Ήταν κάποτε ένας ανηφορικός δρόμος
Ένας δρόμος πλάι στο ακροθαλάσσι
Όχι ένας απλός δρόμος
Όπως τον φαντάζεσαι και τον ξέρεις
Δεν ήταν καθόλου επίπεδος
Αλλά ολούθε στρωμένος με σκαλοπάτια
Λαξευτά σκαλοπάτια της πέτρας
Και στο πλάι του φύτρωναν λουλούδια πολλά
Όχι λουλούδια κοινά
Όπως στα λιβάδια την άνοιξης βλέπεις
Αλλά θαλασσολούλουδα αθάνατα
Με κοραλλένια τουρκουάζ
Και χρυσαφί χρώματα
Λουλούδια όμορφα που οι γοργόνες
Τα είχαν ραντίσει με αρώματα θυσίας ακριβά
Στον δρόμο αυτό
Που ήταν απαγορευμένος στους θνητούς
Ήρθε τυχαία μια μέρα
Ένα μικρό κορίτσι δώδεκα χρονών
Έτρεξε στα λαξευτά σκαλοπάτια
Έπαιξε ξένοιαστο κουτσό
Θαύμασε τη θέα μα και τα λουλούδια
Αλλά μαγεμένο καθώς ήταν από την ομορφιά
Δεν πρόσεξε την εγχάρακτη γραφή
Πάνω στο δεύτερο πλατύσκαλο
"Τα άνθη γύρω σου είναι τα πνιγμένα παιδιά
της θάλασσας κι όποιος τα κόψει στο ουράνιο
βασίλειο της σιωπής θα κλειστεί κι αντάμα με τις
ψυχές τους θα μείνει"
Έσκυψε λοιπόν κι έκοψε ένα θαλασσόκρινο
Και μόλις το έφερε στα ρουθούνια της να το μυρίσει
Ο δρόμος ξάφνου μετακινήθηκε, αλλάξε φορά
Ξέσπασαν γοερά σε κλάματα τα λουλούδια
Σκλήρυνε η φλέβα της πέτρας
Τραβήχτηκαν στους βυθούς οι γοργόνες το κακό να μην δουν
Ο δρόμος της θάλασσας
Απομακρύνθηκε λοιπόν απ' τη γη
Και σαν διπλό πλοκάμι ανέμου
Αναχώρησε για τ' ουρανού τα βασίλεια
Εκεί που η σιωπή κατοικεί
Εκεί που οι νεφέλες σκεπάζουν τις γήινες χαρές με γκρι μπέρτες
Εκεί που ο ήλιος σαν καυτό σίδερο
Καίει και διαπερνά πέρα ως πέρα τα σώματα των μίσχων
Τρόμαξε το κορίτσι πολύ
Έκανε να γυρίσει πίσω
Ακατόρθωτο
Ώσπου ένας αιωνόβιος γέροντας στρυφνός
Το διπλοκλείδωσε
Σ' ένα παγερό κελί
Να αγναντεύει μόνο του από ψηλά σπαράζοντας
Τη γη τη θάλασσα κι αυτήν τη μάνα του
Μαυροφορούσα
Αλλόφρονα να ψάχνει πλάι στο κύμα
Το μονάκριβό της πνίγοντας τα καράβια με τα χέρια της!
.............................................................................................
Ποιος ξέρει αν αυτός ο δρόμος ξαναεπιστρέψει στη γη
Μαζί με το δωδεκάχρονο κορίτσι και τα λουλούδια των ψυχών
Ίσως περάσουν χρόνια πολλά αλλά ίσως κι απόψε να φανεί!
Συμμετέχει στο νέο δρώμενο "Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι"
της άοκνης φίλης μας Αριστέας με πολλές ήδη όμορφες συμμετοχές!!
(μια διευκρίνηση το κορίτσι είναι η ανθρωπιά που απέδρασε μπροστά
στο δράμα των προσφύγων)
Το παραμύθι σου, με μάγεψε! Το έζησα! Μια συμμετοχή δεν αρκεί...
ΑπάντησηΔιαγραφήΖήτησε από την καρδιά σου κι άλλα παραμύθια...
Ινώ μου σ' ευχαριστώ
ΔιαγραφήΊσως το επιχειρήσω...
Σε φιλώ πολύ ♥
Εγώ στεναχωρέθηκα με το καημένο το κοριτσάκι... Δεν το έκανε επίτηδες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφη η γραφή σου Ελένη μου. Και η σκέψη σου ευρηματική και πρωτότυπη, για ένα θέμα επίκαιρο και δύσκολο...
Καλό σου σαββατόβραδο!
Μαρία μου σ' ευχαριστώ πολύ
ΔιαγραφήΌντως τα λόγια περιττεύουν
μπροστά στο όνειδος της εποχής
Σε φιλώ πολύ ♥
Παρά τον πόνο και τη μαυρίλα του παραμυθιού σου Ελένη μου δεν μπορώ να μην θαυμάσω την ικανότητά σου να μας ταξιδεύεις ποιητικά σε εικόνες και ιστορίες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα θα έρθει και το χαρούμενο ε;
αχαχαχ!
Ελλέν μου ,σε ευχαριστώ από καρδιάς!
Φιλί! ♥
"ο κορίτσι είναι η ανθρωπιά που απέδρασε μπροστά
ΑπάντησηΔιαγραφήστο δράμα των προσφύγων"
οκ! Έτσι αλλάζει κι αποκτάει άλλη υπόσταση Ελένη μου!
:))
Φιλιά!
Αριστάκι σ' ευχαριστώ πολύ
ΔιαγραφήΣτεναχωρούν και πονούν όσα
δίπλα μας συμβαίνουν και φοβάμαι
μήπως απλά καταντήσουν γεγονότα!
Το χαρούμενο δυσκολεύεται
λίγο στο υφάδι...ίδωμεν
Σε φιλώ πολύ ♥
Εξαιρετικό που μήνυμα που κρύβει το παραμύθι σου Ελένη μου...η ανθρωπιά που απέδρασε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά!
Ελενάκι μου σ' ευχαριστώ πολύ
ΔιαγραφήΑς αφυπνιστούμε οι καιροί χαλεποί!!
Σε φιλώ πολύ ♥
Οι λέξεις σου, Ελένη, ζωγραφίζουν τον ονειρικό δρόμο, με τις Νηρηίδες να ξεπροβάλουν ανάμεσα στα θαλασσολούλουδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μέχρι το τέλος ξετυλίγουν την κίνηση τού παραμυθιού παραστατικά.
Θλιμμένο, με ένα παραθυράκι ελπίδας…
Άρη μου σ' ευχαριστώ πολύ
ΔιαγραφήΠράγματι τολμάω ακόμα να είμαι
αισιόδοξη για αυτά τα θαλασσολούλουδα
εκεί πάνω..
Μια δικαίωση..ένα συγνώμη..μια αγκαλιά
Σε φιλώ πολύ ♥
Θέλω να πιστεύω ότι το κορίτσι δεν φυλακίστηκε για πάντα. Υπάρχουν οι στιγμές που δραπετεύει από το κελί της
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι σιωπηρά
στα μάτια και στις καρδιές εκατοντάδων αγνών εθελοντών
δίνει και πάλι το παρόν
δίνει το είναι της
για να ανακουφίσει τις εκατοντάδες χιλιάδες βασανισμένες ψυχές
πέρα και μακριά από σκηνοθετημένες παρελάσεις
ψευτών και μισάνθρωπων
που μυρίστηκαν "αναγνώριση"
και έσπευσαν (πάντα καθυστερημένοι)
να φωτογραφηθούν και αυτοί
δίπλα στο νόμπελ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ!
Πάρα πολύ δυνατό το "παραμύθι" της ανθρωπιάς, που μας χάρισες Ελένη.
Εύχομαι να διαβαστεί απ' όσο γίνεται περισσότερους και να τους ταρακουνήσει.
Πέτρο μου σ' ευχαριστώ πολύ
ΔιαγραφήΝαι κι εγώ αυτή την πεποίθηση έχω
Όσο κι αν στραπατσάρεται η ανθρωπιά
στο τέλος θα ανακτήσει και πάλι τη δύναμή της
Αλίμονο αν όλα είχαν τελειώσει!
Κι εγώ ελπίζω βλέποντας την ευαισθησία
όλο και πιο πολύ ν' απλώνει ρίζες στις
καρδιές των απλών ανθρώπων...
Καταγγελτική και η δική μου φωνή στους
παρατρεχάμενους καιροσκόπους και υποκριτές!
Να είσαι καλά ♥
Ένας ψυχικός σπαραγμός, ένας θρήνος για τις αθώες ψυχές που χάνονται κάθε μέρα στην θάλασσα του Αιγαίου...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι να σκεφτείς ότι όλα αυτές τις καταστροφές δεν τις έστειλε ο Θεός αλλά τις δημιούργησε ο ίδιος ο Άνθρωπος.
το δωδεκάχρονο κορίτσι πλήρωσε την αθωότητά του.
Αυτό το παραμύθι αντανακλά την σημερινή κοινωνία, μια πραγματικότητα που μοιάζει σαν παραμύθι, που δεν είναι παραμύθι
Γαβριήλ
Γαβριήλ σ' ευχαριστώ πολύ
ΔιαγραφήΜια απλή κουβέντα στο δράμα
που απερίγραπτο θα παραμείνει!!!
Πως θα μπορούσα;;;
Να είσαι καλά ♥
Το Νομπέλ της παρέας μας, της φιλίας και του θαυμασμού μας, σου ανήκει επάξια Ελένη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά τα "λουλούδια" σου... ένας μικρός φόρος τιμής στον επιτάφιο της νεκρωμένης ανθρωπιάς. Είθε να έχει αυτό το έγκλημα, την τιμωρία που του πρέπει. Να αναπαυτούν όλες αυτές οι ψυχούλες εκεί πάνω...
Μαρία μου γλυκιά σ' ευχαριστώ από καρδιάς
ΔιαγραφήΠράγματι θα δικαιωθούν ποτέ αυτές οι ψυχούλες
Ας ελπίζουμε πως κάποτε η ρότα θα αλλάξει!!
Σε φιλώ πολύ ♥
Ελένη καλησπέρα ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΆξια , και επάξια έγραψες και κατεύθυνες τα βήματα σου στο μέγιστο πρόβλημα της εποχής μας το προσφυγικό.
Και εμείς ακολουθούμε τη σκέψη σου και ζητάμε αυτό το κορίτσι να βρει πάλι το δρόμο επιστροφής γιατί ο θρήνος για τις αθώες ψυχές από μόνος του δεν φτάνει. Οι δυνατοί έχουν περιχαρακώσει τον χώρο τους και απολαμβάνουν την ησυχία τους. Η φωνή μας δεν πρέπει να σταματήσει ποτέ να φτάνει στα αυτιά τους , η παρουσία μας διαμαρτυρόμενοι να είναι εικόνα που θα τους ενοχλεί...
Ίσως να ανοίξει ένας δρόμος για τους βασανισμένους και κατατρεγμένους να βρουν λίγη ζεστασιά.
Τάσο μου σ' ευχαριστώ πολύ
ΔιαγραφήΜέγιστο πρόβλημα όπως το είπες
Από τον καθένα μας πάντως εξαρτάται
να έρθει πιο κοντά η στιγμή της δικαίωσης
και της απόδοσης ευθυνών!!
Άμποτε να γίνει κάτι τέτοιο...
