Το τσέλο
Σ' είχα Θεό μα έφυγες
μια του Σαββάτου νύχτα
γι' άλλα περβόλια κίνησες
για τ' ουρανού την πίστα
Μην με μαλώνεις κάθομαι
κι αναπολώ τις μέρες
που'χες στους ώμους σου φτερά
στις κνήμες σου αιθέρες
Ψηλά πετούσες μα εδώ
στεκόσουν με κοιτούσες
μ' ένα μολύβι έγραφες
όσα από με ζητούσες
Μην με μαλώνεις κάθομαι
κι αναπολώ τις μέρες
που'χες στους ώμους σου φτερά
στις κνήμες σου αιθέρες
Τώρα που πήγες μακριά
αχ πιότερο σε θέλω
ακούω τις φτερούγες σου
και ήχους από τσέλο
Μην με μαλώνεις κάθομαι
κι αναπολώ τις μέρες
που'χες στους ώμους σου φτερά
στις κνήμες σου αιθέρες
Οι ήχοι αυτοί με φέρνουνε
κοντά σε ό,τι αγαπούσα
δεν είν' στροβίλισμα του νου
μα αυτό που αποζητούσα
Μην με μαλώνεις κάθομαι
κι αναπολώ τις μέρες
που'χες στους ώμους σου φτερά
στις κνήμες σου αιθέρες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου