Αποκολλήθηκε από το σώμα μου ο τελευταίος στίχος
Σαν ασύλητο ψαροκόκαλο και λέπι λεπτό που αποκόπτεται
Από τη κρουστή επιφάνεια του φαιού πετρόψαρου
Γοργόνες εμφύτευαν σκούρο καναβάτσο διχαλωτές ρίμες
Και κόμες λευκές στα σαρκώδη χείλη των κυματιστών τέμπλων
Μάκραιναν οι σπασμένες πτυχές του ρόδου
Στο καθολικό νεκροταφείο του ερειπωμένου νάρθηκα
Η Ματθίλδη φορούσε το φόρεμα της πυρκαγιάς
Τα φλογερά της πόδια καθρεπτίζονταν με ανταύγειες πυρός
Στα δακρυσμένα μάτια της κατάστηθης αλήθειας
Ένας μονόκερος αδερφός έκλεβε στο ζύγι και στην αγάπη
Στο παζάρι με τα σπασμένα ακροκέραμα παιδί ακόμα
Πρόδιδε τις χνούδινες παλάμες του Αργίτικου κάμπου
Βύθιζε μικρές κόρες στα αόρατα ενυδρεία του μουσείου
Για να κερδίσει τη προμηθεϊκή φωτιά που τον φλέρταρε επίμονα
Στην πέτρα του μαλαχίτη τραβούσες μια ελικοειδή χαρακιά
Σχηματίζονταν ένα τρεμάμενο ουράνιο τόξο με πικρούς οφθαλμούς
Αποξεχνιόσουν κρατώντας ελεύθερη να στάζει την υδρία
Με τις λεοντοκεφαλές έργο ενός διάσημου γλύπτη των φυλών
Ξεχασμένος αποτραβιόσουν στην αδημονία του αγοροκόριτσου
Απαριθμούσες τις σπασμένες χάντρες του κομπολογιού σου
Ένα άρωμα διαχέονταν στο στερέωμα με τα σβησμένα άστρα
Μάζευες πειθήνια τις χάντρες μη και σε βρει η αυγή μονάχο
Ταυτισμένος πάντα με την οπλή του ελαφιού και του αίγαγρου
Τραυμάτιζες την στιχομυθία του χιονιού πάνω στον εξώστη
Έτρεχες να ανακαλύψεις την παλαιομοδίτικη λευκή φανέλα
Του αγωνιώδη νεκρού με τα θρυμματισμένα κουμπιά
Σε κοίταζε επίμονα μέσα από τις βαριές βλεφαρίδες και σώπαινε
Πως να υπολογίσεις τα ιερά σκεύη του σκοτεινού χειμώνα
Χωρίς να βάλεις ενέχυρο την κραυγή του αδούλωτου καβαλάρη
η λύτρωση της στιγμής
ΑπάντησηΔιαγραφήθα σημάνει
μόλις ο τελευταίος στίχος
αποκολληθεί από το σώμα μας
συνεχής
"η αδημονία" του ποιητή!!!!
ελένη
καλό βράδυ
Δε φοβήθηκα διόλου να χαθώ στο στίχο σου και να νιώσω την αποκόλληση της στεριάς μου από το βυθό της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην πέτρα του μαλαχίτη τραβούσες μια ελικοειδή χαρακιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχηματίζονταν ένα τρεμάμενο ουράνιο τόξο με πικρούς οφθαλμούς
Αποξεχνιόσουν κρατώντας ελεύθερη να στάζει την υδρία
Με τις λεοντοκεφαλές έργο ενός διάσημου γλύπτη των φυλών
Ξεχασμένος αποτραβιόσουν στην αδημονία του αγοροκόριτσου
Ήρθα να αποθέσω τον θαυμασμό μου
Δανάη
Ένας μονόκερος αδερφός έκλεβε στο ζύγι και στην αγάπη
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο παζάρι με τα σπασμένα ακροκέραμα παιδί ακόμα
Πρόδιδε τις χνούδινες παλάμες του Αργίτικου κάμπου
Βύθιζε μικρές κόρες στα αόρατα ενυδρεία του μουσείου
Για να κερδίσει τη προμηθεϊκή φωτιά που τον φλέρταρε επίμονα
Βυθίστηκα στο έγκαυμα του στίχου σου με ακριβοδίκαιη την ζυγαριά του λόγου σου και βγήκα στο φως της σιωπής
Αναίτιος
Εσύ κυρία μου κουβαλάς μέσα σου μια ψυχή που έχει το βασανιστήριο της Περσεφόνης και τον καημό της Δήμητρας..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόσο διονυσιακή που αμφιβάλω αν θα λυτρωθείς από τις λέξεις που σε πνίγουν ποτέ σου..
