Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2019

Ασημένια πάχνη

Αποτέλεσμα εικόνας για νύχτα

Σαν νυχτώνει στη Σιάτιστα,
οι λυγερόκορμες λεύκες κυνηγούν τα παιδιά.
Τρέχουν οι μανάδες αναμαλλιασμένες να τα περιμαζέψουν.
Οι λεύκες αγαπούν τους ψιθύρους,
Το κόκκινο φεγγάρι,
Τις βλεφαρίδες της παπαρούνας.
μα πιο πολύ αγαπούν το αραχνοΰφαντο φόρεμα της Ελένης.
Τα παιδιά αράζουν τα ποδήλατά τους στον αυλόγυρο της εκκλησίας,
χτυπούν την καμπάνα και λειτουργούν την ωραιότητα.

Σαν νυχτώνει στη Σιάτιστα,
βγαίνουν οι εργάτες να παν στον καφενέ.
Τρίζουν τα ξύλα στη σόμπα,
καπνίζουν τα μπουριά.
Πονούν τα μάτια.
Χτυπούν οι κρόταφοι ρυθμικά.
Κοχλάζει το νερό στο μπρίκι του καφέ, φύλλα ευκαλύπτου.
Οι εργάτες βυθίζονται στο τσίπουρο,
τρώνε τα νύχια τους και στρίβουν επιδέξια τσιγάρο.
Σμίγουν οι καπνοί πονούν πιο πολύ τα μάτια.
Ανοίγουν την πόρτα, ξεροβήχουν, βρίζουν τον καιρό,
κουμπώνουν το μπουφάν τους και διώχνουν το τρέμουλο μακριά

Σαν νυχτώνει στη Σιάτιστα,
τρέχουν τα αδέσποτα να κρύψουν μες στο χώμα τα κόκαλα,
Αλυχτούν, φοβερίζουν τις γάτες, φοβερίζουν τους βιαστικούς διαβάτες,
κρύβουν την ουρά τους στα σκέλια, κρυώνουν.
Βρίσκουν καταφύγιο στον αχυρώνα.
Λάμπουν τα μάτια τους μες στη νύχτα σαν τις σπίθες του δαυλιού
Δεν ησυχάζουν λεπτό,
ακόμα και στον ύπνο τους κυνηγούν τις κότες του αστυφύλακα,
Τρομάζουν το μπαρούτι,
τρομάζουν τα κρύα χαμόγελα
μα πιο πολύ τρομάζουν την ορφάνια των φονιάδων.
Χώνουν τις μουσούδες τους στα άχυρα.
Αύριο έχει πανηγύρι κι ίσως να φάνε κανένα κομμάτι.
Τρέχουν τα σάλια του σαν το νερό στην υδρορροή της καλύβας.

Σαν νυχτώνει στη Σιάτιστα
ρυτιδώνεται το πρόσωπο της μέρας
κι όλοι ανυπομονούν ν' ανοίξει ο καιρός
Να χορτάσουν τα παιδιά παιχνίδι,
τα λευκά κόκαλα να βγουν απ' τη γη
κι οι λεύκες να αφήσουν το απαλό τους χνούδι
πάνω στα μουστάκια των εργατών
σαν ασημένια πάχνη. 

13 σχόλια:

  1. Μα τι υπέροχες εικόνες ζωγράφισες με τους στίχους σου!
    Ατόφια, λαϊκή ποίηση με λόγο που ρέει και δημιουργεί εκρήξεις συγκίνησης.
    Μπράβο βρε Ελένη μου ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Διακόπτω λίγο την απομόνωση μου με λίγες λέξεις

      Σε σκέφτομαι πάντα ♥♥♥

      Διαγραφή
  2. Κλίνω ευλαβικά το γόνυ σε ένα τόσο εικαστικό, ανθρώπινο ποίημα. Βουτηγμένο στις απλές καθημερινές εικόνες της ζωής των απλών ανθρώπων του μόχθου αλλά και του περιβάλλοντός τους.
    Σε όλα τα στάδια μιας μέρας. Σαν οδοιπορικό μιας καθημερινής μέρας του μόχθου στους ανθρώπους εκείνους που τιμούν με τον ιδρώτα τους την ίδια τη ζωή.
    Ελένη. Το θεωρώ ύμνο αυτό το ποίημα. Πολύ σωστά η Μαρία το αποκαλεί "λαΪκή ποίηση"! Και ως τέτοια μεγαλουργεί με τη γραφή σου.
    Ελένη μου, δεν σου ταιριάζει η απομόνωση. Είναι τόσο εκφραστική η παρουσία σου. Και συνάμα τόσο ποθητή.
    Καλησπέρα καλή μου φίλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ βρε Γιάννη πόσο με εκφραστικά στάθηκες στο ποίημα
      Γράφω λιγότερο τελευταία κάπως σαν να ξεφλουδίζω αργά αργά έναν καρπό αγουρωπό
      Σε ευχαριστώ από καρδιάς ♥♥♥

      Διαγραφή
    2. Έχει τη χάρη του αυτό το αργό ξεφλούδισμα του καρπού. Περιμένουμε όμως πολλούς καρπούς δικούς σου καθώς έχεις την γονιμότητα να τους δώσεις. Στέλνω φιλιά.

      Διαγραφή
  3. Αν κρατουσες ενα καμβά και την παλετα του ζωγραφου..θα ειχες κανεις ενα υπέροχο πινακα μονο απο τις λεξεις σου..Λενιώ μου οπως λενε και η Κανελλακι μας ..ζωγράφισες με τους στίχους σου!!! μας ελειψες..
    Να εισαι καλα..την αγαπη μου φιλι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τι όμορφες εικόνες! Τι στίχοι! Πολύ μου άρεσε Ελένη μου.
    Να σαι καλά
    Σε χάσαμε και χαιρομαι όταν βλέπω φως στο σπιτικό σου εδώ
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν γράφω πολύ τελευταία
      Να είσαι καλά Αννούλα μου

      φιλάκια που σ' αγαπούν ♥♥♥

      Διαγραφή
  5. Πάντα παρακολουθούμε με ιδιαίτερη συγκίνηση την χαρισματική ποιητική σου γραφή.
    Καλή δύναμη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή