Ο γιος του αγέρα

 

Στοίβαξα τα υπάρχοντά μου στο τέθριππο
του βοριά κοντά σου να έρθω.
Αρκέστηκα στα εντελώς απαραίτητα, στα δικά
αυτά που εγχάρακτα σημάδεψαν τις σελίδες της ζωής.
Για τη χώρα του ήλιου κίνησα μέσα από τα
ελικοειδή μονοπάτια που χάραξαν οι ερωτιδείς.
Δυο αλλαξιές καινούργιες πήρα, τα χιλιοφορεμένα
μαντήλια μου, τις στραβοπατημένες μου γόβες
και τα τρία αετόφτερα που έπεσαν απ' τις φωλιές
των τραγουδιών κάποτε.

Έγνοια τα έχω μεγάλη αυτά τα αετόφτερα
μη και χαθούν στον δρόμο και σιγήσουν
για πάντα οι μελωδίες και το παράπονο των ποιημάτων
σε αλλότρια χείλη ξεπέσει.
Προς τα βουνά ο προορισμός μου.
Στις δρακολίμνες τα πατήματα μου.
Στα διάσελα οι κινήσεις μου και οι στροφές του χορού.

Άλογα δεν έζεψα καθώς τη ματόχαντρα έχασα
στις περιπολίες του Αυγούστου.
Τέσσερις άγγελοι οι οδηγοί μου ταγμένοι
στο στροβίλισμα του έρωτα.
Τους φροντίζω και νέκταρ τους κερνώ.
Τους αγαπώ και μερίδιο απ' την ψυχή μου
τους παραχωρώ εκεί να μονάζουν.
Η ψίχα της καρδιάς μου είναι η τροφή τους.
Το αίμα των δακτύλων μου είναι το αψέντι τους.

Τη χώρα του φωτός διάλεξα στον χάρτη.
Εκεί που κοιμάσαι και αναπνέεις.
Εκεί που απωθείς τα σύννεφα με τα δοξάρια
και τα ακόντια της μνημοσύνης.
Αετόφτερα πολλά θα μαζέψω τα κρουστά
να σου ράψω φτερά ελεύθερος να ανοίγεσαι στα
δροσερά των πηγών ύδατα και σαν δυναμίτης ενεργός
τα φαγιούμ της αγάπης να ανατινάζεις.
Μαζί μου να περνάς του θρύλου το γεφύρι
και τροπαιούχος να φτάνεις στα προπύργια του κόσμου
τους ξανθούς αγέρηδες να συναντήσεις.