"γωνιομετρώ τις εγκάρσιες φλέβες σου
εκεί που ζεις με ένα άλικο λουλούδι στα χείλη"
Έκλεισες τη ζωή σου
Σε ένα σπίτι δίπλα
Στην αρχαϊκή πλατεία
Λιτός ο χώρος
Ρυτιδωμένος
Από τα γκρίζες ριπές
Της ύστερης καταιγίδας
Ο καστανάς σαν ευέλικτος
Ζογκλέρ
Έστελνε τις φρεσκοψημένες
Ψίχες του
Στα νεαρά ζευγάρια
Με τους ιώδεις
Χαρταετούς
Τα παιδιά απουσίαζαν
Στις σπονδυλωτές ζωγραφιές
Του δάσους
Οι μανάδες έτριβαν
Με χαρά τις φιλικές
Παλάμες τους
Ανυπομονούσαν
Σήμερα δεν πέρασε
Ο ταχυδρόμος
Τα γράμματα αποξεχάστηκαν
Στο πηγάδι του άφωνου
Επταπύργιου
Δίπλα στο περίπτερο
Το τρενάκι συλλάβιζε
Τους τριγμούς
Της απέθαντης άρπας
Είχε ένα κόκκινο κουμπί
Και μια κερματοθήκη
Διχασμένης απουσίας
Σώπαινε
Δυο σταγόνες ιδρώτα
Στις ρόδες του
Και μια ανάμνηση
Μακρινής εξοχής
Στον σκυρόδετο
Ανεμοδείχτη της
Ενόρασης
Κλείδωνε η ζωή
Την βουλιαγμένη
Σιωπή της
Στο ξαναμμένο
Παγκάκι με τη γκρι
Ομπρέλα
Έκλεισες τη ζωή σου
Σε ένα σπίτι δίπλα
Στην αρχαϊκή πλατεία
Αβρός ο χώρος
Λεπτοδεμένος
Σαν τη μικρή φλέβα
Της ανήσυχης
Θυγατέρας
Που καθέλκυε τους
Μανδύες του
Απογεύματος
Το άγαλμα χρέωνε
Στους θλιβερούς
Περιπατητές
Την αισιοδοξία
Της πράσινης γρίλιας
Ζητούσε το αντίτιμο
Της γλυκόριζας
Χωρίς να ματώσει
Τη μουσκεμένη του
Κνήμη
Πονούσε ο έρωτας
Καμπάνες ακούστηκαν
Από τα οδοφράγματα
Της πολιτείας
Το κωδωνοστάσιο
Αποχαιρετούσε τη σκόνη
Του ορίζοντα
Μέσα από την έλξη της
Μεσιανής Πέτρας
Το μάρμαρο
Σιγμοειδείς ποταμός
Χάραζε αγγελικά
Αρχικά πάνω στην μετόπη του
Έκλεισες τη ζωή σου
Σε ένα σπίτι δίπλα
Στην αρχαϊκή πλατεία
Ζεστός ο χώρος
Ασκητικός
Ονείρου ανέβαζε
Στις σπασμένες χορδές του
Το είδωλο του ακροβάτη
Πλακόστρωτος
Ο πόνος του παγοπώλη
Έφερνε στα μάτια
Πλάγιους ολοφυρμούς
Σκοτείνιαζε στις άκρες
Της καλοσυνάτης
Χειρονομίας
Στο παλτό σου
Έλειπε το δεύτερο κουμπί
Αέρας κρύος
Διαπερνούσε τα εφτά
Χρώματα του Μάγου
Βιαζόσουν
Τύλιξες εγκάρσια
Την εφημερίδα σου
Έτσι για να απασχολήσεις
Τα μουδιασμένα δάκτυλα σου
Το σπίτι σου
Φθαρμένο πορτραίτο
Της δικής σου σταύρωσης
Σε καλωσόρισε
Στα παντζούρια
Και στο πλατύσκαλο
Είχαν στήσει φωλιές
Τα ασπρόρουχα της θάλασσας
Τα ανάδεψες με τον αντίχειρα
Κι απόκρυφα τράβηξες
Το μάνταλο της πόρτας
Στο όνειρο σου ήρθε
Η μορφή του αδέσποτου
Σκύλου με το σπασμένο
Πόδι
Βγήκες στην πλατεία
Όλοι είχαν φύγει
Μόνο το άγαλμα
Σφύριζε μπαλάντες
Της βροχής
Στο γκρίζο ίσο
Της ομπρέλας
Την άνοιξες
Κι άρχισες να πετάς
Στην ισορροπία
Του ικριώματος
Κανείς δεν σε αναζήτησε
Για τα επόμενα
Τριάντα χρόνια
αφιερωμένο στην Φαραώνα
αφιερωμένο στην Φαραώνα
Ξεχνιούνται οι άνθρωποι κι αυτά που έζησαν, μαζί τους ξεχασμένα μένουν στα αζήτητα ράφια της ανθρωπότητας Ελένη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια πνοή απ την δημιουργία τους ίσως
να μένει κάπου σε κάποια ζωγραφιά,
σ ενα ποίημα,
σ ενα πεζό...
