τέμνουσα

Η πρωινή σου φωνή ήχησε
Σαν ένα κόκκινο γαρίφαλο
Σπασμένο
Όχι σαν αυτό που φορούν
Οι τσιγγάνες στο αυτί
Και ιλιγγιωδώς λικνίζονται
Στους χορούς της κοιλιάς
Σπασμένες οι νότες μας
Στο συλλείτουργο
Του απογεύματος
Αναδιπλώνουν τις ήττες τους
Πολύχρωμα συλλαλητήρια
Αναπαύονται
Στα μάτια της περικοκλάδας
Του κήπου
Κόκκινο γαρίφαλο χάρτινο
Σαν αυτό που τραβούν
Οι ζητιάνοι στην λοταρία
Όταν σκοτεινιάζει στο βέλος
Παίγνιο στα χέρια μου
Τριβή στα επετειακά μου
Καθήκοντα
Αόρατος ταρσανάς παραφυλάει
Τις στιγμές που χάθηκαν
Μες στις ρεκλάμες
Με τα ακονισμένα μαχαίρια
Και τις σπασμένες ξιφολόγχες
Σήμερα απήγαγαν το κίτρινο μάτι
Της λεοπάρδαλης
Ανεκτίμητο πετράδι
Το τοποθέτησαν δίπλα
Στο εικονοστάσι
Με τα ανοιξιάτικα στέφανα
Των σφαγμένων ποιητών
Κόκκινο γαρίφαλο χάρτινο
Και μια πνοή από μέλη
Ακρωτηριασμένα
Σε μυστικούς δείπνους λατρείας
Η λεύκα τινάζει απελπισμένα
Τα χέρια της
Δεν προχωρεί
Εξετάζει το τοπίο
Περίλυπο
Χτίζει ένα μικρό καλύβι
Στην εξοχή
Πλάι στα ουράνια ποτάμια
Που δεν λένε να στερέψουν αγκαλιές
Ο κουρασμένος καβαλάρης
Τραβάει μια δέσμη
Από ιμάτια σκονισμένα
Τα παραθέτει στα πόδια του
Φτερά φυτρώνουν αίφνης
Το άλογο του πράσινο στολίδι
Στις βομβαρδισμένες ημέρες
Της νεαρής χλόης
Κόκκινο γαρίφαλο χάρτινο
Παγιδευμένο σε τρένα επιβατικά
Καλοσυνάτοι ταξιδιώτες
Φρουρούν τα κάστρα
Που γλιστρούν μπρος από τα μάτια τους
Στήνουν προπύργια
Σε νηστικές μοναξιές
Αμαρτάνουν στις στάσεις της γης
Αμήχανα ανοιγοκλείνουν
Τα χάρτινα κιβώτια του έρωτα
Παίρνουν χαρτί σχεδιάζουν
Τεμνόμενα νοήματα
Στοχάζονται γραμμές
Και τελικές ευθείες
Στριμώχνουν το χαρτί στο χέρι
Κόκκινο γαρίφαλο χάρτινο
Τειχίζει τη γη των ονείρων