Σάββατο 18 Ιουνίου 2011

η αδημονία του καβαλάρη


Αποκολλήθηκε από το σώμα μου ο τελευταίος στίχος
Σαν ασύλητο ψαροκόκαλο και λέπι λεπτό που αποκόπτεται
Από τη κρουστή επιφάνεια του φαιού πετρόψαρου
Γοργόνες εμφύτευαν σκούρο καναβάτσο διχαλωτές ρίμες
Και κόμες λευκές στα σαρκώδη χείλη των κυματιστών τέμπλων

Μάκραιναν οι σπασμένες πτυχές του ρόδου
Στο καθολικό νεκροταφείο του ερειπωμένου νάρθηκα
Η Ματθίλδη φορούσε το φόρεμα της πυρκαγιάς
Τα φλογερά της πόδια καθρεπτίζονταν με ανταύγειες πυρός
Στα δακρυσμένα μάτια της κατάστηθης αλήθειας

Ένας μονόκερος αδερφός έκλεβε στο ζύγι και στην αγάπη
Στο παζάρι με τα σπασμένα ακροκέραμα παιδί ακόμα
Πρόδιδε τις χνούδινες παλάμες του Αργίτικου κάμπου
Βύθιζε μικρές κόρες στα αόρατα ενυδρεία του μουσείου
Για να κερδίσει τη προμηθεϊκή φωτιά που τον φλέρταρε επίμονα

Στην πέτρα του μαλαχίτη τραβούσες μια ελικοειδή χαρακιά
Σχηματίζονταν ένα τρεμάμενο ουράνιο τόξο με πικρούς οφθαλμούς
Αποξεχνιόσουν κρατώντας ελεύθερη να στάζει την υδρία
Με τις λεοντοκεφαλές έργο ενός διάσημου γλύπτη των φυλών
Ξεχασμένος αποτραβιόσουν στην αδημονία του αγοροκόριτσου

Απαριθμούσες τις σπασμένες χάντρες του κομπολογιού σου
Ένα άρωμα διαχέονταν στο στερέωμα με τα σβησμένα άστρα
Μάζευες πειθήνια τις χάντρες μη και σε βρει η αυγή μονάχο
Ταυτισμένος πάντα με την οπλή του ελαφιού και του αίγαγρου
Τραυμάτιζες την στιχομυθία του χιονιού πάνω στον εξώστη

Έτρεχες να ανακαλύψεις την παλαιομοδίτικη  λευκή φανέλα
Του αγωνιώδη νεκρού με τα θρυμματισμένα κουμπιά
Σε κοίταζε επίμονα μέσα από τις βαριές βλεφαρίδες και σώπαινε
Πως να υπολογίσεις τα ιερά σκεύη του σκοτεινού χειμώνα
Χωρίς να βάλεις ενέχυρο την κραυγή του αδούλωτου καβαλάρη

30 σχόλια:

  1. η λύτρωση της στιγμής
    θα σημάνει
    μόλις ο τελευταίος στίχος
    αποκολληθεί από το σώμα μας

    συνεχής
    "η αδημονία" του ποιητή!!!!

    ελένη
    καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δε φοβήθηκα διόλου να χαθώ στο στίχο σου και να νιώσω την αποκόλληση της στεριάς μου από το βυθό της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Στην πέτρα του μαλαχίτη τραβούσες μια ελικοειδή χαρακιά
    Σχηματίζονταν ένα τρεμάμενο ουράνιο τόξο με πικρούς οφθαλμούς
    Αποξεχνιόσουν κρατώντας ελεύθερη να στάζει την υδρία
    Με τις λεοντοκεφαλές έργο ενός διάσημου γλύπτη των φυλών
    Ξεχασμένος αποτραβιόσουν στην αδημονία του αγοροκόριτσου
    Ήρθα να αποθέσω τον θαυμασμό μου
    Δανάη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ένας μονόκερος αδερφός έκλεβε στο ζύγι και στην αγάπη
    Στο παζάρι με τα σπασμένα ακροκέραμα παιδί ακόμα
    Πρόδιδε τις χνούδινες παλάμες του Αργίτικου κάμπου
    Βύθιζε μικρές κόρες στα αόρατα ενυδρεία του μουσείου
    Για να κερδίσει τη προμηθεϊκή φωτιά που τον φλέρταρε επίμονα
    Βυθίστηκα στο έγκαυμα του στίχου σου με ακριβοδίκαιη την ζυγαριά του λόγου σου και βγήκα στο φως της σιωπής
    Αναίτιος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εσύ κυρία μου κουβαλάς μέσα σου μια ψυχή που έχει το βασανιστήριο της Περσεφόνης και τον καημό της Δήμητρας..
    Τόσο διονυσιακή που αμφιβάλω αν θα λυτρωθείς από τις λέξεις που σε πνίγουν ποτέ σου..
    μα ίσως και γι αυτό σ' αγαπώ!
    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δέσποινα η λύτρωση της στιγμής
    είναι το ζητούμενο μέσα από έναν
    ορυμαγδό καθημερινών εμπειριών ζωής
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Φόβε σε ευχαριστώ πολύ
    Η ζωή μας βάζει μπροστά
    σε καινούρια καθήκοντα
    και με παρισσεία
    μας προστάζει
    να υπηρετήσουμε
    φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δανάη σε ευχαριστώ που βρίσκεσαι εδώ
    σταθερή και μόνιμη συνοδός
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αναίτιε σε ευχαριστώ
    όταν σιωπά το φως
    η αναλαμπή γίνεται
    πιο δυνατή
    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Στρατή θέλω να σε αποκαλώ
    φίλο καλό και συνοδοιπόρο
    στο στίβο της έμπνευσης
    Με τιμά ιδιαίτερα
    η παρουσία σου και σου χρωστώ πολλά
    Έχεις τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ελένη μου...
    το ποίημα το διάβασα έχοντας στο μυαλό μου διάφορους ρόλους
    που με αβίαστη ευκολία μπορεί κανείς να "δει" τόσο σκόρπιους όσο και στέρεους...
    είναι συγκλονισμός!
    σαν αρχαία τραγωδία...
    συμφωνώ απολύτως με το σχόλιο του Στρατή
    αλλά και με τη δική σου επιμονή στην "κάθαρση"...

    σε φιλώ πολύ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Φαίδρα με τιμούν τα λόγια σου
    ο δρόμος της κάθαρσης μας φέρνει
    πιο κοντά στην ολοκλήρωση και στον
    κατευνασμό των παθών όσα από αυτά μας καταλύουν και μας χτυπούν
    Σε ευχαριστώ για τη παρουσία σου
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. παίρνω γι απόψε συντροφιά αυτό:
    "Ένας μονόκερος αδερφός έκλεβε στο ζύγι και στην αγάπη
    Στο παζάρι με τα σπασμένα ακροκέραμα παιδί ακόμα
    Πρόδιδε τις χνούδινες παλάμες του Αργίτικου κάμπου
    Βύθιζε μικρές κόρες στα αόρατα ενυδρεία του μουσείου
    Για να κερδίσει τη προμηθεϊκή φωτιά που τον φλέρταρε επίμονα"

    αν κι αυτό που με άγγιξε αλλά με δύσκολο τρόπο (για μένα,μην ασχολείσαι) ήταν αυτό:
    "Γοργόνες εμφύτευαν σκούρο καναβάτσο διχαλωτές ρίμες
    Και κόμες λευκές στα σαρκώδη χείλη των κυματιστών τέμπλων "

    σ' ευχαριστώ ακόμα μια φορά
    για το ταξίδι...

    σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. βουτιά στο απειροδιάστατο κόσμο σου σημαίνει να έχεις αποφασίσει να εγκαταλείψεις ό,τι είχες, φορτία, σκέψεις, διαφυγές για να γεμίσεις από ακριβά δώρα... πλούσιος αποχωρώ ως το επόμενο αποτόλμημα εμπείρωσης της ιερής ποίησής σου... καλησπέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Εκ-πλη-κτι-κό !

    Καλημέρα, Καλή Βδομάδα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Θα σου γραψω πάλι κάτι αγαπημένο μου
    που το είχα αφιερωσει στον Κωνσταντίνο ...

    Δεν καλπάζει το Ποίημα
    αν δε διαβαστεί από μάτια αΤίθασα!...




    καλημέρα Μοναδική Ωραία Ελένη μου.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Οδυσσέα σε ευχαριστώ πολύ
    για το πέρασμα σου
    Ανεξίτηλες οι πινελιές σου
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Φίλε Νιμερτή πάντα πλούσια
    βγαίνω μέσα από τους σχολιασμούς σου
    Τιμή μου μεγάλη τα λόγια σου και σε ευχαριστώ πολύ
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Φίλε φάρε σε ευχαριστώ πολύ
    Καλή βδομάδα κι από μένα
    φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. . Δεν καλπάζει το Ποίημα αν δε διαβαστεί από μάτια αΤίθασα!...πολύ όμορφο Κάκια μου τα μάτια της ψυχής διαβάζουν το ποίημα εκεί που μεγαλουργεί το συναίσθημα
    φιλί ευχαριστίας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. "Απαριθμούσες τις σπασμένες χάντρες του κομπολογιού σου
    Ένα άρωμα διαχέονταν στο στερέωμα με τα σβησμένα άστρα
    Μάζευες πειθήνια τις χάντρες μη και σε βρει η αυγή μονάχο
    Ταυτισμένος πάντα με την οπλή του ελαφιού και του αίγαγρου
    Τραυμάτιζες την στιχομυθία του χιονιού πάνω στον εξώστη"
    Είσαι υπέροχη και απορώ γιατί δεν έχεις εκδώσει ακόμα
    Θάνος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Θάνο σε ευχαριστώ πολύ
    γενναιόδωρο σε βρίσκω
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Η αποκόλληση του κάθε στίχου από το σώμα σου θα πονάει,
    αλλά κάθε νέα γέννα
    από μιά τόσο γόνιμη ποιητική μήτρα
    κάνει τον κόσμο ομορφότερο…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Μελίνα μου σε ευχαριστώ πολύ
    το πέρασμα σου πάντα ε συγκινεί
    βαθιά
    Να είσαι καλά σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. "Γοργόνες εμφύτευαν σκούρο καναβάτσο διχαλωτές ρίμες
    Και κόμες λευκές στα σαρκώδη χείλη των κυματιστών τέμπλων"
    Χαίρε ποιήτρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Γοργόνες εμφύτευαν σκούρο καναβάτσο διχαλωτές ρίμες
    Και κόμες λευκές στα σαρκώδη χείλη των κυματιστών τέμπλων
    Ανώνυμε σε ευχαριστώ το παραπάνω το αγαπώ κι εγώ
    Φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Όλο στον Αργίτικο τριγυρίζει ο στίχος κάμπο
    κι αναρωτιέμαι γιατί
    Τί είδους δεσμοί -αίματος ή μύθου-τον επαναφέρουν εκεί;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Όλη η ιστορία των μύθων
    εκεί έχει παιχτεί Χριστίνα μου
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Κάθε στίχος σου χιλιάδες έννοιες. Μια ιστορία ολόκληρη γλυκια μου.
    Καλή σου ημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. περήφανη μανιάτισσα σε ευχαριστώ πολύ
    το ταξίδι στους στίχους μας περιμένει
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή