Στις κορυφές του ήλιου σε συνάντησα
Εκεί που πνίγεται η πυραμίδα τουΤαΰγετου
Ακμαία και σθεναρή όπως πάντα
Χιόνι έπεφτε πυκνό κι ένας αέρας γρέγος
Φυσούσε δυνατά
Σωστή χιονοθύελλα
Στα εσωτερικά δώματα της ηλιακής μου
Ηλικίας άσπρα είδωλα μαγνήτιζα
Ένας χιονάνθρωπος περιέθαλπε με στοργή
Μια τρέμουσα ηλιαχτίδα
Σαν αυτές που συναντάς Σάββατο απόγευμα
Στα μανουάλια της Αγίας Θέκλας
Μια χιονοθύελλα στον ήλιο
Ταράχτηκες
Το σύμπαν είναι δικό μας σου είπα
Δεν υπάρχει γη ουρανός στερέωμα
Μόνο ο βυθός της καρδιάς
Και το τραγουδισμένο ηλιοκυκλάμινο
Του άπληστου Νοέμβρη
Περιέπαιξες τις επιλογές μου
Το τόπο διαμονής μου
Και την φουρτούνα των αποστάσεων
Κι άρχισες κάτι να ψιθυρίζεις αργά
Δεν σου μίλησα
Φοβήθηκα την προαιώνια έχθρα
Του σύννεφου
Όταν κοιμάσαι να ξέρεις ένας ηλίανθος
Κεντά με αίμα το προσκεφάλι σου
*
Από καιρό σου υπόσχομαι μια δεύτερη
Απόδραση στον ήλιο
Μόνο μάθε να ιππεύεις τον στίχο
Και την άχρονη αβεβαιότητα του ταξιδιού
Τη πρώτη φορά ήσουν πολύ φειδωλός
Άκουγες μόνο τα σφυριά του πυρήνα
Κι έκρυβες το βιολί και τα δοξάρια των αχτίδων
Στο αεροστεγές ερημοκλήσι
Χωρίς προειδοποίηση θα έρθω να σε πάρω
Στον ήλιο κατοικούν μόνο οι ποιητές
Και οι μακάριοι φοίνικες της ένδοξης πόλης
Μη φοβηθείς το υψόμετρο
Συγκλίνει με τα μάτια σου
Που ευωδιάζουν βουνίσιο τσάι
Μέντα και αλυγαριά
Δώρα πολλά θα σου χαρίσω
Στο κάτω - κάτω ένα ηλιοστεφάνι
Το δικαιούσαι
Μόνο που τα χέρια μου βιάστηκαν
Να το φτιάξουν
Το χάρισα αλλού
Στον μικρό επαίτη του Αυγούστου
Που τα μυαλά του λένε σάλεψαν
Από έρωτα βαθύ
Στις συκομουριές του ήλιου καινούριο
Θα σου πλέξω
Μην με αρνηθείς!
Πάντα στα όνειρά μου σχεδίαζα φωτοστέφανα
Γνωρίζω τη τέχνη της αγαθοεργίας καλά
Σίγουρα θα έρθεις μαζί μου
Στα φοινικόδεντρα της φαντασίας σου προσπέφτω
*
Στις εσχατιές του ήλιου λούονται
Νεκρά κορίτσια
Ηλιομήκυτες
Αναπαύονται στα σπλάχνα τους
Και μια ηλιόπετρα είναι ο επιτάφιος λίθος τους
Μην φοβηθείς το αδράχτι της μοίρας σου
Στα τραχιά μπράτσα της γέρικης ελιάς
Παραδώσου
Εκεί που ζει η νεροποντή των αχτίδων
Και πελώριοι έλικες που σπρώχνουν τη ζωή
Στους δρόμους της ηλακάτης
Βγάλε μόνο τον οψιδιανό από τις αποσκευές σου
Και κάποια τετριμμένα «σε αγαπώ»
Είναι δύσβατος ο δρόμος και ελικοειδής
Σαν το περίβλημα του κοχλία
Μόνο μη παραλείψεις τα ακούραστα μαντολίνα
Των τζιτζικιών και το σπασμένο
Γλωσσίδι της καμπάνας
Σίγουρα θα έρθεις με δυο φτερά χρυσαετού
Στο χέρι να σου στολίζουν τις παγωμένες
Αναμνήσεις
Κρησάρισε λίγο Φως για το δρόμο
Έτσι για προσφάι
Στις κορυφές του ήλιου σε συνάντησα
Εκεί που πνίγεται η πυραμίδα τουΤαΰγετου
Ακμαίο και σθεναρό όπως πάντα
Μπήκα στον ιστολόγιό σου από τον Φάρο –και πήρα βαθιά ανάσα. Άναυδος και ευτυχής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλήμων
Της ψυχής σου απόσταγμα Ελένη μου!Προσκυνώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλήμων καλώς ήρθες
ΑπάντησηΔιαγραφήέχεις την συμπάθεια μου
σε χαιρετώ
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήναι φαραώνα μου ένα απόσταγμα ψυχής
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι που επιμένει και μάχεται
σε φιλώ με αγάπη και φιλία αρχόντισσα μου
Το σύμπαν είναι δικό μας σου είπα
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπάρχει γη ουρανός στερέωμα
Μόνο ο βυθός της καρδιάς
Και το τραγουδισμένο ηλιοκυκλάμινο
Του άπληστου Νοέμβρη...