Κανείς δεν ξέρει
αν
ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΛΕΞΗ
απο ένα ποίημα μπορεί να κινήσει στρατιές ανθρώπων αργότερα σε νέες εποχές ,τις νεότερες γενιές.
Κάπως έτσι κτίζεται η ανθρώπινη παγκόσμια ιστορία.
Σε φιλώ.
Μια πνοή απ την δημιουργία τους ίσως
ΑπάντησηΔιαγραφήνα μένει κάπου σε κάποια ζωγραφιά,
σ ενα ποίημα,
σ ενα πεζό...
Κανείς δεν ξέρει
αν
ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΛΕΞΗ
απο ένα ποίημα μπορεί να κινήσει στρατιές ανθρώπων αργότερα σε νέες εποχές ,τις νεότερες γενιές.
Κάπως έτσι κτίζεται η ανθρώπινη παγκόσμια ιστορία.
Πόσο αληθινά τα λόγια σου Φαραώνα μια πλημμυρίδα τόσο δυνατών σκέψεων
τα κρατώ με λατρεία σαν ακριβό
θησαυρό και σου χαρίζω το παραπάνω ποίημα
σε φιλώ κοντέσα μου
πολύ όμορφες πνοές δημιουργίας που σε ταξιδεύουν σε κάθε μικρή γωνιά και ψυχή της ζωής μιας πόλης ανθρώπινης, αλλά με ακροπατήματα, χρώματα και πινελιές υπερρεαλιστικές...
ΑπάντησηΔιαγραφήδυναμικές σκέψεις κι εικόνες καθημερινότητας δοσμένες με αναλογικά δημιουργική φαντασία!!!
πολλά φιλάκια και πολλές ευχές για δημιουργικό, χαρούμενο και γιορτινό μήνα Ποιήτρια της δημιουργικής απόδρασης!!!
oneiremata θαυμάζω πάντα τον τρόπο που "κοιτάς" το ποίημα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήμε την ψυχή σου το διαβάζεις και το ερευνάς με τις λεπτές υφές της καρδιάς σου
Είσαι ποιήτρια του στοχασμού και των συναισθημάτων
Καλό σου μήνα με εορταστικές ανάσες
σ ευχαριστώ Ελένη μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο καρδιάς!
παρακαλώ κυρία μου!!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο άγαλμα χρέωνε
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτους θλιβερούς
Περιπατητές
Την αισιοδοξία
Της πράσινης γρίλιας
Ζητούσε το αντίτιμο
Της γλυκόριζας
Χωρίς να ματώσει
Τη μουσκεμένη του
Κνήμη
οι μνήμες προσκρούουν
στο πέλμα των εραστών
Πανέμορφο
Δανάη
Δανάη
ΑπάντησηΔιαγραφήοι μνήμες εποπτεύουν
τους σιγμοειδείς ποταμούς
των απαγορευμένων ονείρων
και ενηλικιώνονται
σε φιλώ
"γωνιομετρώ τις εγκάρσιες φλέβες σου
ΑπάντησηΔιαγραφήεκεί που ζεις με ένα άλικο λουλούδι στα χείλη"
σε ευχαριστώ
σε χαιρετώ
ΑπάντησηΔιαγραφήμέσα από την ελπίδα
των στίχων
που ανακαλύπτω
στις δροσερές εστίες
φιλιά πολλά
"Κανείς δεν σε αναζήτησε
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τα επόμενα
Τριάντα χρόνια"
Έστω
κι αυτό κέρδος είναι
στο ισοζύγιο της ζωής
ΑπάντησηΔιαγραφήπαρακρατώ τις μοναχικές μου
ώρες αυτές που δεν τέμνονται
καλά να είσαι meril
"Το σπίτι σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΦθαρμένο πορτραίτο
Της δικής σου σταύρωσης"
..ανοίκεια η φωνή της σταύρωσης
δομείται στο αίμα μου
ευχαριστώ ανώνυμε
ΑπάντησηΔιαγραφή"..ανοίκεια η φωνή της σταύρωσης"
πάλλει στις αμαρτωλές σου φλέβες
φιλιά πολλά
Δεν ήξερα πως ένα ποίημα μπορεί να διηγηθεί ολάκερη τη ζωή
ΑπάντησηΔιαγραφήΖει λοιπόν, με ένα άλικο λουλούδι στα χείλη, κανείς δεν τον αναζητά για τριάντα χρόνια κι εσύ τον "ζωγραφίζεις"!!!
