Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

διαφυγή


Κρατούσες στο χέρι σου απαλά
Το όστρακο της διαφυγής
Παλαιό σου όνειρο ερωτικό
Κορυφωνόταν στην απλίκα
Της δεύτερης εξορίας
Το σκαλοπάτι έτριζε τη νύχτα
Το βάρος διογκώνονταν στο κενό
Καταλάμβανε τις σήραγγες
Των μικρών κοχυλιών
Δάκρυ τα πότιζε και αίμα  
Σαν Κοχλαστό ποτάμι
Που αναδύεται από το φαράγγι
Της μακρινής Ανδαλουσίας    
Το μάργαρο αποκολλιόταν
Από τη βάση της πέτρας
Πέτρα θαλασσινή του σεληνίτη
Ακροδάκτυλο του κύματος
Να σκάει στα λεπτά σου χείλη
Φέροντας αινίγματα και δεσμούς
Που την λύση τους φαιδρά
Επιβουλεύονταν οι αντένες
Των βουβωνικών ρωγμών
Έμπαινε ένα δίχτυ ανάμεσα μας
Στρογγύλευε ο ορίζοντας
Κι έστελνε αμφίβιες
Μελωδίες προανάφλεξης
Στον ερτζιανό έρωτα
Τα σημεία του χρόνου
Αναζητούσαν τις κορυφές
Του άλιου καβαλάρη
Τα μήκη και τα πλάτη της αγχόνης
Επευφημούσαν τον μέγα
Πολιορκητή της σκονισμένης
Ακροποταμιάς βασανιζόσουν  
Άκριτος επαναστάτης ο ήλιος
Μεταμόρφωνε το μπρούτζινο
Χέρι του αγάλματος σε αιθέριο
Νήμα καλοκαιρινής μπόρας
Έπιανες την μια άκρη
Οδηγός του πεπρωμένου
Σε έβγαζε στο πλωριό καράβι
Με τους ματωμένους χάρτες
Βάδιζες στα ακρόπρωρα
Στη προσπάθεια να εξυφάνεις
Το κονιορτό της απογυμνωμένης
Ψυχής μετεωριζόσουν πάνω
Στο ψυχανέμισμα της αορτής
Χόρευες με πόδια γυμνά
Φιγούρες νέγρικες από παιδικά πέλματα
Αργούσε να έρθει η ενηλικίωση
Στο βουβό κλαυθμό της ράγας
Οι νυχτερινοί σταθμοί
Παρηγορούσαν τους άστεγους
Ωροδείκτες
Μιλούσαν για την ακμή
Της πυρωμένης βελόνας
Φευ! Η διαφυγή είναι
Ένα αποδημητικό μαντίλι
Στα ριγωτά σκέλη
Των κολασμένων νυμφών
Ένας αποχωρισμός με χαμένα
Τα προδοτικά αργύρια
Των σπινθηροβόλων αρμών
Ένα μυστικό αραξοβόλι
Στον τελευταίο δείπνο
Του επιθανάτιου ρόγχου
Μαδούσαν οι ύπεροι
Της μεταφυσικής νεροσταγόνας
Πόντιζε ο ναύτης
Τρικάταρτες απουσίες
Σε πελάγη άγρυπνα του σκότους
Ωχριούσες βουβός επισκέπτης
Τσεκάριζες την αντοχή
Του πάθους μπροστά στον ιβίσκο
Της μεταμφιεσμένης αυταπάτης
Ξεχνούσες τα ηλεκτρονικά
Σημάδια της μοίρας
Κι έχριζες αυτοκράτορα
Το ηφαιστειακό αηδόνι
Στις χώρες που γεννιούνται
Οι μαύροι κάκτοι του έρωτα
Την νύχτα των μεγάλων βρυχηθμών
Περιδιάβαινες το κορμί μου
Σαν ήχος απόμακρος της όστριας
Λάβωνες την συνισταμένη
Ελπίδα στους κωδικούς του αίματος
Στις Αφίδνες είχες κατακρατήσει
Τον σπόρο του ηλίανθου
Που ευθυγραμμίζονταν στο άπλετο φως
Του απόλυτου μεσημεριού
Στεκόσουν δίπλα στο χορταριασμένο μνήμα
Του φαιού φοινικόδεντρου
Κι ανάξια προετοίμασες την διαφυγή σου
Πικρό σκίνο του άλγους
Αμφίβολα κατέρχεσαι στο κενό    