Απλά είμαι ευτυχής που ξανάνοιξες το @σπιτικό σου!
:))
Φιλιά!!
Μαριάννα μου ένα θερμό καλοσόρισμα
ΑπάντησηΔιαγραφήμε το όμορφό σου στίγμα
πάντα καλόδεχτη κι αγαπημένη
σε χαιρετώ
σήμερα δοκίμασα μια ωραία έκπληξη... ότι μπορώ να σου αφήσω -επιτέλους- μια σκέψη... πόσο καιρό σε διαβάζω; μήνες πολλούς... αυτό το σύμπαν έχει τόσες διαστάσεις... αναρίθμητες... σαν τους έλικες της φαντασίας... γυρνούν και νομίζεις πως είναι άπειροι...
ΑπάντησηΔιαγραφήκείνο που με γοήτευε από την αρχή στη γραφή σου Ελένη είναι πως γεφυρώνεις με τρόπο θαυμαστό τον ποταμιαίο λυρισμό σου με μια στέρεα και έμπεδη ματιά ιχνηλάτη... μα, δεν τον γεφυρώνεις απλά, τον καθιστάς μια θαυμαστή νέα οντότητα... δεν σε διαφεντεύει το ποτάμι αυτό, έχεις την εποπτεία κάθε στιγμή, κάθε λεπτό... πως γίνεται; πως γίνεται να ορθώνεις ανάστημα στον καταρράκτη σου; πως γίνεται να αγκαλιάζεις τους ήλιους σου και να τους δίνεις τη δροσιά σου; μονάχα αν είσαι αναστημένος μέσα του λέω...
έτσι σε νιώθω... αναστημένη μέσα σε ένα ήλιο που το φως του είναι μεθεκτό, το είναι του έχει αναρρώσει από αμέτρητες μάχες και δεν ξοδεύεται, δεν σπαταλιέται, μα απλώνεται γενναιόδωρα στα λιβάδια της ψυχής σου...
λες...
στον ήλιο κατοικούν μόνο οι ποιητές...
για σένα το πιστεύω!!!!
θα σε μελετήσω ξανά και θα βρεις σκέψεις μου σε παλιότερες αναρτήσεις σου...
καλησπέρα φίλη μου!!!
Απόλυτα ευτυχής που μπορώ να αφήσω κι εγώ τις σκέψεις μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω αν "φταίνε" οι λέξεις που χρησιμοποιείς, το "δέσιμο" των νοημάτων, το "ταξίδι" που κάνει κανείς διαβάζοντας την κατάθεση της ψυχής σου ...
Νιώθει κανείς μια ηρεμία διαβάζοντας τον λόγο σου, ταξιδεύει πάνω σε κύματα, κάτω απ΄τον ζεστό ήλιο, ρουφά την σκέψη σου και νιώθει όμορφα !
Σου εύχομαι τα καλύτερα !
Μια Θερμή Καλησπέρα !
