Ανταπόδοση

Ο αδερφός ήταν ευθυτενής και όμορφος.

Είχε παράστημα καθώς λένε και

κάλλιστα θα μπορούσε να ήταν παραστάτης, 

σημαιοφόρος κι ακόμα ακόμα φρουρός 

στον άγνωστο στρατιώτη αν είχε μάθει να διαβάζει το αναγνωστικό του κάτω από την λυχνία του φεγγαριού και να ψηλαφίζει με τα μήλα των δακτύλων τους αριθμούς και τους

τονισμούς των λέξεων. 

Σκονισμένα τα βιβλία του στη σάκα

από τις τρίπλες με τη μπάλα στο γήπεδο

λίγο πριν χτυπήσει το κουδούνι. 

Ο αδερφός αγαπούσε τη δράση, το τραγούδι 

το ποδόσφαιρο και το κλάξον του ποδηλάτου. 

Τον έβρισκε το βράδυ στο δασάκι μαζί 

με τους φίλους να καπνίζουν τα αποτσίγαρα 

των τσοπάνων και να σκαρώνουν 

στίχους για τις ομορφονιές του χωριού. 

Ο αδερφός ήταν ευθυτενής και όμορφος. 

Είχε δυο πράσινα ωραία μάτια που έλαμπαν 

σαν τη χλόη υπό την σκέπη των πρωινών δροσοσταλίδων.

Έβλεπε μακριά ο αδερφός:

Το αδέρφι του τον Ταΰγετο.

Τον παραπονεμένο Ευρώτα.

Την ιστορική πολιτεία και τη θαλερή κοιλάδα. 

Είχε πάθος για τη ζωή κι αν λίγη του

χαρίστηκε να έχει, ξέρω καλά πως εκεί 

ψηλά που ζει ακόμα μεθάει με τα τραγούδια,

παίζει τρίπλες με το μαΐστρο, που

και που μασάει ένα κλωναράκι βασιλικό 

και ξελογιάζεται με τη φωνή της μάνας του

όταν σφιχτά τον παίρνει αγκαλιά.