Καθ' οδόν

Σε περιμένω σαν τρέμουλο φύλλου

που λαχταρά το νερό.
Σου έφτιαξα μια γωνιά για να σταθείς .
Ωραία να περνάς, κακά να μη σε βρίσκουν
όνειρα, πικρές να μην λαμβάνεις ειδήσεις.
Κατέβασα τα κιλίμια της γιαγιάς.
Παρακάλεσα δυο άστρα να σε συντροφεύουν.
Μέσα σε ένα πολύχρωμο κόσμο να ζεις.
Πουλί που ζευγαρώνει την Άνοιξη.
Παιδί που τρίλιζα παίζε με τα παιδιά της
Πούλιας τις αυγουστιάτικες νύχτες.

Σε περιμένω σαν το αγέρι που χτυπά το ιστίο

κι ο πλους ξεκινά.
Σου έφερα ψωμί ζυμωτό για να δειπνήσεις
και κρίθινο παξιμάδι με ελιές.
Είναι καιρός που έμαθα άρτους να φτιάχνω
για εσένα.
Σκαφίδι μου ο θώρακας που την καρδιά
καλά προφυλάσσει.
Πρώτες μου ύλες η ψίχα του κορμιού και το
δάκρυ του άστεγου.
Εδώ να ζεις μακριά από τα σταφιδιασμένα
πρόσωπα και τα άρπαγα χέρια.
Εδώ να χορταίνεις και να χαμογελάς με
του έρωτα τα ακριβά εδέσματα περικυκλωμένος.

Σε περιμένω σαν το φιλί πριν τον χωρισμό.
Σου έφερα μια ασημένια χτένα να ομορφαίνεις
τον κόσμο.
Τα χυτά σου μαλλιά να μην κομπιάζουν.
Ελεύθερα να πέφτουν στους ώμους σου.
Με την χαίτη του αλόγου να σμίγουν και
σε χωράφια οργωμένα να καλπάζουν.
Να σε θωρώ, να σε θαυμάζω, να σε νοιάζομαι.
Όλες οι φυλές να αναγνωρίζουν την γλώσσα
σου και ποιήματα να γράφουν κρυφά στις ατζέντες.

Σε περιμένω σαν τον σπινθήρα στις ράγες
των τρένων.
Σου έφερα ρούχα καθαρά στα γιορτάσια της
σελήνης να πηγαίνεις και πρώτος να
μπαίνεις στο χορό.
Στον προγονικό αργαλειό τα ύφανα με της
καρτέρευσης το νήμα.
Ρούχα της αγάπης κρουστά.
Κανένας πόντος να μη τους λείπει και στο
νούμερο σου να είναι και να στέκονται.
Ποτέ να μην κρυώσεις στον βοριά όταν
σταθείς.
Το δρόμο να βρίσκεις εύκολα κοντά μου
για να 'ρθεις να ξεκουράσεις λίγο τα
πέλματα σου.

Πάει καιρός που στα τρίστρατα βαδίζεις
αλύτρωτος και μόνος.
Εδώ ο κόσμος σου.
Εδώ τα ζεστά χνώτα των μυθικών σπηλαίων.
Εδώ και η γη σου και το ένδοξο βασίλειο σου
που για σένα τις νύχτες ακάματα σμίλευα.
Σε περιμένω σαν τρέμουλο φύλλου
που λαχταρά το νερό.