Σπουδαίο.
Σε φιλώ
meggie
ΑπάντησηΔιαγραφήη ζωή ένα μπουκέτο
άλικα τριαντάφυλλα
διαλεγμένα ένα ένα
για τους οδοιπόρους
της απόδρασης
σου χαρίζω ένα από αυτά
μαζί με μια θερμή καλησπέρα
φιλιά πολλά κούκλα μου
Σωστή η αφιέρωση, κι από μένα μια αγκαλιά άλικα λουλούδια !
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά, πράγματι μπορεί ένα ποίημα να διηγηθεί μια ζωή, αν αυτός (αυτή) που το κάνει νιώθει την ανάγκη γι΄αυτό και έχει και την δύναμη και την έμπνευση !
Το έχω ξαναπεί, η ποίηση είναι ΔΥΝΑΜΗ !
Μπορεί και καταθέτει την ψυχή του δημιουργού, πιο πολύ από κάθε άλλη τέχνη !
Λένε πολλοί τη φράση "μία εικόνα χίλιες λέξεις", η Ελένη μας, προσπαθεί (και το πετυχαίνει) να παραφράσει αυτή τη φράση σε:
"Μία λέξη, κατάθεση ζωής" !
"Πολλές λέξεις, η ίδια η ζωή"!
Ένα ποίημα, ΔΥΝΑΜΗ !
Αυτή είναι η γνώμη μου.
Θερμή Καλημέρα !
Οταν εισαι μακρυα
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια λεξη αρκει
Να φερει κοντα τους ανθρωπους
Ειναι οπως το χαδι π΄ αφηνει
Στο μαγουλο
Την καλημερα μου
Τι μου κάνεις Ελένη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριγράφεις αυτά που θα 'θελα για μένα. Να κλείσω τη ζωή μου σ' ένα σπίτι δίπλα στην αρχαϊκή πλατεία, σ' ένα χώρο λιττό, ασκητικό, ζεστό, λεπτοδεμένο σαν τη μικρή φλέβα τής ανήσυχης θυγατέρας που καθελκύει τους μανδύες τού απογεύματος, από το παλτό μου να λείπει το δεύτερο κουμπί και μια μέρα να βγω στην πλατεία όπου θα στέκεται μόνο του το άγαλμα, αφού θα έχουν φύγει όλοι, ν' ανοίξω την ομπρέλα μου και ν' αρχίσω να πετάω χωρίς να με αναζητήσει κανένας για τα επόμενα τριάντα χρόνια...
Φανταστικό! Πάλι με ταξίδεψες. Αυτή τη φορά εκεί ακριβώς που θα ήθελα να πάω...
Πολλά φιλιά...
fare μου το σχόλιο σου με συγκίνησε
ΑπάντησηΔιαγραφήέχεις δίκιο η ποίηση είναι η πιο αποκαλυπτική κατάθεση ψυχής
ένα ονειροδρόμιο που όποιος μετέχει
μνηστεύεται τη λάμψη της συμπαντικής ύπαρξης
σε χαιρετώ με αγάπη
Υ.Γ Έχω πρόβλημα με το πληκτρολόγιο δεν μου πατά κάποια γράμματα δικαιολόγησε το κείμενό μου είναι λίγο ελλιπές
Velvet καλώς ήρθες
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ ωραίο το αποτύπωμά σου
χάρηκα πολύ την πένα σου
σε χαιρετώ με ανοιχτή αγκαλιά
Bd χαίρομαι πολύ που σε ταξίδεψα
ΑπάντησηΔιαγραφήσε κόσμους που αγαπάς να βρίσκεσαι
είναι τιμή για μένα να βρίσκεις τον εαυτό σου μέσα στους στίχους μου
μια αναγνώριση πράγματι αυτών που επιχειρώ
σε χαιρετώ με αγάπη
Υ.Γ Έχω πρόβλημα με κάποια γράμματα στο πληκτρολόγιο και δεν μπορώ να γράψω ελεύθερα
Ποιείς..
ΑπάντησηΔιαγραφή..Ιστορίες και γενιές ολόκληρες σε μετρημένες λέξεις.
