Πολεμίστρες τα μάτια σου και
με πολιορκούν.
Ζεστό μολύβι και το ρουφάω άπληστα.
Χάλκινη φλόγα και με ανασταίνει
όπως το νερό τη ζηλιάρα χλόη.
Ολόγδυτη σου δίνομαι.
Στις μάχες σου μπαίνω και αν ηττούμαι
δεν με νοιάζει μιας και με το να σε
αισθάνομαι κατακτητή με εξιτάρει
αφάνταστα και αναζωπυρώνει τον
άσβεστο που σου 'χω πόθο.
Στη θράκα σου καίγομαι.
Στον ορυμαγδό των φιλιών σου
παραδίδομαι άοπλη όπως δεντρί
στην επέλαση του κεραυνού.
Αθώο πουλί σου δίνομαι κι ας ξέρω
πως νεκρή θα πέσω στα πόδια σου
διπλά λαβωμένη στην αριστερή
φτερούγα στο σημείο που έγραφα
τα εξόριστα ποιήματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου