Αδικαίωτοι αγώνες

Εκθειάζω την ομορφιά σου αγάπη μου.
Στο πρόσωπο σου στέκομαι.
Χείλη ηδονικά, παρειές από σκούρο μετάξι,
γλώσσα σοφή που για επαναστάσεις μιλούσε.
Τα μάτια σου αναθυμάμαι.
Ευθύβολο βλέμμα καθαρό που μέσα τους
νέα τοπία ανακάλυπτα.
Οροσειρές με έλατα, κάμπους με σιτηρά ώριμα,
θάλασσες που μέσα τους ανάπνεαν ζωή οι δέκα ναυαγοί.
Τα μάτια σου, ο χάρτης που δεν πρόλαβα να ξετυλίξω.
Έχασα τον δρόμο μετά από αυτό.
Στενάκια με πνίγουν και φιδίσια μονοπάτια
άγνωρα με περισφίγγουν.
Χάνομαι, βουρκώνω, θλίβομαι.

Αλάνες τα μάτια σου που δεν με πήγες ποτέ να δω.
Καθρέφτες που ένας υπέργηρος αλήτης έσπασε.
Έφυγες κι απώλεσα τις συνοικίες, τις γεμάτες
από παιδιά ανέμελα που έπαιζαν κουτσονήλιο,
μήλα και αμπάριζα.
Κρατώ τα κομμάτια και να τα συναρμολογήσω
δεν μπορώ, πάντα μου λείπει ένα βασικό κομμάτι,
το ψάχνω, μήπως το πήρες;

Εκθειάζω το σώμα σου αγάπη μου
και μέτρο δεν βρίσκω για να το περιγράψω.
Κορμί, στητό κυπαρίσσι, που αναπνέει ελευθερία.
Στέρνο, πλατεία με πολύχρωμα μπαλόνια.
Με μάγους που από το καπέλο τους βγάζουν
ζαχαρωτά και μακριά μαντήλια που τους λαιμούς
των κοριτσιών στολίζουν.
Μα δεν ξεχνώ να υμνώ τα καλόβολα χέρια σου.
Πεύκου κλωνιά που με αγκάλιαζαν σφιχτά τις νύχτες.
Νύχτες ατέλειωτες που ξημέρωμα δεν είχαν.
Νύχτες με χτυποκάρδια, μεθυσμένες από δροσοσταλίδες
που τρεμόπαιζαν πάνω στα πέταλα μιας μαργαρίτας.

Τα χέρια σου κουπιά που οι αλιείς ζηλεύουν.
Τις θάλασσες εσύ μου γνώρισες κι από την
καλή σου ψαριά δείπνα εκλεκτά μου ετοίμαζες.
Μου αρκούσαν, μου περίσσευαν.
Τώρα πεινώ, ο άρτος λειψός δεν πολλαπλασιάζεται.
Εσύ ο θαυματοποιός, εσύ ένας φιλεύσπλαχνος θεός
που μαζί του πήρε τα ανείπωτα λόγια.
Πώς να τραφώ;
Πώς να γράψω;
Ημιτελή μένουν τα ποιήματα.
Τα φασκιώνω να μην χαθούν.

Οι σημερινοί στίχοι μου επίλογο δεν θα έχουν.
Κλαψιάρικα παιδιά θα μοιάζουν που το πάνινο τόπι
κλωτσούν σε μια φτωχική γειτονιά.
Έλα να τους στήσεις τα δίχτυα.
Να σουτάρουν θέλουν και με ιδρωμένα
τα σώματα τους ύστερα να γιορτάσουν.
Εσύ θα πάρεις τους πόντους όλους
και στην κορφή θα αναρριχηθείς.
Τα ποιήματα που άφησα στη μέση σε καλούν..
Τους δίκαιους αγώνες σου θέλουν να ιστορίσουν.
Αυτούς που δεν πρόλαβες εδώ πέρα να τερματίσεις.
Το σκορ έλα να ανοίξεις, πριν η σφυρίχτρα
τη λήξη σημάνει κι αδειάσει η κερκίδα.....