haibun
Έβρεξε με το λάστιχο τις γκρίζες πλάκες της αυλής. Μια πούδρα σκόνης φερμένη απ' την έρημο και μια στρώση γύρη απ'τα γύρω πεύκα επικαλυπταν την επιφάνεια τους. Τέλος της άνοιξης κι οι πλάκες αχνιζαν κατά την επαφή τους με το νερό. Μέσα σε λίγα λεπτά ήταν κιόλας στεγνές. Η ζέστη αφόρητη σήμερα είχε κάνει τα λουλούδια της αυλής να μαραγκιαζουν και να γέρνουν τα φύλλα τους όπως και τα πλούσια τους άνθη.
Κόκκινοι καρποί
στολίδια οι κερασιές-
φέρουν στα κλαδιά.
Καθιδρη με το μαντήλι στο χέρι να σφουγγιζει το μέτωπο της συνέχισε το έργο της. Σειρά είχαν τα ταλαιπωρημένα απ'τον ήλιο λουλούδια. Πολλά τα άνθη της αυλής τα φρόντιζε επιμελώς σαν να ήταν παιδιά της. Που και που τους ψιθύριζε λόγια αγάπης. Από παλιά είχε μια αμφίδρομη σχέση μαζί τους.
Μια μαργαρίτα
κρύβει καλά την αλήθεια-
βράχος την θρέφει.
Ξεκίνησε το πότισμα απ' τα βασιλικά που είχαν πάρει να φουντώνουν όλο καμάρι. Τα χάιδεψε και τα αρώματα τους πότισαν βαθιά την παλάμη της. Τα κορφολογισε λίγο και έφτασε στο γιασεμί που είχε πετάξει πολλά ανοιχτοπρασινα κλωνάρια. Τα είχε τα χρόνια του κι ο γερός ξύλινος κορμός του είχε αναρριχηθεί πάνω στην μάντρα.
Βαδίζει μόνη
παπαρούνες στον κάμπο-
ρεσάλτο κάνουν.
Οι τριανταφυλλιές της παρά το προχωρημένο της εποχής είχαν ακόμα άνθη. Ειδικά στην βελούδινη κόκκινη μέτρησε ίσα με δεκαπέντε άνθη. Η μόνη παραπονεμένη ήταν η ροζ εκατοφυλλη που είχε γίνει λικέρ και γλυκό του κουταλιού. Φέτος μάλιστα ήταν τόσο η άνθιση της που στόλισε με τους ακριβούς θησαυρους της τα μπουκάλια και τα βάζα όλης της γειτονιάς για τα απογευματινά ταρταρισματα.
Πάνω στο χώμα
θεριαψε το τριφύλλι-
τύχη θα φέρει.
Ύστερα κατευθύνθηκε προς τις ορτανσίες που δειλά είχαν αρχίσει να πετάνε λουλούδια. Πράσινα ακόμα μα το καλοκαίρι θα έπαιρναν το ροζ χρώμα απ'τα μάγουλα των άγουρων κοριτσιών. Ήταν λίγο απαιτητικές και ζητούσαν χωνεμενο φουσκι για να καμαρώνουν σαν αρχοντοπουλες στο σεργιάνι που κρατούν στα χέρια για προστασία ροζ ομπρελινα.
Οργασμός της γης
λαμπρά τ' άγρια κρίνα -
μέλισσες καλούν.
Μόνο μια ορτανσία παλαιικη απο τα χρόνια της γιαγιάς της φέτος είχε πάρει να χλωμιαζει. Είπε να αφρατεψει το χώμα της και πήγε στην αποθήκη να πάρει το σκαλιστήρι. Σε ένα κουτί βρήκε πέντε σκουριασμένα πέταλα αλόγου. Τυχερό ήταν το φυτό. Πήγε κοντά του το σκάλισε και παράχωσε τα πέταλα κοντά στις ρίζες του. Ίσως με την κίνηση αυτή αποκτούσε μελλοντικά το ροζ χρώμα απ' τις παρειές των κορασίδων.
Κάτω στον κάμπο
χορός των πεταλούδων -
μαέστροι τ' άνθη.
Το ποίημα, που συνδυάζει χαϊκού και κλασικό ποίημα, μού ακούγεται πάρα πολύ ευχάριστο, πάρα πολύ όμορφο στ' αυτιά Ελένη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραίο.
Κατά το δυνατόν Γιάννη πάντα Να είσαι καλά Καλησπέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο θα συμφωνήσω με τον Γιάννη από πάνω Λενιώ μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μένα μου αρέσει αυτός ο τρόπος της γραφής σου. Την αγάπη μου κορίτσι μου φιλιαα