μα ίσως και γι αυτό σ' αγαπώ!
Τα φιλιά μου!
Δέσποινα η λύτρωση της στιγμής
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι το ζητούμενο μέσα από έναν
ορυμαγδό καθημερινών εμπειριών ζωής
Φιλιά πολλά
Φόβε σε ευχαριστώ πολύ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ζωή μας βάζει μπροστά
σε καινούρια καθήκοντα
και με παρισσεία
μας προστάζει
να υπηρετήσουμε
φιλιά πολλά
Δανάη σε ευχαριστώ που βρίσκεσαι εδώ
ΑπάντησηΔιαγραφήσταθερή και μόνιμη συνοδός
Σε φιλώ
Αναίτιε σε ευχαριστώ
ΑπάντησηΔιαγραφήόταν σιωπά το φως
η αναλαμπή γίνεται
πιο δυνατή
φιλί
Στρατή θέλω να σε αποκαλώ
ΑπάντησηΔιαγραφήφίλο καλό και συνοδοιπόρο
στο στίβο της έμπνευσης
Με τιμά ιδιαίτερα
η παρουσία σου και σου χρωστώ πολλά
Έχεις τα φιλιά μου
Ελένη μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήτο ποίημα το διάβασα έχοντας στο μυαλό μου διάφορους ρόλους
που με αβίαστη ευκολία μπορεί κανείς να "δει" τόσο σκόρπιους όσο και στέρεους...
είναι συγκλονισμός!
σαν αρχαία τραγωδία...
συμφωνώ απολύτως με το σχόλιο του Στρατή
αλλά και με τη δική σου επιμονή στην "κάθαρση"...
σε φιλώ πολύ
Φαίδρα με τιμούν τα λόγια σου
ΑπάντησηΔιαγραφήο δρόμος της κάθαρσης μας φέρνει
πιο κοντά στην ολοκλήρωση και στον
κατευνασμό των παθών όσα από αυτά μας καταλύουν και μας χτυπούν
Σε ευχαριστώ για τη παρουσία σου
φιλιά
παίρνω γι απόψε συντροφιά αυτό:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ένας μονόκερος αδερφός έκλεβε στο ζύγι και στην αγάπη
Στο παζάρι με τα σπασμένα ακροκέραμα παιδί ακόμα
Πρόδιδε τις χνούδινες παλάμες του Αργίτικου κάμπου
Βύθιζε μικρές κόρες στα αόρατα ενυδρεία του μουσείου
Για να κερδίσει τη προμηθεϊκή φωτιά που τον φλέρταρε επίμονα"
αν κι αυτό που με άγγιξε αλλά με δύσκολο τρόπο (για μένα,μην ασχολείσαι) ήταν αυτό:
"Γοργόνες εμφύτευαν σκούρο καναβάτσο διχαλωτές ρίμες
Και κόμες λευκές στα σαρκώδη χείλη των κυματιστών τέμπλων "
σ' ευχαριστώ ακόμα μια φορά
για το ταξίδι...
σε φιλώ.