34 σχόλια:

  1. Πικρό σαν την εποχή που ζούμε Ελένη μου μα και τόσο διεισδυτικό!!!
    Αυτές οι "Αφίδνες" πόσα μου θύμισαν....
    φιλώ σε poeta μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πώς απολαμβάνω πάντα
    να ξετυλίγω το νήμα με τις λέξεις σου
    περασμένες σαν χάντρες από πολύχρωμα πολύτιμα πετράδια,
    να σκεδάζουν το φως, να στραφταλίζουν, να γεννούν μικρές σπιθίτσες
    που χοροπηδούν γύρω απ’ τις γραμμές σου
    άλλοτε αχνοφωτίζοντας και άλλοτε φλογίζοντας τις τεταμένες αισθήσεις…

    Σ’ αγαπά η έμπνευση Ελένη μου!
    Φιλί καλησπερίσματος..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Άκριτος επαναστάτης ο ήλιος
    Μεταμόρφωνε το μπρούτζινο
    Χέρι του αγάλματος σε αιθέριο
    Νήμα καλοκαιρινής μπόρας
    Έπιανες την μια άκρη
    Οδηγός του πεπρωμένου
    Σε έβγαζε στο πλωριό καράβι
    Με τους ματωμένους χάρτες
    Βάδιζες στα ακρόπρωρα
    Στη προσπάθεια να εξυφάνεις
    Το κονιορτό της απογυμνωμένης
    Ψυχής μετεωριζόσουν πάνω
    Στο ψυχανέμισμα της αορτής

    Από τον χειμαρρώδη λόγο σου
    επέλεξα το παραπάνω που με
    ενθουσίασε πολύ
    Εκλαμβάνεις την ουσία του στίχου
    Δανάη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "Ξεχνούσες τα ηλεκτρονικά
    Σημάδια της μοίρας
    Κι έχριζες αυτοκράτορα
    Το ηφαιστειακό αηδόνι
    Στις χώρες που γεννιούνται
    Οι μαύροι κάκτοι του έρωτα"
    Τι παραπάνω από ποίηση!!
    Αναίτιος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Φαραώνα μου και η πιο πικρή και δύσκολη φάση της ζωής μας περικλείει
    τον σπόρο της ανάτασης και της ελπίδας
    Χαίρομαι πολύ τα λόγια σου και σε ευχαριστώ ιδιαίτερα
    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μελίνα αυτά τα πολύτιμα πετράδια τα κρατάω σφιχτά είναι ο πραγματικός θησαυρός μου που ποτέ δεν θα αποχωριστώ
    Λέξεις και εικόνες μεταμορφώνουν τις σκέψεις μας και μπολιάζουν με φως την φαντασία μας
    Σε ευχαριστώ πολύ και σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δανάη σε ευχαριστώ
    Πάντα γενναιόδωρη και προσηνής
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αναίτιε με ενθουσιάζεις με αυτά που γράφεις... επικίνδυνη η δόση
    φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Άκριτος επαναστάτης ο ήλιος
    Μεταμόρφωνε το μπρούτζινο
    Χέρι του αγάλματος σε αιθέριο

    οδηγάς το πεπρωμένο όπως της ποίησης το τρεχαντήρι..
    καπετάνισσα!
    φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ελένη, τί όμορφα που χρησιμοποιείς τις λέξεις της γλώσσας μας!
    Τις ανακαλύπτεις ξανά θα έλεγα!
    Καλό ξημέρωμα γλυκια μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Οδηγός του πεπρωμένου
    Σε έβγαζε στο πλωριό καράβι
    Με τους ματωμένους χάρτες

    ξυπόλητη πάντα είσαι Ελένη μου. με πόδια ματωμένα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Επέτρεψέ μου να σου αφήσω το Σχόλιο που άφησα στην τελευταία ανάρτηση του Αγαπημένου μου Κωνσταντίνου..



