Έσπασα ένα ρόδι και με το ρουμπίνι
των καρπών του σου έδεσα
ένα μενταγιόν.
Να σε ζηλεύουν τα παιδιά
κι οι μανάδες να σε απωθούν.
Τα αρσενικά βαθιά να σε ποθούν
τις νύχτες του έρωτα τότε που βγαίνουν
τα αερικά με τα ψαλίδια
στο χέρι και κορφολογούν
τα λόγια της αγάπης και
του πόθου τους αναστεναγμούς.
Όλα για σένα και οι τριακόσιες
εξήντα πέντε ημέρες που έρχονται
να λάμνουν στο περγιάλι σου
με την άπληστη γοητεία
ενός έρωτα που έπρεπε να πεθάνει
για να αναστηθεί περίλαμπρα
κάτω από τα φώτα της γιορτής
σαν υετός ολόχρυσος που με τη μορφή
της αστραπής ασελγεί πάνω
σε δυσθεώρητες κορφές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου