Σάββατο 10 Μαΐου 2008

όνειρο

Απόψε στον ύπνο μου ήρθε ένα τρένο να με πάρει,
τα χέρια μου ήταν άδεια καθότι ο σταθμάρχης
είχε επιτάξει τα υπάρχοντά μου τις βαλίτσες μου
και το μικρό καλάθι με τα μοβ αγριολούλουδα.
Η αμαξοστοιχία παλιά με παιχνιδιάρικα χρώματα
μπουκωμένη με γαλάζιους καπνούς
κι οι ράγες δυο συρμάτινα καλώδια να στήνουν
πάνω τους το μπαλκόνι τους οι γερανοί.
Ταξίδι οργής…χωρίς επιβάτες
μόνο εγώ κι ο μηχανοδηγός
ένας άνδρας χλωμός χωρίς πηλίκιο που μασούσε
διαρκώς γαλάζια κουφετάκια
και με μια απόχη περιμάζευε τυφλά πουλιά και
τα περιέθαλπε σε ένα πρόχειρα στημένο ιατρείο.
Τον παρακολουθούσα – κενό κεφαλής – πίσω
απ τον ξηλωμένο μανδύα του σκοτωμένου
εισπράκτορα!
Δεν με αντελήφθη, ήταν αόμματος.
Όταν κατέβηκα στην αποβάθρα αντίκρισα
τον σταθμάρχη με ένα ματσάκι μοβ αγριολούλουδα
στο χέρι να υποδέχεται την αγαπημένη του.
Δεν μίλησα, είναι βουβά τα όνειρα…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου