Κυριακή 3 Αυγούστου 2014

Αντίποινα



Δεν ξέρω πως αποκόπηκα απ' τα φεγγάρια μου
Εξετάζω ενδελεχώς τις αιτίες
Αυτές που με πλάνεψαν με σκιώδη φιλιά
Αυτές που με έσυραν σε μπερδεμένα όνειρα
Αυτές που τράβηξαν την αλυσίδα του αίματος
Και με άφηναν ζαρωμένη να παρατηρώ ένα μαραμένο λουλούδι

Είναι στιγμές που μεθώντας με μουσική
Μεταμορφώθηκα σε άδειο αγγείο
Πάνω του σειρές από αστρικές μορφές χρησμοί και μύθοι
Ένα παιδί κρατάει το χερούλι σφιχτά
Ένα άλλο ξεφτάει τις παραστάσεις
Κι ύστερα φεύγουν αποκαρδιωμένα γιατί δεν είδαν
Τον άγγελό τους να περνά με ποδήλατο μέσα απ' τα λυγερά δέντρα

Πεζοπορώ πάνω σε δρόμους με συστάδες καλαμιών στο πλάι
Πουθενά δεν στεριώνω
Αν και στην ανατολή προσβλέπω
Διαρκώς αλλάζω κατευθύνσεις
Μικρά πουλιά με ακολουθούν τιτιβίζοντας
Είναι τα χαμένα μου χρόνια
Εκείνα τα χρόνια που μειδιούσαν ως κι οι κορμοί των δέντρων
Σαν τους αγκάλιαζαν τα χέρια του γρέγου
Πίσω δεν κοιτώ δεν με ωφελεί
Άλλωστε τα χρέη μου τα ξεπλήρωσα και με το παραπάνω
Μόνο βαστώ καθαρή τη χάντρα της μνήμης στον κόρφο
Εκεί που χάραξα πριν φύγω τα ψηφία της αγάπης μας

Είμαι αφοσιωμένη στους πυράκανθους
Προς στιγμή στήνω γιατάκι
Για μια νύχτα μοναχά
Στην επιφάνεια της αργίλου
Εκεί βλέπω τα πιο αινιγματικά όνειρα
Ανακινώ την σφαίρα της μοίρας
Τίποτα δεν σαλεύει
Εικόνες με ακολουθούν καμπουριασμένων κλόουν
Και μια μπέρτα μάγισσας ολόγεμη με φυλαχτά
Κρύβεται πίσω από τους θάμνους της λίμνης
Δεν ψάχνω να τη βρω η λήθη έχει διάλειμμα σήμερα

Τώρα δεν φοβάμαι να απαριθμήσω
Τις ημέρες που σπατάλησα στα πάθη
Κρατάω στην καρδιά το μυρτολούλουδο
Απ' τα λιβάδια της πατρίδας
Μιαν εικόνα της θάλασσας πριν την παλίρροια
Κι ένα ήχο κεραυνού που με γοήτευε από παιδί
Τώρα δεν φοβάμαι να ακούω τα βραδινά αλυχτήματα
Των μοναχικών ψυχών στα κενοτάφια των πόλεων
Έκρυψα τα φεγγάρια μου σε ιστού σημαία
Και δακρυσμένη γονάτισα στο χώμα περιμένοντας τα αντίποινα


18 σχόλια:

  1. Σε ένιωσα κάπως διαφορετική Ελένη μου σε αυτό σου το ποίημα. Υπέροχη όπως πάντα μα διαφορετική! Μου άρεσε πολύ αυτό!
    Μια εξομολόγηση ! Ένας απολογισμός...και σημασία έχει στο τέλος που πια δεν φοβάσαι...

    Φιλάκια πολλά αγαπημένη μου Ελένη! ♥
    Καλή εβδομάδα να έχουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αριστάκι μου σε ευχαριστώ πολύ
      Όντως το ποίημα έχει μια διαφορετική χροιά
      αλλά στα καθοριστικά σημεία συγκλίνει με την θεωρία μου...

      Σε γλυκοφιλώ ♥♥

      Διαγραφή
  2. συγκλονιστικο ποιημα!
    μπραβο Ελενη μου!

