Αντέχω

"Οι κάμποι θέλουν τ' άλογα 

και τα βουνά λεβέντες."

Σαν γεννήθηκες ένα φτερό αετού σε πλησίασε,

άλλο δεν είχες να κάνεις παρά να πετάξεις στα βουνά. 

Η μαμή έβριζε κι η μάνα σου έδενε τον λώρο.

Το πρώτο σου κλάμα, σκούξιμο θαρρώ ήταν, 

σαν βροντή των σύννεφων πριν την καταιγίδα ακούστηκε.

Έβραζε το νερό στο τσουκάλι και το μελανιασμένο 

σώμα σου δεν καταδέχτηκε επ' εξαρχής τα γήινα.

Ο πατέρας δίπλα στο τζάκι έψηνε καφέ και κάπνιζε.

Αγόρι είπαν, κι εκείνος έφτυσε τη στάχτη.

Κόρη ήθελε με χρυσά μαλλιά και αβρές πατούσες.

Πάνω απ' το τζάκι βαλσαμωμένοι γυπαετοί,

γερακίνες, περδικομάτες κόρες και αλεπουδίσια δέρματα.

Κυνηγός ο πατέρας με άρβυλα χοντρά και με το τουφέκι 

του οπλαρχηγού για καμάρι.

Στα διάσελα τα πρώτα βήματά σου. 

Στις κουμαριές έδενε η μάνα τη νάκα σου  

ενώ εσύ αστέρια έκρυβες και φεγγάρια στις τσέπες.

Ανήσυχα τα αηδόνια σε παρακολουθούσαν.

Γκλίτσα έπαιρνες και τα κυνηγούσες.

Σε τράβαγε η μάνα από το στήθος, γάλα 

άλλο δεν είχε να σου δώσει.

Αίμα έπινες.

Χολή κατάπινες.

Με φαρμάκι τον οισοφάγο γέμιζες. 

Έκλαιγε η μάνα κι εσύ τη ρώγα της ρουφούσες επίμονα.

Ήταν τότε η χρονιά που βάφτηκαν κόκκινες οι φλοκάτες 

Αίμα πολύ στο σπίτι, πως να ξοδευτεί;

Αίμα στην μεσαυλή με το πηγάδι.

Τα αδέρφια δεν σε έπαιζαν, φοβούνταν.

Πεντόβολα έπαιζες στην κρύα ράχη των κορφών.

Έμαθες νωρίς να περπατάς χωρίς να πέφτεις 

πάνω στην παγερή επιφάνεια των απάτητων λιμνών.

Τράβαγες τ' αψήλου και στα σεντόνια του γαλαξία 

μαζί με τα αετόπουλα κοιμόσουν.

Όνειρα δεν έβλεπες, με τους αγγέλους έπλαθες 

στιχάκια και απ' τους αετούς τράβαγες φτερά και 

στους ώμους τα κολλούσες.

Ουράνιο πλάσμα ήσουν.

Ο πατέρας δεν σου έδινε το τουφέκι.

Η μάνα έφτυνε τους κόρφους της.

Η γη δεν σε δεχόταν κι οι αραποσιτιές 

χάδια δεν σου έδιναν. 

Στα τρίστρατα τ' ουρανού ποδηλατούσες με το 

κλεμμένο ποδήλατο της αδερφής σου που ποτέ 

δεν γεννήθηκε. 

Εκεί σε γνώρισα, εκεί σε απόσταση αναπνοής 

σε κράτησα και σου έδεσα τα κορδόνια.

Ελέγχω τα βήματά σου κι εσύ με πρόστυχα λόγια 

με στολίζεις και με πλανερές δοξασίες.

Αντέχω!