Το καλοκουρδισμένο ρολόι

Ξύπνα αγαπημένε μου ξημέρωσε.

Στον καναπέ τα καινούργια σου
ρούχα, το καπέλο σου, τα δερμάτινα
σανδάλια και το μαντήλι που
τους αθέρες γνώρισε, δεμένο επάνω
στον γοργοφτέρουγο γλάρο.
Στον καθρέφτη το χαμόγελο σου
εκείνο το βαθύ που στην πρώτη
συνάντηση μας έβαλες και μαζί
του με πήρε παντοτινά.
Στο λαβομάνο τα μακριά σου
δάκτυλα που πλεξούδες έπλεκαν
τις πρώτες της αυγής αχτίδες, έτσι
που να ομορφαίνει η πλάση και
να εμφανίζονται τα ταπεινά χαμομήλια
στο προσκήνιο γλυκές να μας χαρίζουν
ευωδιές.

Πάμε να φύγουμε αγάπη μου από
ένα κόσμο που φθαρμένα φορά ρούχα
και την Άνοιξη δεν ξέρει να υποδέχεται.
Εδώ χειμώνας και παγωμένα χαμόγελα
που τίποτα δεν τάζουν αλλά πολλά κρύβουν
μυστικά για άγνωρες ψυχές.
Εδώ ο μακρυμάλλης βοριάς που
πρόσωπα και χέρια σκεπάζει και
δεν αφήνει τα δάκτυλα να περιπλανηθούν
πάνω στα ζεστά ακόμη πλήκτρα
του πιάνου.
Εδώ ο ζητιάνος με το τσαλακωμένο ψαθάκι
που απέλπιδα περιμένει σε ένα
ξεχασμένο σταθμό οβολούς να βγάλει.
Όλοι τον περιφρονούν και δεν τον βλέπουν
και τα τριμμένα του ρούχα αγνοούν.

Πάμε να φύγουμε αγάπη μου σου έχω βρει
μια μακρόστενη στεριά ανάμεσα στο
φαρδύ φόρεμα της θάλασσας με πεζούλες
πνιγμένες στην κάπαρη τις ελιές και στην
άγρια μέντα.
Εκεί έχουν καταφύγει οι καταδικασμένες
μάγισσες, διωγμένες άγρια από τον όχλο.
Βαριά φορούν αρώματα την ώρα που στο
λεβέτι τους ετοιμάζουν τα φίλτρα του
έρωτα και της αθανασίας το νερό.
Είναι καλές κι όμορφες και στην καρδιά
τους πολλά θα ανακαλύψουμε παιδικά
παραμύθια.
Εκεί το σχοινί των κρεμασμένων δίχτυ
γίνεται για μια καλή ψαριά, σκοινάκι στα
πόδια των παιδούλων και κούνια για να
πηγαινοφέρνει τα όνειρα η μικρή Νεφέλη.

Εκεί σταθμεύουν και τα ποιήματα από
τις ανολοκλήρωτες συλλογές και νέους
δημιουργούς ζητούν.
Έλα εσύ σαν καλός στιχοπλόκος της Ελίζαμπεθ
να συνεχίσεις το έργο και το παγκόσμιο
να φτιάξεις τραγούδι του έρωτα.
Κρυώνει ο κόσμος.
Μαζεύτηκε πόνος πολύς.
Πενθούν οι έφηβοι.
Έλα να με τα χρωματιστά μολύβια σου
την προσωπογραφία να φτιάξεις της αγάπης.
Εγώ σου βρήκα τον υπερβατικό τόπο,
βάλε εσύ της καρδιάς σου τα πλουμίδια.
Σου κούρδισα το ρολόι συνεπής να είσαι
στην ώρα σαν το ουράνιο αγγελόκρουσμα
μπροστά στον ποταμό.