*
Μες στο καφάσι
ώριμα τα κεράσια
το ένα λείπει
σκουλαρίκι το φοράς
και λάμπει όλη η πλαση.
*
Τρόμος στο νερό
επιπλέουν μέδουσες
η κόρη κλαίει
τις ξέβρασε το κύμα
στο ρηχό ακρογιάλι.
*
Καυτός ο ήλιος
ακούσματα τζιτζικιών
ώρα ραστώνης
γέρνουν τα βλέφαρά μου.
χαλαρώνει το σώμα.
*
Ώρα του δείπνου
περνά ο ποδηλάτης
τα φρένα πιάνουν
με την κόρνα μας χαιρετά
τον κερνάμε πλιγούρι.
*
Άνεμος φυσά
κουνιούνται οι βαρκούλες
στο λιμανάκι
περιδιαβαίνουν πάπιες
στα νερά πλατσουρίζουν.
*
Χορεύουν στάχυα
ξύπνησε το μελτέμι
και βγήκε βόλτα
άγανα στον αέρα
το σκιάχτρο ξεροβήχει.
*
Η νύχτα πέφτει
καντηλάκια στους δρόμους
οι κωλοφωτιές
βλέπω για να περάσω
χωρίς να τις πατήσω.
*
Τρυφερός στύφνος
σαλατικό με λάδι
ζυμωτό ψωμί
ανοίγει η όρεξη
καταργώ το κυρίως.
Συμμετέχει στο δρώμενο ένα ποίημα για το καλοκαίρι της φίλης Αριστέας.
Πόσο δύσκολο μου φαίνεται όλο αυτό, Ελένη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥποκλίνομαι! Λάτρεψα τα καντηλάκια-κωλοφωτιές! 😉
Να είσαι πάντα καλά, Ελένη μου, να γράφεις! ♥
Σε φιλώ!