Η θάλασσα του χειμώνα

Η θάλασσα του χειμώνα έχει πηδάλιο

και ταξιδεύει με πολλά μποφόρ.
Έχει δραμαμίνες στη τσέπη και τις
μοιράζεται με τους αθώους ψαράδες.
Ακούει τις προσευχές των μανάδων
και το φωτοστέφανο φορά του Αϊ Νικόλα.
Τα τάματα δέχεται των κορασίδων
και μέσα στα αμπάρια τα βάζει των
σκουριασμένων ρεμουλκών.

Ο ασήκωτος ο πόνος, με γδαρμένα
τα μάγουλα από νύχια νεανικά, την
συνοδεύει στα απατηλά ταξίδια της.
Ζεστό το δάκρυ τροφοδοτεί τα
κυρτωμένα κεριά στο μανουάλι της
Παναγίας.
Μαντίλια άσπρα μοιράζει στους πιστούς
της εκεί να ακουμπούν τους στεριανούς
καημούς τους.

Αντάρτισσα πρώτης γραμμής η θάλασσα
ζώνεται με δυο σειρές από φυσεκλίκια κι
αμολιέται στα ανοιχτά πελάη.
Τις γοργόνες αγαπά και πάνω στις ακμές
των κυμάτων τις βάζει μαζί με τρία
γλαροπούλια που ξεχάστηκαν στην
αγκάλη της κάποιο απομεσήμερο του
Αυγούστου μην ακούγοντας τον απόπλου
από την βραχνή μπουρού.

Κοντοστέκεται δίπλα στους φάρους
και κουβεντολόι πιάνει με τους μικρούς
φαροφύλακες.
Ιστορίες των ωραίων πνιγμένων τους
λέει κι αυτοί δεν παραλείπουν να την
κερνούν τσίπουρο με μέλι και φτωχά
συνοδευτικά πιάτα με ελιές και λιαστή
ντομάτα.
Μάχεται την μοναξιά και μεσίστια απλώνει
πειρατική σημαία στα ξερονήσια.

Λάφυρα έχει στα χέρια της και τα θάβει
δίπλα στα κόκκινα κοράλλια και ξαπλωτά
πάνω σε στρώσεις από φύκια τα ακουμπά.
Με αυτά εξαργυρώνει τις σκοτεινές βουλές
του θανάτου που στην αριστερή πλευρά της
κοιμάται, ροχαλίζοντας δυνατά, πανάρχαιος
και μονήρης.

Η θάλασσα του χειμώνα πλεξίδα μακριά
έχει πειρατική κι ο ένας οφθαλμός της
λείπει έτσι που να μην βλέπει την πορεία
που πρέπει να ακολουθήσουν τα μικρά
πλεούμενα.
Έρμαιο στα χέρια της πάνε του χαμού και
δεν υποκύπτει καθόλου στα παρακάλια τους.
Σαν γόησσα γυρίζει στις σκοτεινές σπηλιές
ζητώντας να δοθεί στον πρώτο τυχόντα.
Πόρνη και Θεά πετά τον βαρύ μανδύα της
και εκδίδεται με αρκετά σοβαρό αντίτιμο.
Κυοφορεί τον ζέφυρο, την τραμουντάνα και
τον αλήτη γραίγο.

Όταν κοιλοπονά οι χαίτες των κυμάτων
την γνοιάζονται κι η τρίαινα του Ποσειδώνα
την συνεπικουρεί.
Είναι να μην πέσεις μπροστά της εκείνη
την ώρα θα σε αρπάξει στα παλάτια της
μαζί με τις κομμένες άγκυρες αδερφοποιτό
της να σε κάνει και ξεχωριστό εραστή της.

Μόνο πρόσεξε σφιχτά να της δέσεις την
μαντήλα, όταν την συναντήσεις, γιατί
αλόγιστη είναι και αμνήμων και πολλούς
ζητάει να έχει παραστάτες στις παρελάσεις
της πλάι στα τρικυμισμένα της καράβια
που βάθρα πονηρών θεών τα έχει κάνει.
Η θάλασσα του χειμώνα έχει το πηδάλιο
του έρωτα για οδηγό βρυχάται και ταξιδεύει
χωρίς φρένα με φαγωμένα τα όκια της.