Ήρθε ο καιρός να αποχωριστείς
τα σκοτάδια σου.
Να η χαραυγή προβάλλει και με
ένα μαυριτάνικο σπαθί στο χέρι
τέμνει στα δυο το σαρακοφαγωμένο
τέμπλο του ουρανού.
Αναβλύζει αίμα κατακόκκινο
με μια υποψία χρυσού στους
τελευταίους του κόμπους.
Υποχωρεί το σκότος που σε ήθελε.
Έτοιμη η παλαίστρα για τη μάχη
που θα δοθεί με αυστηρούς κανόνες.
Έσω έτοιμος.
Άκου τις ελάχιστες νότες του γρύλου.
Άκου του ανυπότακτου αλέκτωρα την
συνηθισμένη φωνή..
Άκου του ημίονου την επίμονη περπατησιά.
Στον αχυρώνα δυο κλωσσόπουλα
λυμαίνονται το παχύ ασπράδι ενός
σπασμένο αυγού.
Το ροδομάγουλο κορίτσι θα μείνει νηστικό
σήμερα.
Ας είναι.
Πάρε το από το χέρι για μια βόλτα στο δάσος.
Τακτοποίησε πρώτο λίγο τα σγουρά σου
μαλλιά έτσι που να μην σκοντάφτει πουθενά
το βλέμμα.
Εκεί στο δάσος η χαρά είναι κρυμμένη
πίσω από την ανθισμένη αμυγδαλιά.
Σε περιμένει ανυπόμονα εδώ και μέρες.
Πρόσεχε τα άνθη.
Αντέχουν στο ψύχος αλλά φοβούνται
πολύ την παλάμη της απραξίας.
Μην ρίξεις τα άνθη.
Πονάει η γύμνια.
Η χαρά θα σε ταξιδέψει σε νέους κόσμους.
Εκεί που άλλοτε δεν πήγες.
Κόψε ένα λουλούδι της γης μια λευκή
ορχιδέα και χάρισε της το.
Εσύ που γνώρισες το μαύρο ξέρεις να εκτιμάς
το απαστράπτον λευκό περισσότερο από
τον καθένα.
Μόνο μια συμβουλή μου άκουσε.
Το κορίτσι μην απαρνηθείς.
Τάισε το κουμαροκαρπούς και τα
δυσεύρετα αυγά της πέρδικας χάρισε της.
Αυτό η ελπίδα και η απαντοχή.
Αυτό ο νέος κόσμος που σου ξάνοιξε την ψυχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου