Αναρωτιέμαι τι ήμουν για σένα
Ήμουν μήπως μια πεταλούδα με
σκουρόχρωμα φτερά που επικάθεται
στον ανθό σου και τον τρυγάει με πάθος;
Ναι μια πεταλούδα ήμουν δίχως άλλο
που στο τέλος αγκυλώνει το ποδαράκι της
στο μέλι των φλεβών σου κι εσύ αγοραία
την διεκδικείς και την κάνεις
δική σου με έναν εγωισμό γίγαντα.
Άλλοτε πάλι αναρωτιέμαι
μήπως ήμουν για σένα μια
στοργική αράχνη που με επιμέλεια
τυλίγει το σώμα σου, έρμαιο
να μην γίνει του βοριά τις κρύες
νύχτες του Γενάρη που σε αγάπησα.
Ναι μια αράχνη ήμουν οπωσδήποτε
Στερεύουν οι χυμοί της μα επιμένει
νηστική και κατάκοπη να σου δίνεται
ολοκληρωτικά.
Μέσα στους ζεστούς ιστούς της σε αφήνει
να ζεις και να αναπνέεις ελεύθερα
και δρόμος διαφυγής να μην υπάρχει άλλος
παρά μόνο αυτός προς την αγάπη.
Τέλος αναρωτιέμαι μήπως ήμουν
για σένα ένας αδάμαστος κισσός
που περισφίγγει τις ρίζες σου προστατευτικά,
τον κορμό σου στηρίζει στη βαθιά
να μην πέσει χαράδρα της λησμονιάς
και σου χαρίζει απλόχερα -αχ για δες -
μια ζηλευτή κορμοστασιά!
Βέβαια ένας κισσός ήμουν με πολλούς
κόμπους να σε γλυκοφιλώ και σφιχτά
να δένω το σώμα σου μην λυγίσεις
και τσακιστείς στα τσιμέντα των αλσυλίων.
Ο,τι κι αν ήμουν....
Ο,τι κι αν υπήρξα....
Όλα περνούν κάποτε.
Τώρα βέβηλα δάκτυλα με περικύκλωσαν.
Φαιά έγινα τέφρα που κανένας
δεν την ψάχνει και που μέσα σε ένα έρημο
κοιμητήριο στα αζήτητα παραμένει
με τον άνεμο να την απειλεί με έναν
ολοκληρωτικό αφανισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου