Το εκμαγείο του έρωτα

(κι αν μάδησαν τα φτερά μου

δεν ξέχασα ποτέ τους αλλόκοσμους

αιθέρες)

Τόσο μικρός έγινες που

χωράς μέσα στη φούχτα μου.
Όνομα μου εσύ γαλήνιο.
Πεμπτουσία μου εσύ μοναδική.
Ψυχή μου εσύ ελεύθερη.
Σε θέλω, σε έχω, σε προσκυνώ.
Στη γραμμή της ζωής μου
ξαπλώνεις και κοιμάσαι και
με το μεσαίο δάχτυλο μού
δείχνεις του έρωτα τα τοπία.
Τη ζέστη των χεριών μου
αγαπάς κι από τον αντίχειρα
μου ζητάς να σου στείλει μαντήλι
αιθέριο πάνω στις ζαρωματιές του
να σμίξουμε ερωτικά
σαν δυο κυπρίνοι στην όχθη της λίμνης.

Στον έρωτα σου προσπέφτω
και σε εμπεριέχω.
Όλος εσύ μια ταξιανθία ζουμπουλιών
που το μυαλό μου λιγώνει.
Άρωμα μου εσύ μυστηριακό
Χρώμα μου εσύ πρωτόφαντο
Ψυχή μου εσύ ελεύθερη.
Στο λακκάκι του λαιμού μου
βρίσκεις καταφύγιο κι εκεί
ρίχνεις τις βαθιές ρίζες σου.
Νάμα σε ποτίζω γλυκόπιοτο.
Μεθάς και τραγούδι αρχίζεις
πωγωνήσιο καθώς παραπλήσια
στις χορδές μου ζεις κι εμπνέεσαι.

Με ανακριτικό φακό στο χέρι
σε δικάζω και σε μέμφομαι.
Σε καταδικάζω και στο αίμα
μου σε φυλακίζω παντοτινά.
Ακριβό μου εσύ στολίδι που
από τα χέρια μου έπεσες.
Σελίδα μου εσύ λευκή που
πάνω της θα φυτρώσει
πάναγνο το ποίημα.
Ψυχή μου εσύ ελεύθερη.
Στον αφαλό μου εισχωρείς
και με στάση εμβρυακή απ'
το αμνιακό μου υγρό θρέφεσαι
κι εκεί κολυμπάς.
Γεννήτορας σου γίνομαι και
κάτω από τους ήχους του
σήμαντρου σε διπλανασταίνω.

Τόσο μικρός έγινες που
χωράς μέσα στου πέλματος
μου το τόξο.
Σε ταξιδεύω, σε κυκλοφορώ
και σε αρχαϊκά σε πηγαίνω
θέατρα μαγικά για να σμίξεις
με τους μύθους των Ατρειδών.
Πολιορκητική μου εσύ μηχανή
που κοντά σου ξεψυχώ.
Ταξίδι μου εσύ μακρινό που
στο βόρειο σέλας με βγάζει.
Ψυχή μου εσύ ελεύθερη.
Σε θέλω, σε έχω, σε προσκυνώ.
Δρόμους πλατιούς ανοίγω και
χωρίς χάρτες σε οδηγώ
στα συλλαλητήρια της αγάπης
και του μόχθου.
Μπροστάρης εσύ κι εγώ
ο βαρυσήμαντος λόγος του
μέλλοντος που για χρόνια
ολάκερα θα κυοφορώ για σένα.