έφυγαν χωρίς επιβάτες οι τελευταίοι συρμοί
βουβή η Ρωξάνη επιβιβάστηκε στο σύννεφο
ασήμιζαν φως τα πέδιλα της στις δίνες του αγέρα...
Διασταυρώθηκαν τα χέρια μας σήμερα
Ερημίτες που ψαύουν σκυθρωποί
Την υπέρθυρη επιγραφή της μοναξιάς
Χειροκροτώντας εύθυμα πάντα
Στην τρύπια απόχη της αβύσσου
Που το ρόδο τους να κλείσει αδημονεί
Μέσα σε λευκό κελί θανατοποινίτη
Κόψε το υφάδι απ΄το βλέφαρο
Πονάει το χάδι της ερημιάς
Κάθε που αλλάζει ο καιρός!
Έσμιξαν θρηνητικά τα χέρια μας απόψε
Μάργωσαν τα ψαλίδια των αρμών
Πριν το πικρό αντίο
Κι αναστενάζοντας κρυφά επικάλυψαν
Τις εσοχές της πίκρας με σπαράγματα κωνοφόρων
Να μην υπάρχει άλλος χώρος να αποδράσει η ευτυχία!
έφυγαν χωρίς επιβάτες οι τελευταίοι συρμοί
βουβή η Ρωξάνη επιβιβάστηκε στο σύννεφο
ασήμιζαν φως τα πέδιλα της στις δίνες του αγέρα...
Έπιασαν τις ταχύτητες του ελαφιού
Οι σφυγμοί στους καρπούς μας
Κι ύστερα πεζούλι γύρεψαν
Ρυτιδωμένο από τις λόγχες της ελιάς
Να θητεύσουν εξαρχής στης πατρίδας το πένθιμο αλφαβητάριο!
Μύραναν τα χέρια μας
Του πόθου το άβατο ξωκκλήσι
Με αλαδανιάς μυστική ρητίνη
Συλλεγμένη το δείλι στο ακρόρεμα
Πονάει το κρύο χάδι του αποχωρισμού
Κάθε που αλλάζει ο καιρός!
έφυγαν χωρίς επιβάτες οι τελευταίοι συρμοί
βουβή η Ρωξάνη επιβιβάστηκε στο σύννεφο
ασήμιζαν φως τα πέδιλα της στις δίνες του αγέρα...
Κουρασμένα τα χέρια μας
Λάτρεψαν του πύθωνα
Την διχαλωτή γλώσσα
Που μυστικό κανένα δεν ξεστόμισε
Σαν την άγγιξε ενσταλάζοντας
Το κεντρί των φιλιών μας!
Διασταυρώθηκαν τα χέρια μας
Σαν ράγες που ερωτικά τέμνονται
Σε φεγγαρίσιο αναλόγιο οξιάς
Παραδομένα τα χέρια μας στη φεγγοβολιά
Του αυγινού δροσουλίτη
Δώσανε όρκο αιώνιας πίστης
Και ανοιχτά το ξημέρωμα βρίζοντας τον αθέτησαν!
έφυγαν χωρίς επιβάτες οι τελευταίοι συρμοί
βουβή η Ρωξάνη επιβιβάστηκε στο σύννεφο
ασήμιζαν φως τα πέδιλα της στις δίνες του αγέρα...
Κουρασμένα τα χέρια μας
ΑπάντησηΔιαγραφήΛάτρεψαν του πύθωνα
Την διχαλωτή γλώσσα
Που μυστικό κανένα δεν ξεστόμισε
Σαν τον άγγιξε
Το κεντρί των φιλιών μας!
Πιο δυνατό αυτό το κεντρί
από το δηλητήριο...
Γιώργος...ένας φίλος
ΑπάντησηΔιαγραφήΈπιασαν τις ταχύτητες του ελαφιού
Οι σφυγμοί στους καρπούς μας
Κι ύστερα πεζούλι γύρεψαν
Ρυτιδωμένο από τις λόγχες της ελιάς
Να θητεύσουν στης πατρίδας το πένθιμο αλφαβητάριο!
Πενθούν τα χέρια όσο δεν αγγίζονται με στοργή
Δανάη
"Η ποίηση είναι ένα ταξίδι σ' άγνωστη χώρα. Η ποίηση είναι ταυτόσημη με την παραγωγή ραδίου. Για μια και μόνο λέξη λιώνεις χιλιάδες τόνους γλωσσικό μετάλλευμα"
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλαντιμίρ Μαγιακόφσκι
Σε φιλώ...
Εχεις ένα τροπο
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκομα και την θλιψη
Να την κεντας με μεταξωτες κλωστες
Γιώργο μου σε ευχαριστώ πολύ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν να έχεις δίκιο!
υπερθεματίζω...
φιλί
Δανάη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήπάνω απ όλα η επαφή
με θέρμη καρδιάς
φιλί
Καπετάνιε μου
ΑπάντησηΔιαγραφήπολυαγαπημένος και ιδιαίτερος ποιητής ο Μαγιακόφσκι
Με τιμά η παρουσία σου και το γνωρίζεις
φιλί
Velvet στο όριο της θλίψης
ΑπάντησηΔιαγραφήπολλές φορές εδρεύει η χαρά
της δημιουργίας
Σε ευχαριστώ από καρδιάς
φιλί
Μύραναν τα χέρια μας
ΑπάντησηΔιαγραφήΤου πόθου το άβατο ξωκκλήσι
Με αλαδανιάς μυστική ρητίνη
Συλλεγμένη το δείλι στο ακρόρεμα
Πονάει το κρύο χάδι του αποχωρισμού
Κάθε που αλλάζει ο καιρός!
Εσύ μπορείς να μου απαντήσεις σε τι τόπους άνθινους συλλέγεις τη γύρη των στίχων σου...
Συνταγμένη του ονείρου
προσεκτικές οι λέξεις σου
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν αφήνουν κανένα επισκέπτη
δίχως να τον αγγίξουν!
καλημέρα
Μεριλού σε ευχαριστώ πολύ
ΑπάντησηΔιαγραφήοι επισκέψεις σαν τη δική σου
με χαροποιούν
φιλί
Όνειρο μου
ΑπάντησηΔιαγραφήοι τόποι της καρδιάς
είναι οι πιο πρόσφοροι
για την όποια συγκομιδή
φιλί γλυκό