το κατά συρροήν έγκλημα

Σε σκοτεινό δάσος περιπλανήθηκα
Του χτες αναλλοίωτος πεζοπόρος
Με ανοιχτή τη πληγή των αιτιάσεων
Στο δεξί μου πυρήνα
Διέφευγε ο μήλανθος του στόχου
Από τις σκούνες των πειρατών
Μάταια φιλονικούσα με το φως
Στο κολαστήριο με τα αναφιλητά
Προσκυνημένος ανθός στο πέτο της φλαμουριάς
Αντιστεκόμουν στο διάλογο της γης

Μονόχειρας ένας ποιητής ξερίζωνε 

Βραγιές με καλαμποκιές και άγριες φράουλες 

Χωριστές αποποιήσεις της πληγωμένης γης 

Καρποφορούσαν εξαρχής τις έκγονες
Απολαύσεις της σάρκας που δονούνταν
Από τις λόγχες της γλώσσας
Ερχόσουν κάτωχρος
Η φύση καλή κυρά των ανέμων
Έτεινε το βραχίωνα της στους αναρίθμητους
Εργώδεις εραστές της
Αγάπη μιας μέρας κόντρα
Στις βουλές των Τελώνων
Παραδίδονταν στο ματογυάλι
Του κοιμισμένου οδηγητή
Στο βυρσοδεψείο του βουρκωμένου ποταμού
Σμέρνα βουβή λάκτισμα του Αθανάτου
Πάνω στο κρυφό καημό της μελωδίας
Αντέγραφε τις συμφωνικές μεταλλάξεις
Του εμπύρετου κοχυλιού
Η εστία μικρή θαμνώδης
Κατέρρεε μπροστά στα μάτια των
Των σεισμικών ανατάσεων
Των Αμαρτύρητων βυθοσκόπων
Η ουράνια θύελλα απέστελλε
Στα πράσινα φουγάρα του καπνού
-Θαυμαστά ερωτικά ποιμνιοστάσια -
Ξεχασμένα λογίδρια μιας σκέψης ταπεινής
Κοιμούνταν το αίμα στο διάφανο μετάξι
Της πρωινής πολιορκητικής μηχανής
Στρατοί κυρίευαν τα στενά αλαλάζοντας
Συνθηματικές φλόγινες φράσεις
Στον δίολκο του ήλιου
Παρηγορητικές συρράξεις διέπρεπαν
Στην μετόπη του κουρσεμένου ναού
-Αποστάτες της κρυφοφίλητης αγκαλιάς-
Παιδιά εισέρχονταν ανυποψίαστα
Στους τροχούς της παγανιστικής τελετής
Έσυραν μαζί τους τα παλιά τους αναγνωστικά
Ένα παλαιό αριθμητήριο για τις ζυμώσεις της μέντας
Και το βιβλίο των ευχών
Αποκρουστικά μελετούσα την απρεπή ανάσα
Της υφέρπουσας μούσας των ραψωδών
Καταγινόμουν μαρτυρικός ακροατής
Της ερυθρίασης των νωτιαίων αυλακώσεων
Το κατά συρροήν έγκλημα διαπράττονταν
Στο χυτήριο του μαχόμενου Μανδραγόρα
Χωρίς αναλγητικό σε υποδέχτηκα
Κεντρί της μοίρας που αναδιφά τραύματα ψυχής