    καλημερα! καλη εβδομαδα να εχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική μου σε ευχαριστώ πολύ
      Ο συγκλονισμός απαντάται στα καθημερινά...

      φιλί γλυκό

      Διαγραφή
  3. μοναδικό μοναδικά τα φεγγάρια και όλα ...καλημέρα ελένη μου καλή εβδομάδα να έχουμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νικόλα μου σε ευχαριστώ
      Δονείται ο νους σαν πλησιάζει
      την κοσμική ομορφιά!!

      φιλί

      Διαγραφή
  4. Ηττηθηκαμε....
    Γιναμε της μοιρας το κατακαθι....
    Άπιοτοι.

    φιλιαραχνηςστοασημοφεγγοβολισμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγριομελιώ μου οι ήττες είναι αναπόφευκτες
      αρκεί να γυρίζει πάλι ο τροχός σε νέες πραγματικότητες!!

      φιλικιενατσαμπισταφυλισταχειλη

      Διαγραφή
  5. "Πουθενά δε στεριώνω"...
    Εκεί που ψάχνεις και ψάχνεσαι, δεν έχει σημαία. Μόνο κάτι κρεμασμένα φεγγάρια-κουφάρια. Και στους "περιπατητές" της ζωής, μόνο ένα γιατάκι αναλογεί. Για μια νύχτα...
    Ελένη μου... υπέροχο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου σε ευχαριστώ θερμά
      Κρατάω αυτό που με εκφράζει πολύ:
      "στους "περιπατητές" της ζωής, μόνο ένα γιατάκι αναλογεί. Για μια νύχτα..."

      Σε γλυκοφιλώ υπέροχο κορίτσι...

      Διαγραφή
  6. πολύ όμορφο ελένη μου... γεμάτο εικόνες...
    εύχομαι τα καλύτερα.. παντα.. μακια!! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παρασκευή μου σε ευχαριστώ πολύ
      Κι εσύ έχεις τις ευχές μου για ό,τι καλύτερο!!!

      φιλάκι ζεστό

      Διαγραφή
  7. Αχ, αυτές οι μικρές ώρες, οι δικές μας ώρες, που αναλογιζόμαστε τον χρόνο και το χρονομετράμε σε γραμμάρια, κιλά, τόνους. Παράξενο, αλλά το συνηθίζουμε. Κι ευτυχώς, υπάρχουν κι αυτές οι άξαφνες στιγμές, που φοράμε στραβά το καπελάκι μας και πετάμε ένα σπίρτο - όσο κι αν πονάει - για να τα καταπιούν όλα οι φλόγες. Πόση δύναμη, συμφιλίωση κι ελπίδα κρύβει αυτή η μικρή (μα μεγάλη) πράξη.

    Πολύ σε θαυμάζω, υπέροχη Ελένη μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λυσίππη μου σε ευχαριστώ από καρδιάς
      Μοναδικός κι ιδιαίτερος ο λόγος σου...δυναμική
      κι ανένδοτη η στάση σου...φλογερά τα αισθήματά σου
      κι αυτό για μένα είναι θαυμαστό!!!

      φιλί και καλά να περνάς σε ό,τι κάνεις

      Διαγραφή
  8. Πάντα μια δευτερη ματια θα ριξω στην ποιησή σου Ελενη μου..το χρείάζομαι για να νοήσω την σκέψη σου... το απλούστερο ξεχώρισα........Μια εικόνα της θάλασσας πριν την παλλίροια...Κι έναν ήχο κεραυνού που με γοήτευε από παιδί.... να είσαι καλά ..και να περνάς ακομα καλύτερα.. φιλακιαααααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σμαραγδένια μου σε ευχαριστώ θερμά
    Χαίρομαι που απολαμβάνεις και αποκρυπτογραφείς
    τους στίχους μου..είσαι μοναδική!!!

    φιλιάαααα!!! και καλά να περνάς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Συγκλονιστικά τα φεγγάρια σου που βάζουν φωτιά στον ψυχισμό και κρατάνε την ποιήση πολύ ψηλά..απίστευτη είσαι κοπέλα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καιτούλα μου σε ευχαριστώ θερμά
    για το πόσο διεξοδικά πλησιάζεις
    τον λόγο μου!!!!

    φιλάκι γλυκό

    ΑπάντησηΔιαγραφή