φίλε νημερτή κατα πρώτο ένα θερμό
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλοσόρισμα στο χώρο μου
σε εκυιμώ πολύ σαν ποιητή και σαν άνθρωπο χτυπάς φλέβα ενδοσκοπείς
τη λεπτομέρεια του ίχνους
πάντα σε διαβάζω προσεκτικά
κι αγάλλομαι
όσο στα καθ ημάς νομίζω οτι υπερβάλεις λίγο μου απόθεσες πολλά στολίδια δεν λέω ότι βάρυνα αλλά δεν ξέρω αν τα αξίζω
ένα έχω να σου πω μόνο η ποίηση με βρίσκει ποτέ δεν τη βρήκα απο μόνη μου
αυτό συμβαίνει από χρόνια
κατι σαν συγκατοίκηση με τα απαραίτητα πάντα διαλείματα απουσίας
Πάντως τα λόγια σου με συγκίνησαν
μοναδικά μπορώ να πω τέτοια όπως εσύ ξερεις να γράφεις
έχεις την αγάπη μου και τις ευχαριστίες μου
Φίλε Φάρε δεν ξερεις πόσο χαίρομαι
ΑπάντησηΔιαγραφήγια την "επανασύνδεση" μας
Τα λόγια σου πάντα λόγια καρδιάς γι αυτό και σε ξεχωρίζω είσαι πολύ αυθεντικός και σταράτος
Χαίρομαι που με διαβάζεις και καταθέτω το ευχαριστώ μου ο,τι πω θα είναι λίγο
την καλησπέρα μου φίλε Θρακιώτη
Χαίρομαι που είσαι εδώ. Το πιστεύεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι πολύ όσο δεν υποψιάζεσαι. Και είμαι και συγκινημένη.
Πολύ όμορφο αυτό που διάβασα.
Καναρινένια το ίδιο όμορφα νιώθω κι εγώ, πολύ ευχάριστο το περασμά σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα παρακολουθώ με ενθουσιασμό τη σελίδα σου
παλιές και στέρεες οι αγάπες μας
καλό σου βράδυ
Μόλις γύρισα απ΄τη διαδήλωση ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσπαθήσαμε πάλι, μόνοι μας,
Να φτάσουμε τον ήλιο
(κι ας ήταν βράδυ)
Να ιππεύσουμε το όνειρο
Να δείξουμς στον κόσμο
ότι οι έλικες της ζωής
γυρνάνε κατά πως θέλουμε
εμείς - και όχι οι άλλοι !
Θερμή Καλησπέρα !
όμορφα τα συνταίριαξες Φαρέ μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλόν αγώνα
Έχεις την αγάπη μου
καληνύχτα
Ξέρεις την αδυναμία μου στην Ποίηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω προσπαθήσει πολύ ... αλλά ...
Καλά πήγαμε (στην χθεσινή διαδήλωση).
Θερμή Καλημέρα !
Διακρίνω ταλέντο Φάρε για προσπάθησε λίγο παραπάνω
ΑπάντησηΔιαγραφήνα έχεις ένα καλό βράδυ
Δεν ξέρω αν είναι μιας μορφής βίτσιου, αλλά, το βράδυ, λίγο πριν κοιμηθώ κι ονειρευτώ κι εγώ με τη σειρά μου φωτοστέφανα,
ΑπάντησηΔιαγραφήμου έρχονται στο νου φευγάτοι στίχοι,
που όμως γίνονται αέρας το πρωί,
πετώντας προς τον ήλιο,
τα ξεχνάω, τα χάνω, γλυστράνε απ΄
το νου τις θύμησες, έτσι, μου αρέσει πολύ, να διαβάζω τους δικούς σου.
Χαλαρώνω, ηρεμώ !
Θερμή Καλημέρα και ευχές για ένα Καλό Σαββατοκύριακο !
όλοι είμαστε εν δυνάμει ποιητές φάρε
ΑπάντησηΔιαγραφήαρκεί να εκπαιδεύσουμε τα αισθητήρια μας και να τεντώσουμε τις χορδές της ψυχής μας
Η ίδια η ζωή είναι μια διαρκής ποίηση
φτάνει να βρεις το κατάλληλο κάτοπτρο
καλό απόγευμα φίλε φάρε
Η ίδια η ζωή είναι μια διαρκής ποίηση
ΑπάντησηΔιαγραφήφτάνει να βρεις το κατάλληλο κάτοπτρο...
Απλά υποκλίνομαι...
:)))
Εγώ Μαριάννα μου υποκλίνομαι στην ευαισθησία σου
ΑπάντησηΔιαγραφήνα έχεις ένα καλό απόγευμα
Έχεις δίκιο !
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό απόγευμα και σε σένα !
Καλησπέρα, Ελένη !
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορώ να μπω στα σχόλια του "πλην έρωτος" !
Έρωτος, φαντάζομαι, για τα πάντα !
Έρωτος για τη ζωή
Έρωτος για τον αγώνα
Έρωτος για την ομορφιά, που
όσο και να πεις, υπάρχει γύρω μας, κι ας μην την βλέπουμε μερικές φορές.
Φάρε ήμουν στη διαδικασία της δημοσίευσης γι αυτό δεν μπορούσες να σχολιάσεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ και καλό βράδυ