(Για τους καιρούς αυτούς, τους χωροχρονικά παγιδευμένους)
..Γρήγορη βουτιά. Βάπτισμα.
Φιλί.
Ελένη, με συγκίνησες, με μάγεψες, με έκανες να σκιρτήσω... Πολύ πυκνό το μελάνι της πένας σου!! Επιρρεπής όπως είμαι πάντα στις μελαγχολικιές πινελιές, κρατάω αυτό το ωχρορόδινο δάκρυ:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Το σπίτι σου / Φθαρμένο πορτραίτο / Της δικής σου σταύρωσης / Σε καλωσόρισε»
Καλή Κυριακή Ποιήτριά μου! Σε φιλώ!
Θερμή Καλημέρα !
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα έχει κρύο ...
Ευτυχώς που υπάρχουν έστω και άγνωστοι Φίλοι και όσο να ΄ναι, όσο και να πεις, νιώθεις καλύτερα !
PremLaila φωτοσκιάσεις της φωτιάς είναι οι στίχοι δίνουν παλμό και πνοή στις υποσυνείδητες πτυχώσεις του ανεκπλήρωτου εγώ
ΑπάντησηΔιαγραφήμεταλλάσσουν τη ζωή σε λάμψη και καταιγίδα
αναγορεύουν τις επιθυμίες σε κόσμους μνήμης και νέας αφής
σε φιλώ γλυκά
........................
ΑπάντησηΔιαγραφήαναρωτιέσαι μ'αγωνία πώς αυτός ο κόσμος
ο μικρός ο μέγας
θα περάσει από το μάτι μιας βελόνας
ενώ δίπλα του καλπάζουν οι ανήλεοι Απάτσι
κραδαίνοντας τα εξιλαστήρια τσεκούρια
........................
Ελένη, καλησπέρα γλυκιά μου
καιρός των ερωτήσεων
που δεν έχουν απάντηση
Σε Φιλώ
Βασίλης
nameliart τα σχόλια σου είναι πάντα εύστοχα μοναδικά και με μια γλυκιά εσωστρέφεια πάντα τα περιμένω με έναν ιδιαίτερο ενθουσιασμό!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις να μπαίνεις στην ουσία του ποιήματος γιατί είσαι υπέρχυλη από συναίσθημα και να εμβαθύνεις με πάθος στο αντικείμενο που ερευνάς
Σε ευχαριστώ από καρδιάς για την παρουσία σου και τα καλά σου λόγια
σε φιλώ γλυκιά μου
Φίλε Φάρε μια θερμή καλημέρα από μια ηλιόλουστη και λίγο δροσερή Αθήνα
ΑπάντησηΔιαγραφήσε χαιρετώ με αγάπη φίλε μου
ΑιμίλιοςEmilius
ΑπάντησηΔιαγραφήκαιρός των ερωτήσεων
που δεν έχουν απάντηση
και τω απαριθμήσεων που
μας αφήνουν βουβούς
μπροστά στο κενό
όμορφο όπως πάντα
και βαθιά ποιητικό
το σχόλιο σου
να είσαι καλά φίλε μου
και ποιητή μου
Πολύ πολύ Καλημέρα και εξ ίσου πολλές ευχές για Καλή Βδομάδα !
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Βδομάδα φίλε Φάρε
ΑπάντησηΔιαγραφήημέρα μνήμης σήμερα για τον Αλέξη
σε χαιρετώ με αγάπη
στα τόσα που έγιναν...
ΑπάντησηΔιαγραφήστα τόσα που έζησα...
στα τόσα που ξεπουλήθηκαν...
στα τόσα που αγαπήθηκαν...
Λενιώ μου,
πώς θα μπορούσαμε - πώς θα μπορούσα να ξεχάσω; πώς;
φιλιά δυνατά σαν μνήμες...
οι μνήμες τρέφουν το αύριο της ποίησης διαχέονται στο πνεύμα μας και μας οδηγούν σε πράξεις θεμελιώδεις
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλώς ήρθες λύχνε μου
Η νύχτα πάντα
ΑπάντησηΔιαγραφήθα ανάβει τα αστέρια
των κολασμένων ποιητών
με τα μεγάλα όνειρα
για να μπορούμε να διακρίνουμε μέσα σ'αυτή τα πρόσωπα μας...
Ελένη,
χάρη στο φως των αστεριών σου
σ' ακούω!
φιλιά καληνύχτας!
Κι εγώ σε ακούω Δέσποινα
ΑπάντησηΔιαγραφήμέσα από το δίαυλο
των στίχων
φιλιά πολλά