Πέμπτη 7 Ιουλίου 2011

φώτο μνήμες


Στην σήτα της ελιάς
Κατακαλόκαιρο
Βρήκα ένα αηδόνι
Να ψηλαφεί
Τις απαγορευμένες
Μελωδίες των ερτζιανών
Είχε σπασμένη
Τη μικρή χτένα
Των φτερών του
Και τσιμπολογούσε
Ουρανό
Συμπαντικό θαύμα
Το τραγούδι του                
Έφτυνε φτηνά
λιοκούκουτσα
Στο χώμα
Της αειθαλούς
Φοινικιάς

Ρυμοτομούσες
Τις αιώρες
Του σκοταδιού
Έσπαγες ένα ρόδι
Για να αναμετρηθείς
Με τους ανυπόδητους
Νάνους
Με τα μικροσκοπικά
Σκουφάκια
Οι ευχές
Αποχαρακτήριζαν
Το πρόσωπο σου
Στεφάνι λυγισμένο
Στο γόνατο
Της ανεμικής
Ανεμώνης

Τα μούρα
Κρατούσαν αγκαλιές
Αρωμάτων
Στο μαντήλι
Των θεραπαινίδων
Είναι δουλειά
Των γλάρων
Να εκκολάψουν
Το σπόρο
Της γηραιάς
Φλαμουριάς

Πέρασε
Το εφτάφωτο
Λεωφορείο
Με τους στιγματισμένους
Επιβάτες
Στο λούκι
Της πόλης
Κρέμασες
Τα λευκά σου
Εσώρουχα
Με το πικρό
Άρωμα
Της παπαρούνας

Οι ώμοι σου
Καλυμμένοι
Την ώχρα
Των φτηνών
Ξενοδοχείων
Στο ραντεβού
Με τους λεύκινους
Κύκνους
Κρατούσες
Τη σπασμένη
Καρδιά
Του επουράνιου
Κρίνου

Έπλεκες
Τα μαλλιά σου
Τον κότσο
Των Παριζιάνων
Το τακούνι χτυπούσε
Στο δρόμο
Σοκάκι
Ασβεστωμένο
Με κιμωλία
Χάρτινος
Ο πίνακας
Στο χρώμα
Του σπαρακτικού
Κισσού

Το χαρμόσυνο
Γεγονός
Της γέννησης
Συνδυάστηκε
Με την ανατίναξη
Της καμίνου
Στο γυλιό
Του κουρδιστού
Ήλιου
Προεξείχε
Το θλιβερό
Κεφάλι
Της ερωτευμένης
Μαργαρίτας

Χώλαινε
Το πόδι
Του θανάτου
Στο λούνα παρκ
Των αεικίνητων
Μαρμάρων
Η κόρη
Με το σπασμένο
Καθρεφτάκι
Έτεμνε δεξιά
Την σελήνη
Σαν τους ακτινωτούς
Μίσχους
Του βουβού
Γιασεμιού

Η βουή
Της πόλης
Έρχονταν
Από μακριά
Στη κάμαρα
Σαν ξεσπόριασμα
Αραποσιτιού
Το κλειδί
Κομμένο σε φέτες
Η αμπάρα
Λιτή κι απέριττη
Σαν σκοτεινή
Πυξίδα
Βορινής
Αρμπαρόριζας

Στον ματωμένο
Γάμο
Η ιέρεια της γης
Μαδούσε
Το σοφό
Κεφάλι
Του ηλίανθου
Ο παρανύμφιος
Έρωτας
Σκορπούσε
Πεταλίδες
Και τα φαρμακερά
Βέλη
Του σκιερού
Κάκτου

Πρασίνισε
Το πέλαγος
Στις Ανοιξιάτικες
Στοές
Στα ξάρτια
Του τυφώνα
Τρύπωναν
Αποδημητικές
Μνήμες
Λαχουράτο
Το βλέφαρο
Σκορπούσε
Ικμάδες
Φρεσκοκομμένης
Μέντας

Άναβαν του νου
Οι μώλοι
Γιρλάντες λαμπρές
και ταπεινά
Πεφταστέρια
Ακοίμητο
Το ημισέληνο
Όνειρο
Κυοφορούσε
Ριζιμιές
Ακροβασίες
Πάνω στο χνώτο
Και το θρήνο
Της νεογνικής
Λεύκας

Λυόμενο σπίτι
Στην ακροποταμιά
Κρύβει
Στα τοιχία του
Αστραφτερές
Πέστροφες
Ανεβαίνουν
Κατά μήκος
Της πρυμναίας
Δοκού
Γλυφό νερό
Κεντρίζει
Τον ομφάλιο λώρο
Του απρόσιτου
Αθάνατου

24 σχόλια:

  1. Ελένη,
    αυτό το κείμενό σου διέγειρε
    τις ζωγραφικές μου ανησυχίες.
    Έτσι που περιδιάβαινα από
    φώτο μνήμη σε φώτο μνήμη...
    έκανα το εξής
    (και συγχώρεσε μου το θράσος):
    αφού διάβασα όλες τις
    στροφές\μνήμες με τη σειρά,
    μετά
    άρχισα να τις διαβάζω τυχαία
    επιτρέποντας στον εαυτό μου
    την απόλαυση που μπορεί να
    προσφέρει αυτό το υπέροχο
    φωτογραφικό\ποιητικό κολάζ
    με όλους τους "τρόπους"...

    σ' ευχαριστώ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οδυσσέα σε ευχαριστώ
    ένας καμβάς με ξεχωριστές
    ενότητες ενοποιούνται σε ένα
    απόσταγμα σιωπής
    Σε μια σιωπή του ανέφικτου
    προσηλώνομαι
    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η βουή
    Της πόλης
    Έρχονταν
    Από μακριά
    Στη κάμαρα
    Σαν ξεσπόριασμα
    Αραποσιτιού
    Το κλειδί
    Κομμένο σε φέτες
    Η αμπάρα
    Λιτή κι απέριττη
    Σαν σκοτεινή
    Πυξίδα
    Βορινής
    Αρμπαρόριζας
    Δανείζομαι αυτή την εικόνα
    και η μνήμη μου θησαυρίζει
    από το αεράκι της ποίησης σου
    Δανάη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Με γοήτευσε αυτή η ατελείωτη γεφυρα ανάμεσα στο Παρόν και στο Παρελθόν του Ποιητή...

    Δεν είναι εύκολη η χρονική μεταβαση..
    κι όταν με κόπο τρίζουν τα Βήματα
    όταν η ανασα φτασει μπρος στο πρώτο επιφώνημα παιδικού θαυμασμού
    οι Μνήμες πάλλονται με τη Λαχτάρα να .....διασχίσουν ΑΥΤΗ την ιδια ΓΕΦΥΡΑ αναποδα...

    για να εισχωρήσουν ΞΑΝΑ στο παρον..
    να γίνουν παλι ΠΡΑΞΕΙΣ..
    μια Δευτερη Πραξη Θεατρικού μιας ΖΩΗΣ πολύτιμης...


    Φιλί.... πρωτο ΒΗΜΑ στην Λαχτάρα των Αναμνήσεων να επιστρέψουν στο..ΠΑΡΟΝ μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δανάη σε ευχαριστώ
    μια κατάθεση ψυχής
    τα λόγια σου
    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κάκια οι μνήμες επιτελούν
    το έργο τους είτε ηθελημένα
    είτε αθέλητα γεφυρώνουν χρονικά
    το είναι και μυθοποιούν τη ζωή μας
    Σε ευχαριστώ για το τόσο ωραίο σχόλιο σου
    φιλί αποκρυσταλλωμένης αγάπης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. παίζοντας με τον χώρο, τον χρόνο και τις εικόνες ύφανες τον καμβά σου. τεχνήτρα υφάντρα σπουδαία.

    σε φιλώ ποιούσα Ελένη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Βίκυ μου σε ευχαριστώ πολύ
    Είμαι μικρή μπροστά στα λόγια
    που ύφανες
    Τα ταξίδια μας στα μεστά φεγγάρια
    θα μας οδηγούν στα κρυφά μονοπάτια
    δυσδιάκριτα μονοπάτια και λίγοι τα ξεχωρίζουν
    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αιθέριο!
    Κρατάς την καρδιά του επουράνιου κρίνου..

    τι άλλο θα μπορούσα να πω;

    μετέχεις στην φαντασμαγορία των λέξεων και όσο κι αν έχω την εντύπωση ότι κάποια στιγμή αυτό το κουράζεις, ωστόσο ποιείς, ωραία ποιείς!

    Πέμπω σου τα θαυμαστικά μου!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Στρατή σε ευχαριστώ πολύ
    οι παρατηρήσεις δεκτές
    από ένα άνθρωπο που
    υπηρετεί το λόγο
    φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. εμένα Ελένη θα μου αρκούσε η πρώτη στροφή...που είναι και η ακροτελεύτια
    ακόμη κι αν επαναλαμβανόταν
    χίλιες φορές η ίδια μέσα στο ποίημα

    ωστόσο φαίνεται η σύνθεση
    διαφορετικών λυρικών εικόνων
    κάτι σαν παστίς ή ακόμη
    σαν σπονδυλωτό θεατρικό
    και αυτό έχει μια παράξενη γοητεία...

    θέλω να ξαναμιλήσω-αν μου επιτρέπεις-για την αδυναμία μου
    στη στροφή που ξεχώρισα
    αν και ξέρω πως από το ποίημα τίποτα δεν εξαιρούμε
    απλώς ένας μικρός τονισμός-ψυχικός ως επί το πλείστον
    για κάτι που με δένει με το αηδόνι :)

    σε φιλώ πολύ
    σου στέλνω τη σκέψη και την αγάπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Φαίδρα αρκούμαι στην σκέψη ότι διαβάζεις τη ποίηση μου αυτό από μόνο του είναι μεγάλο κέρδος για μένα μαγεύομαι από τα λόγια σου
    και στο ανταποδίδω με ένα μεγάλο ευχαριστώ
    φιλιά πολλά μελίρρυτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Εδω εχει ελιες
    Και μουρα
    Και ημισεληνο
    Και φοινικιες
    Και θάλασσα
    Αποψε ειχε
    Και την Ποιω-Ελενη
    -

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Βελουδένιε καλημέρα
    ολοφόρτιστο το περιβόλι
    με ιερά άνθη
    φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πέρασε
    Το εφτάφωτο
    Λεωφορείο
    Με τους στιγματισμένους
    Επιβάτες
    Στο λούκι
    Της πόλης
    Κρέμασες
    Τα λευκά σου
    Εσώρουχα
    Με το πικρό
    Άρωμα
    Της παπαρούνας
    η μνήμη και η ποίηση
    δεν σιωπούν
    Αναίτιος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αναίτιε έχεις δίκιο
    η μνήμη είναι τροφοδότης
    της ποίησης
    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Η βουή
    Της πόλης
    Έρχονταν
    Από μακριά
    Στη κάμαρα
    Σαν ξεσπόριασμα
    Αραποσιτιού
    Και μόνο γι αυτό
    το ποίημα υφίσταται
    Θάνος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Θάνο σε ευχαριστώ πολύ
    καλησπέρα με τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Η πρώτη σου στροφή,
    χρωματισμένη με τις ασημοπράσινες ανταύγειες του ελιόφυλλου
    προβάλλει μέσα απ’ τους αηδονοκελαηδισμούς και
    υποδέχεται τον αναγνώστη μαγνητίζοντάς το βλέμμα και το νου του..

    Μετά,
    σαν να τον ακολουθεί απαλά, αθόρυβα
    καθώς αυτός αφήνεται να ταξιδέψει στο χρόνο
    με τους ήχους και τις εικόνες που αναδύονται απ’ τους στίχους σου..

    Kαι σαν οπτασία εμφανίζεται ξανά
    για να του δώσει ένα μαγικό φιλί αποχαιρετισμού.. Προσωρινού.!.

    Φιλί, ως την επόμενη αντάμωση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Μελίνα μου πάντα γοητευτικό
    το πέρασμά σου και διαρκώς γόνιμο
    Σε ευχαριστώ πολύ κορίτσι μου
    κρατώ στη καρδιά μου τα ακριβά σου λόγια σε μια στάση ανάτασης
    φιλί αγάπης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Μπορεί και ακριβά τα λιοκούκουτσα
    Και φτυσμένα ακόμα
    Μπορεί σημαντικά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ο κάθε πόρος ζωής
    είναι πανάκριβος
    Χριστίνα μου
    και δεν εξαγοράζεται
    Φιλί ανάσα ζωής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Υπέροχες εικόνες ντυμένες με καταπληκτικές λέξεις!
    Τί προηγείται? Η λέξη ή η εικόνα?
    Στην περίπτωση σου συμπορεύονται μαγικά καλή μου.
    Έχεις το δικό σου ξεχωριστό ύφος κι αυτό καθιστά αυτομάτως τα ποίηματα σου μοναδικά.
    Συγχαρητήρια καλή μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Περήφανη μανιάτισσα σε ευχαριστώ
    είναι πολύ σημαντικό να αναπτύσσει
    κάποιος προσωπικό ύφος κι αν το διαβλέπεις στα γραπτά μου σημαίνει για μένα πολλά
    φιλιά πολλά πατριώτισσα

    ΑπάντησηΔιαγραφή