Θάμπωσαν τα κρύσταλλα των ματιών μου
Έρχεται χειμώνας βαρύς
Στράγγιξα φως του ήλιου
από τις θελκτικές ηλιαχτίδες του Ιούλη
και το έκλεισα ερμητικά
σε μωβ δαντελένια σακουλάκια
για να το φέρνω κοντά μου
όταν απειλεί τη ζωή μου η συννεφιά.
και το κακό της θλίψης πετράδι
παράπλευρα την βάλλει.
Έρχεται κρύο πρωτόγνωρο
Έδρεψα ευωδιές από το γιασεμί και το
νυχτολούλουδο κατά τις βραδινές
εξόδους μου στα θερινά σινεμά
και τις έκλεισα σε πήλινους
αμφορείς για να μοσχοβολάν οι κήποι
μου όταν το χαλάζι και το χιόνι
θα ρημάζει τους τόπους της φαιδράς
πορτοκαλέας.
Έρχονται πλημμύρες και λασποβροχές
Μάζεψα χρυσάφι από τους ηλίανθους
και απ' τα στάχυα και το έκλεισα
σε σταμνιά χωμάτινα για να μπορέσω
να επιζήσω όταν τη ζωή μου
θα την απειλεί το ψυχρό χέρι του θανάτου
μα κι όταν το καπνισμένο από το φούμο
προσωπείο του σκότους θα παρεισφύει
στη γαλήνη του σπιτικού μου.
Τέλος άφησα τους σπόρους.
Δεν ξέχασα τους σπόρους τους έμπιστους
μου φίλους.
Συνέλλεξα πολλές αρμαθιές.
Αυτούς τους έβαλα κατευθείαν
στην κιβωτό της καρδιάς για να μην
ξεμείνει στιγμή το περιβόλι του κόσμου
και τα παιδιά ολης της γης απ' τα κάθε
λογής καλούδια και τα πολλά μυρωδικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου