Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009

βραδυφλεγές πράσινο σώμα

Αγάπησα τα πράσινα πορτρέτα της κόρης
Με τα πικραμύγδαλα στα ματιά
Απροσδόκητα αλωμενη στο παρελθόν
Μέσα σε ασπρόμαυρα σκίτσα γελοιογράφων
Επαιτών
Η απόδραση κάποιες φορές σώζει
Παλιρροϊκό κύμα στο στόμα του Δράκου
Πράσινο σαν το σμαράγδι που κόβει το φως
Πράσινο εξατμισμένο από το κορμό των
Κυκλάδων
Σπάταλες εντέλει οι σχολικές αναγνώσεις
Οι προτροπές της βραδυφλεγής ελπίδας
Το αύριο, το αύριο
Με φκιασίδια κι αχνοπέταλα
Πόσο η ζωή σε διώκει;
Καμιά απάντηση ή έστω μια νύξη
Για το άγουρο ποίημα
Αγάπησα τη παλέτα με τις διαβαθμίσεις
Και τους τόνους του φαλλικού πράσινου
Γεννήτορας και βασιλέας με το υνί
Να διανοίγει χαρακιές στα σήμαντρα
Οκτώβρη μήνα
Σπόρος και ήχος κι καλύπτρα του νου
Να πικρίζει κόκκους δηλητήριου
Πράσινο σαν τα στεφάνια των νεκρών αθανάτων
Στην Αχερουσία λίμνη
Πράσινο μετουσιωμένο σε θρησκεία
Κρασί κεχριμπαρένιο στο φυσητό φλασκί
Του Διονύσου
Η καρδιά μου αναπνέει σαν νεογιλό κύτταρο
Στο αλογάκι της Παναγίας…
Φοβάμαι το θρήνο του χώματος
Θα φυτέψω δυο βραγιές αίμα στα μάτια μου
Πράσινο που ρέει
Πικραμύγδαλο στην κόρη!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου