οι άυλοι δρόμοι του φεγγαριού

Μια μελανιά ακριβή χάραξες στο στήθος σου
Γυναίκα πανωραία
Γοργόνα του βυθού
Δυο μαύρες τουλίπες προσέκρουαν τους άσπρους
Κυματισμούς των ματιών σου
Που κοιμήθηκες;
Οι λωτοφάγοι εξυμνούσαν τις γραφές σου
Μπακιρένια τα χέρια σου
Στη κουπαστή σου ξεψυχούσε η φωνή του παπαγάλου
Πολύχρωμες ώρες πολιορκούσαν τα τείχη σου
Δεν υπάρχει βυθός μου είπες που να μην τον έχω διαβεί
Εκεί έζησα, με το περήφανο φτερό
Του παγωνιού στο χέρι
Ένα βράδυ μόνο κατέλυσα στην αμμουδιά των Παξών
Ανεμοστρόβιλοι τύπωναν πηγάδια στην άμμο
Ήχοι ισχυροί μονότονοι της γης
Στην εμπασιά του ορίζοντα μανάδες θρηνούσαν
Τον επίορκο βίο της Κόρης
Αγρίμια θήλαζαν τα μωρά τους
Με το γάλα της λήθης
Και καμαρωτά δελφίνια νανούριζαν
Τη ψίχα της αρμύρας

Δεν υπάρχουν προβλέψεις στη ζωή φώναξες
Ούτε προσδοκώμενα
Την μέρα μου ζω σαν αιώνα
Ανάβοντας τη μικρή καντηλήθρα των άστρων
Δεν υπάρχουν προβλέψεις ούτε προσδοκώμενα
Όταν ο άνεμος παρασέρνει τα δάκρυα της φιλύρας
Και στωικά τα κλείνει στις στοές του ωκεανού
Μόνο ένας αρχάγγελος με χρυσή ρομφαία
Που ακυρώνει τις αποστάσεις της καρδιάς
Ένα τραγούδι πρωινό πλάι στο παλλόμενο κύμα
Σαν αναριγά της μορφής σου η ώρα

Μεταλαμβάνω το φως του κρύου ρείθρου
Και στα μάτια σιγοκλείνω βουερές επαναστάσεις
Στα υπέρθυρα του κόσμου ματώνω
Και χωρίς μαντήλι κατευοδώνω τους νεκρούς
Διανοίγοντας πανάγιους τάφους
Στη χώρα της συκομουριάς
Προσευχές και τερπνούς ύμνους σιγοψιθυρίζω
Και χωρισμούς ανήλικων εραστών κρατώ στα χέρια μου
Δεν θα με βρεις
Στο στήθος μου χάραξα το αντίο
Και στις πόλεις του Νότου μοίρασα αντίδωρο
Στα μοναχικά περιστέρια των νόστων
Με τη αχλή της αύρας διασπείρω τη στάχτη μου
Και Κόρες με σεντεφένια φορέματα
Απαγάγω τις νύχτες

Ο μέγας καβαλάρης διαρρηγνύει
Τις χάλκινες ώρες της ανατολής
Ξέχασα το όνομα σου
Και στους ιστούς της πέτρας
Έκρυψα το πανάρχαιο βόλι του δράκοντα
Στα τέρμινα του βυθού θα ζήσω
Το πολυτάραχο βίο του μαργαριταριού
Μοναχική και μόνη θα φυγαδεύω τα πλοιάρια
Της Αχερουσίας ψυχής
Εγώ ο ουρανός και ο ένδοξος μύστης
Εγώ η φυλακή και ο σιωπηλός αποστάτης
Θα διαβάζω εξαρχής τη τέμνουσα γεωμετρία του πόθου
Μια μελανιά ακριβή χάραξες στο στήθος σου