    Τσιμεντοποιώ το ΣΥΜΠΑΝ μου για να δω το Θαυμα της Μαργαριτας.... την Ισχυρή Δόνησή της και το σημάδι της Ρωγμής από τη Θέληση αναρρίχησης ως το ΦΩΣ...

    Χτίζω Ναούς για να δοκιμάσω την Ευπιστία των Λαών και μόλις τους πείσω να επιβεβαιώσω την ΕΥΚΟΛΙΑ με την οποία χάνεται η Ευπλαστη Ισορροπία της Μαριονέτας....

    Χτίζω ΦΥΛΑΚΕΣ για να εκπαιδεύσω τους κρατούμενους Ισοβίτες μου σε ΑΠΟΔΡΑΣΕΙΣ.....

    και ακομη τα βραδια συνηθιζω να ΕΣΩκλεινομαι πίσω από το πιο σκοτεινό ΚΕΛΙ εκπαιδεύοντας και τις ΔΙΚΕΣ μου τεχνοτροπίες ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ και ΓΥΜΝΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ στο χωματόδρομο της ξυπόλητης Δράσης....


    Σε φιλώ γλυκά....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Θέλω να ξεφύγω από το πεπρωμένο. Θέλω να ξεφύγω από τους οιωνούς που κινούν τα σκοινιά μου προς συγκεκριμένη κατεύθυνση. Πως μπορώ να κόψω αυτά τα σκοινιά; Μπορεί το ποίημα; Μπορεί ο ποιητής να μου μάθει να κόβω τα σκοινιά μου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Περήφανη μανιάτισσα είμαι πολύ χαρούμενη που είσαι εδώ
    Τα λόγια εφόρμηση για νέες
    απόπειρες γραφής
    Σε ευχαριστώ πολύ
    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Στρατή πόσο πολύ αγάπησα
    τα λόγια σου!!
    Έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα
    για μένα γιατί εμπιστεύομαι
    πολύ το κριτήριο σου
    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Κάκια μου πανέμορφο το ποίημα σου
    είσαι γεννημένη ποιήτρια ξέρεις να διεισδύεις στα πανάκριβα παλάτια της ψυχής και να αναδιφάς το αποκρυστάλλωμα της
    Σε πολυαγαπώ και σου στέλνω τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Λύχνε μου με γυμνά τα πόδια μου
    αρέσκομαι να βαδίζω ώστε να ψηλαφώ
    τις φλέβες της γης στην ακέραια διάσταση της
    Σε ευχαριστώ πολύ χέρι- χέρι καταμαρτυρούμε την αλήθεια
    πολλά φιλιά προσήλωσης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Γουΐκα αγαπώ πολύ τη παρουσία σου
    και τα σχόλια σου ο ποιητής μπορεί
    να αντικρούσει τη πραγματικότητα
    και να προάγει το ασύλληπτο κομμάτι
    της ψυχής
    Εσύ το γνωρίζεις αυτό και το ακουμπάς μέσα από τα κείμενα σου
    Σε ευχαριστώ και σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Φευ! Η διαφυγή είναι
    Ένα αποδημητικό μαντίλι
    Στα ριγωτά σκέλη
    Των κολασμένων νυμφών
    Ένας αποχωρισμός με χαμένα
    Τα προδοτικά αργύρια
    Των σπινθηροβόλων αρμών
    Ένα μυστικό αραξοβόλι
    Στον τελευταίο δείπνο
    Του επιθανάτιου ρόγχου
    Η οριστικοποίηση του θανάτου
    είναι η προοικονομία της ζωής
    Θάνος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Θάνο σε ευχαριστώ
    για τη παρουσία σου εδώ
    σαν να έχεις δίκιο
    φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Δεν ξέρω, όσο και να στρογγυλέψει ο ορίζοντας, ξανά αιχμή, ξανά πληγή...Σκοτάδι και δύσκολα ξεμπλέκεται το εγώ, το εσύ, από το εμείς κι αυτοί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Αυτό νιώθω κι εγώ Χριστίνα
    μια ακίδα να ακουμπά στην ψυχή
    και να διαπερνά τον ιστό της
    Μια συνεχής διαπάλη
    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. καλημέρα Ελένη...
    σπουδαίο κλείσιμο...αναμφίβολα κατέρχεσαι στο κενό...
    δαντικός στίχος

    απολαμβάνω το οδοιπορικό! :)

    σε φιλώ και χαίρομαι που είμαι εδώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Φαίδρα καλώς σε βρίσκω εδώ
    Χάρηκα πολύ τα λόγια σου
    Ο νόμος του πάθους
    έχει τις δικές του
    προσλαμβάνουσες
    Σε χαιρετώ και σε φιλώ
    ποιήτρια του πάθους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Στις Αφίδνες είχες κατακρατήσει
    Τον σπόρο του ηλίανθου
    Που ευθυγραμμίζονταν στο άπλετο φως
    Του απόλυτου μεσημεριού
    Στεκόσουν δίπλα στο χορταριασμένο μνήμα
    Του φαιού φοινικόδεντρου
    Κι ανάξια προετοίμασες την διαφυγή σου
    Πικρό σκίνο του άλγους
    Αμφίβολα κατέρχεσαι στο κενό
    Αναμφίβολα διακατέχομαι από το πάθος σου σαν λειτουργός μετέχω
    στα άχραντα μυστήρια της ποίησης
    Χαίρεται

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ανώνυμε σε χαιρετώ κι εγώ
    με περίσσευμα αγάπης
    και σε ευχαριστώ από καρδιάς
    πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. "Κι έχριζες αυτοκράτορα
    Το ηφαιστειακό αηδόνι
    Στις χώρες που γεννιούνται
    Οι μαύροι κάκτοι του έρωτα"

    κρατώ αυτό το υπέροχο ενσταντανέ
    που καθόλου ενσταντανέ δεν είναι
    κι ας μοιάζει...

    είναι (με κάποιο τρόπο) μαγικός
    ο τρόπος που παρασύρομαι στην αφήγησή σου.
    σ' ευχαριστώ.

    Καλησπέρα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Οδυσσέα ευχαριστώ πολύ
    για τον ιδιαίτερο λόγο σου
    -κι ένας άλλος σχολιαστής διάλεξε
    αυτόν τον στίχο και αρέσει και σε μένα-
    φιλιά καλησπέρας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Ελένη, δε διαβάζω τη συζήτηση
    πριν σχολιάσω. αποσυντονίζομαι :-)

    μα είναι εξαιρετική στιγμή αυτή
    -ανάμεσα σε άλλες εξίσου όμορφες-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Καλησπέρα, Ελένη!
    Δος μου να κρατήσω μια στιγμή το χέρι σου.
    Φιλί
    Emil

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Καλησπέρα Αιμίλιε
    πάντα ευγενικός
    και γαλαντόμος
    φιλιά εσπερινά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Οδυσσέα η δύναμη
    του τυχαίου επενέργησε
    φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Χάρηκα τόσο πολύ που σε είδα στα δημιουργικά μονοπάτια του Συλλόγου μας.

    Σε φιλώ

    Παυλίδου Κάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Εγώ χαίρομαι Κάκια μου
    όταν συναντώ τέτοιες πρωτοβουλίες
    και τόσο δημιουργικές κυψέλες του πνεύματος
    Να είσαι καλά
    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή