Εργάζεσαι με τις λέξεις όπως ένας καλλιτέχνης του ψηφιδωτού που ανακαλύπτει και συλλέγει προσεχτικά μία-μία τις ψηφίδες του ανάμεσα σε σωρούς από πετραδάκια, και τις συνθέτει με τρόπο μοναδικό συνταιριάζοντας σχήματα και χρώματα για να αναδειχτεί στο τέλος μία μοναδική δημιουργία, που έχει πάντα τη δική του ταυτότητα!

    Σε φιλώ και εύχομαι ένα πολύ δημιουργικό φθινόπωρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γιώργο μου σε ευχαριστώ πολύ
    Είμαι πραγματικά συγκινημένη
    για την αφοσίωσή σου


    πολλά πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δανάη δεν ξέρω αν είναι απέλπιδο
    αλλά είναι βαθιά αληθινό με ή χωρίς αποδέκτη όπως μάντεψες
    Σε ευχαριστώ που έρχεσαι


    πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Στρατή μου με συγκίνησες βαθιά
    Δεν θα με μαλώσεις που χάνω τα λόγια μου αλλά ξεχειλίζω από χαρά για τη τιμή που μου έκανες

    Πολλά φιλιά ποιητή μου

    Υ.Γ Συγνώμη αν υπερθεμάτισα...αλλά έτσι αισθάνομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μελίνα μου γλυκιά σε ευχαριστώ
    για τα τόσο θερμά σου λόγια Αντεύχομαι και προσδοκώ από εσένα πλούσιες κι όμορφες δημιουργίες
    όπως εσύ ξέρεις να μας χαρίζεις πάντα

    πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ομορφα χαραγματα ψυχης ποσο να σε ευχαριστησω δεν ξερω για αυτο σου το χαρισμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Έχεις ολότελα τη δική σου σφραγίδα....Νιώθω πως ανάμεσα σε άλλα χωρίς να γνωρίζω το δικό σου δημιούργημα, εγώ θα το βρω!
    Διαβάζω δυο και τρεις φορές να ξέρεις τα ποιήματα σου,γιατί μου αρέσει να βλέπω πως χρωματίζεις τις λέξεις σου πως ζωγραφίζεις με το δικό σου τρόπο!
    Υποκλίνομαι στο λόγο σου Ελένη!
    Σε φιλώ!
    Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. τον μίτο του δικού της μύθου ξετυλίγει στο χρόνο η φωτογραφία και η κάθε σου λέξη, έπιασε το μίτο, κλωστή χρυσοποίκιλτη τον έκανε και αριστοτεχνικά κέντησε το ποίημα σου για να την περιγράψει

    σε φιλώ από ψυχής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. marilise εγώ σε ευχαριστώ πολύ
    που όμορφα επεμβαίνεις στην σελίδα μου με τόση μα τόση ευαισθησία!!!


    φιλί πρωινό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αριστέα μου σε ευχαριστώ πολύ
    Ξέρεις να τραβάς αριστοτεχνικά
    το πέπλο και να ερμηνεύεις
    την ουσία του ποιήματος....χαίρομαι που διακρίνεις ένα προσωπικό αναγνωρίσιμο ύφος,είναι κάτι που
    επιδιώκω πάντα


    φιλιά ομορφιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Βίκυ μου σε ευχαριστώ πολύ
    Με συγκίνησαν τα λόγια σου
    με ένα τρόπο ξεχωριστό
    Εύχομαι καλές δημιουργίες
    και πάντα να μας ξαφνιάζεις
    θετικά!!!

    πολλά φιλιά ψυχή μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. υπεροχο ποιημα!

    η φωτογραφια που κρατω στη τσεπη μου εχει κατι απο μενα κι απο οσους αγαπω!

    οσο και να ξεθωριασει παντα θα την αγαπω! :)

    καλη εβδομαδα! φιλια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Εκφραστικό μου κορίτσι όπως τα λες
    είναι....η λήθη εκμηδενίζει την ίδια τη ζωή
    Σε ευχαριστώ που συμμετέχεις


    Καλή εβδομάδα με πολλά πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Και μ'αυτα και μ'αυτα τα χρυσοστροβιλισματα,
    πακεταρουμε υπαρχοντα σε σταυρωτο δισακι,μηπως και βρουμε τελικα
    το ορμητηριο της...........
    τρελλας μας.
    Οπως και να το δεις....σαν προσωπο ή πραξη...τρέλλα δε φανταζει?
    Μη ρωτησεις περαστικους...
    δεν θα γνωρισουν με το ξεθωριασμα...
    μα μη ρωτησεις ουτε εσενα
    γιατι και το δικο σου τραγουδισμα,χαθηκε στις ανηφορες του κοσμου(του)

    Φιλιαξεθωριαστοστουκοσμουμιαακρουλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Άγριο μου μέλι στις ανηφοριές
    του κόσμου κάποτε συναντάς ότι
    ποθητό έχασες κι αν δεν το βρεις
    αξίζει και μόνο ότι βγήκες
    σε ανέμου στράτα να το αναζητήσεις
    Όλο και κάτι θα αποκομίσεις....


    φιλισταυρωτονατοριξειςστοδισακι

    ΑπάντησηΔιαγραφή