Εν μια νυκτί μόνο διαπέρασες
Με τις δυο χρυσές σου αστραπές
Τη δεύτερη φάλαγγα
Του παγωμένου μου αντίχειρα
(Τετριμμένα όνειρα και παύσεις του μηδενός
Ζητούσαν εκδίκηση στην αλέα με τους κηπουρούς)
Κεραυνοί του παντός χτύπησαν διαμιάς
Το λαμπρό παλάτι του ήλιου!
Φαέθων εσύ μυθικός
Θηρευτής κιαι δαμαστής της πλησμονής
Κατοικείς στον Ηριδανό ποταμό επηρμένος
Κόνδορας κραταιός και άγρυπνος
Σαν της Στυγός τον ακοίμητο δράκο
Στο άγνωστο πορεύεσαι τροπαιοφόρος
Λεύκες σγουρόμαλλες σκεπάζουν
Το υδάτινο κρατίδιο σου
Αρματηλάτη με τον διακαή πόθο στα μάτια
Δρέπεις τον άρρητο φθόγγο της αυγής
Κι ολομόναχος περιφρουρείς
Τις εσχατιές και τα έγκατα βάθη
Ενυδρείο των πλάγιων θαλασσών
Απλωμένο ιστίο της αρμύρας
Σαγηνεύεσαι από της Κόρης το ιερό στέρνο
Εν μια νυκτί μόνο σώπασες... ριγώντας
Άμποτε είχες πει η μουσική των δρυμών
Να μας ξεναγήσει
Στην αρχέγονη γη των Κενταύρων!
Εν μια στιγμή μόνο έλαμψε
Πάνω στην άλω του φεγγαριού
Η τελευταία ποικιλία των εξωτικών κρίνων
Κρίνα από το παιδικό σου φυτολόγιο
Που μια ομάδα φύλαρχων στο φως καλλιέργησε
Απαρχής της ζωής των ανθέων
Οι κάλυκες σου
Ανέσπερη φορεσιά των εραστών
Στήμονας γεωμετρημένος σε βλέφαρο ελαφιού
Αναπνοή μεθυστική της αμπέλου
Φτερό από το σπασμένο μελανοδοχείο της έκλειψης
Εν μια νυκτί μόνο λογάριασες
Την αμετροέπεια στη γλώσσα των γλάρων
Βαφτήστηκες τη σιωπή της διάφανης πέτρας
Πολέμαρχος του γκρίζου σκότους
Χαλάρωσες τη θηλιά από το λαιμό των άστρων
Αποδημώντας στα φεγγερά στερεώματα του έρωτα
Γητευτή της πολύεδρης κλίνης των μελισσών
Κρατάς στο οστεοφυλάκιο σου
Τη σπάνια περγαμηνή από τους τάφους
Της συλημένης Τροίας
-Κλαίει η Ανδρομάχη σε δώματα βασιλικά
Πλημμυρισμένα στην αιθάλη και στο χρώμιο-
Δάκρυα και αίμα από αδένες αδρανείς
Σκορπούν πάνω στο χάλκινο κέρας της θλίψης
Τα μαύρα αναφιλητά της λησμοσύνης
Εν μια νυκτί μόνο σώπασες... ριγώντας
Άμποτε είχες πει η μουσική των δρυμών
Να μας ξεναγήσει
Στην αρχέγονη γη των Κενταύρων!
(Τετριμμένα όνειρα και παύσεις του μηδενός
Ζητούσαν εκδίκηση στην αλέα με τους κηπουρούς)
Κρίνα από το παιδικό σου φυτολόγιο
Που μια ομάδα φύλαρχων στο φως καλλιέργησε
Απαρχής της ζωής των ανθέων
Οι κάλυκες σου
Ανέσπερη φορεσιά των εραστών
Στήμονας γεωμετρημένος σε βλέφαρο ελαφιού
Αναπνοή μεθυστική της αμπέλου
Φτερό από το σπασμένο μελανοδοχείο της έκλειψης
Εν μια νυκτί μόνο λογάριασες
Την αμετροέπεια στη γλώσσα των γλάρων
Βαφτήστηκες τη σιωπή της διάφανης πέτρας
Πολέμαρχος του γκρίζου σκότους
Χαλάρωσες τη θηλιά από το λαιμό των άστρων
Αποδημώντας στα φεγγερά στερεώματα του έρωτα
Γητευτή της πολύεδρης κλίνης των μελισσών
Κρατάς στο οστεοφυλάκιο σου
Τη σπάνια περγαμηνή από τους τάφους
Της συλημένης Τροίας
-Κλαίει η Ανδρομάχη σε δώματα βασιλικά
Πλημμυρισμένα στην αιθάλη και στο χρώμιο-
Δάκρυα και αίμα από αδένες αδρανείς
Σκορπούν πάνω στο χάλκινο κέρας της θλίψης
Τα μαύρα αναφιλητά της λησμοσύνης
Εν μια νυκτί μόνο σώπασες... ριγώντας
Άμποτε είχες πει η μουσική των δρυμών
Να μας ξεναγήσει
Στην αρχέγονη γη των Κενταύρων!