βουτιά στο απειροδιάστατο κόσμο σου σημαίνει να έχεις αποφασίσει να εγκαταλείψεις ό,τι είχες, φορτία, σκέψεις, διαφυγές για να γεμίσεις από ακριβά δώρα... πλούσιος αποχωρώ ως το επόμενο αποτόλμημα εμπείρωσης της ιερής ποίησής σου... καλησπέρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκ-πλη-κτι-κό !
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα, Καλή Βδομάδα !
Θα σου γραψω πάλι κάτι αγαπημένο μου
ΑπάντησηΔιαγραφήπου το είχα αφιερωσει στον Κωνσταντίνο ...
Δεν καλπάζει το Ποίημα
αν δε διαβαστεί από μάτια αΤίθασα!...
καλημέρα Μοναδική Ωραία Ελένη μου.....
Οδυσσέα σε ευχαριστώ πολύ
ΑπάντησηΔιαγραφήγια το πέρασμα σου
Ανεξίτηλες οι πινελιές σου
Σε φιλώ
Φίλε Νιμερτή πάντα πλούσια
ΑπάντησηΔιαγραφήβγαίνω μέσα από τους σχολιασμούς σου
Τιμή μου μεγάλη τα λόγια σου και σε ευχαριστώ πολύ
Φιλιά πολλά
Φίλε φάρε σε ευχαριστώ πολύ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή βδομάδα κι από μένα
φιλιά πολλά
. Δεν καλπάζει το Ποίημα αν δε διαβαστεί από μάτια αΤίθασα!...πολύ όμορφο Κάκια μου τα μάτια της ψυχής διαβάζουν το ποίημα εκεί που μεγαλουργεί το συναίσθημα
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλί ευχαριστίας
"Απαριθμούσες τις σπασμένες χάντρες του κομπολογιού σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα άρωμα διαχέονταν στο στερέωμα με τα σβησμένα άστρα
Μάζευες πειθήνια τις χάντρες μη και σε βρει η αυγή μονάχο
Ταυτισμένος πάντα με την οπλή του ελαφιού και του αίγαγρου
Τραυμάτιζες την στιχομυθία του χιονιού πάνω στον εξώστη"
Είσαι υπέροχη και απορώ γιατί δεν έχεις εκδώσει ακόμα
Θάνος
Θάνο σε ευχαριστώ πολύ
ΑπάντησηΔιαγραφήγενναιόδωρο σε βρίσκω
φιλιά
Η αποκόλληση του κάθε στίχου από το σώμα σου θα πονάει,
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλά κάθε νέα γέννα
από μιά τόσο γόνιμη ποιητική μήτρα
κάνει τον κόσμο ομορφότερο…
Μελίνα μου σε ευχαριστώ πολύ
ΑπάντησηΔιαγραφήτο πέρασμα σου πάντα ε συγκινεί
βαθιά
Να είσαι καλά σε φιλώ
"Γοργόνες εμφύτευαν σκούρο καναβάτσο διχαλωτές ρίμες
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κόμες λευκές στα σαρκώδη χείλη των κυματιστών τέμπλων"
Χαίρε ποιήτρια
Γοργόνες εμφύτευαν σκούρο καναβάτσο διχαλωτές ρίμες
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κόμες λευκές στα σαρκώδη χείλη των κυματιστών τέμπλων
Ανώνυμε σε ευχαριστώ το παραπάνω το αγαπώ κι εγώ
Φιλί
Όλο στον Αργίτικο τριγυρίζει ο στίχος κάμπο
ΑπάντησηΔιαγραφήκι αναρωτιέμαι γιατί
Τί είδους δεσμοί -αίματος ή μύθου-τον επαναφέρουν εκεί;
Όλη η ιστορία των μύθων
ΑπάντησηΔιαγραφήεκεί έχει παιχτεί Χριστίνα μου
Σε φιλώ
Κάθε στίχος σου χιλιάδες έννοιες. Μια ιστορία ολόκληρη γλυκια μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου ημέρα!
περήφανη μανιάτισσα σε ευχαριστώ πολύ
ΑπάντησηΔιαγραφήτο ταξίδι στους στίχους μας περιμένει
Καλημέρα