(Τετριμμένα όνειρα και παύσεις του μηδενός
Ζητούσαν εκδίκηση στην αλέα με τους κηπουρούς)
ΑπάντησηΔιαγραφήΖυγίζω την αντήχηση των λέξεών σου και δικαιώνεται αυτόματα το λεξιλόγιο.
Όσο πιο κρυπτικό, τόσο πιο ελληνοφωνάζει.
Και αρχαιολατρείς.
Θα ‘ρθουν ψευτοφιλόσοφοι να κολακέψουν το κορίτσι που ακούει τον Απόλλωνα.
Μην τους πιστέψεις.
Εσύ ανήκεις αλλού.
Σε μια λεβεντιά νοημάτων και μια θωπεία ιδεών.
Έτσι όπως σου κληροδοτήθηκαν από αρχαίας Ελλάδας μεριά.
Τα φιλιά μου Ελένη κόρη του φεγγαριού!
Οι εποχές τρέχουν μέσα από τον λόγο σου. Τα πρόσωπα ανασταίνονται και στέκουν ορθά στο κεφαλόσκαλο των λέξεων. Οι θύρες ανοίγουν αργά στων νοημάτων την μυσταγωγία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι Παλμός !!!
ΑπάντησηΔιαγραφή(Τετριμμένα όνειρα και παύσεις του μηδενός
ΑπάντησηΔιαγραφήΖητούσαν εκδίκηση στην αλέα με τους χαλκουργούς)
ακόμα δεν ξέχασα
ακόμα την εκδίκηση ζητώ
ο λόγος σου γίνεται αίσθηση, γίνεται μνήμη, η μνήμη γίνεται χρόνος, παλιός και καινούριος!
Υποκλίνομαι!
Στρατή το σχόλιο σου διαπέρασε
ΑπάντησηΔιαγραφήκαταλυτικά τις ίνες του μυαλού μου
καταγράφτηκε πάνω στις περγαμηνές της μνήμης καθοριστικά και ανεξίτηλα !!!
Ποιητή μου δεν έχω λόγια να σε ευχαριστήσω.... εδώ μιλά μόνο η ψυχή και η καρδιά που σου είναι ευγνώμονες
Σε φιλώ
Ασάλευτε τιμονιέρη ζούμε σε μια διαχρονικά μυθική κατάσταση γεμάτη δίνες και προκλήσεις ....και παθιασμένα απομυζούμε τις λέξεις μας από το κέρας της φαντασίας και της ανθρώπινης δραστηριότητας ανά τους αιώνες
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιά πολλά
Αφροδίτη με τιμά η παρουσία σου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω πολύ στην ποίηση σου
και γνωρίζω πως μπορείς να αφουγκράζεσαι με λεπτότητα και ακρίβεια τις σκέψεις μου και τη νοηματική των εκφράσεων μου...όλα είναι μια τριβή με το κόσμο των ιδεών
καλώς ήρθες φίλη μου
πολλά φιλιά
Κώστα χαίρομαι πολύ αν κάτι μέσα από το ποίημα σε άγγιξε...ο παλμογράφος σημείωσε μικρές μικρές δονήσεις
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιά πολλά φίλε μου
Εν μια νυκτί...με εντυπώματα εις το Άπειρο... Ανυπέρβλητη η ομορφιά της πρόθεσής σου... Μαρία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία μου σε ευχαριστώ
ΑπάντησηΔιαγραφήοι εκλεκτοί μόνο συνομιλούν με το άπειρο κι εσύ είσαι ένας από αυτούς
Αγαπώ τη καλλιέπεια του λόγου σου
φιλί
Ερωτεύεται την ελληνική γλώσσα ο αναγνώστης σου Ελένη μου! Η ποίησή σου είναι σαν έργο τέχνης που αιχμαλωτίζει το βλέμμα, κάνοντάς το να στριφογυρνά πάνω στο καμβά της, θαυμάζοντας τη σύνθεση μα και κάθε δομικό στοιχείο χωριστά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο στάθηκα σ' αυτό το "αμετροέπεια στη γλώσσα των γλάρων"... Και πόσο αυτή η στάση του βλέμματος έκανε τον νου να ταξιδέψει...
Τη καλησπέρα μου Ελένη! Με ένα φιλί μαγικά ταξιδεμένο...
Μελίνα μου χίλια ευχαριστώ πραγματικά
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν ένας άνθρωπός σαν κι εσένα με επάρκεια γνώσης των Ελληνικών μεγάλη(πραγματικά σε συγχαίρω!!) εκθειάζει τόσο θερμά τη γραφή μου και τη γλώσσα μου με κάνει να αισθάνομαι πολύ περήφανη για αυτή του τη γενναιοδωρία!!
Να είσαι καλά με τιμά πολύ η στάση σου
φιλιά πολλά