Σε φιλώ πολύ ♥
Με ταρακούνησες!! Φοβερή είσαι μάτια μου.Ώστε να ελπίζουμε ότι το κορίτσι θα γυρίσει πίσω; Να πω ότι είσαι αισιόδοξη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφη και επίκαιρη η συμμετοχή σου Ελενάκι μου. Άξια πένα, υπέροχο μυαλό, μια καρδιά που ξέρει να μας μεθά αλλά και να μας ξυπνά: αυτό είσαι για μένα!
Σε φιλώ πολύ πολύ
Αννούλα μου σ'ευχαριστώ πολύ
ΔιαγραφήΕίμαι αισιόδοξη όσο ο αγώνας δεν σταματά..
Η ιστορία μας διδάσκει πολλά αρκεί να μην
αργήσουμε πολύ
Επείγει!!!
Σε φιλώ πολύ ♥
Όσο μου γαλήνεψε την ψυχή η περιγραφή σου στην αρχή, άλλο τόσο πόνεσε η ψυχή μου στο τέλος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα, αυτό θα πει "Καλλιτέχνης"! Κι εσύ είσαι, κορίτσι μου!
Πολύ όμορφη η συμμετοχή σου!
Μια μεγάλη αγκαλιά!
ΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!
Γιάννα μου σ' ευχαριστώ πολύ
ΔιαγραφήΓαλήνιος είναι ο κόσμος μόνο
που κάποιοι προκαλούν τρικυμίες
με έναν πάντα στόχο : το κέρδος!
Σε φιλώ πολύ ♥
Και πόσο είχα ζηλέψει εκείνα τα άνθη τα αθάνατα στην αρχή...στη συνέχεια, ήρθε το σοκ, η θλίψη με έπνιξε, το τέλος με σακάτεψε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μάνα να ψάχνει ολημερίς το μονάκριβό της!
Αχ βρε Ελένη μου!
Φιλιά πολλά!
Μαρία μου σ' ευχαριστώ πολύ
ΔιαγραφήΑς ελπίζουμε ότι αυτές οι μάνες
δεν θα γίνουν πιο πολλές...
Μακάρι το δράμα να πάρει τέλος!!
Σε φιλώ πολύ ♥
Το τέλος με πόνεσε.. γι αυτο με πόνο ψυχής δεν άφησα τίποτα να ακούμπησει ουτε καν ενα βαθμό..πανω σ αυτην μάνα που..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλόκοσμη να ψάχνει πλάι στο κύμα
Ολημερίς το μονάκριβό της! Αχ!! βρε Ελένη μου τι γραφή....!!!
Σμαράγδι μου γλυκό σ' ευχαριστώ πολύ
ΔιαγραφήΑν σκεφτόμασταν ότι όλα τελικά περνούν
από το χέρι μας τότε τα πάντα θα ήταν πιο καλά!!
Αισιοδοξώ...
Σε φιλώ πολύ ♥
Καλησπέρα Ελένη μου, καλώς σε βρίσκω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜοναδική η κατάθεσή σου ! Του καιρού μας αποτύπωμα !
Τη λατρεψα, αν και πονεμένη στο τέλος τη λατρεψα !!
Να είσαι καλά, σε ευχαριστώ !
Καλή σου εβδομάδα !
Σταυρούλα μου σ' ευχαριστώ πολύ
Διαγραφήκαι σε καλωσορίζω!!!
Επισκέφτηκα και τη σελίδα σου...θα τα λέμε!!
Σε φιλώ πολύ ♥
Είχα ξεχάσει πόσο "βαθιά" με ταξιδεύεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε Ευχαριστώ
Νότα μου σ' ευχαριστώ πολύ
ΔιαγραφήΕπανερχόμαστε για ν'ακούμε γύρω μας
Σε φιλώ πολύ ♥
Καλώς σε βρίσκω, σταλμένη από τη Σμαραγδένια μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό δω και μετά υπόσχομαι, θα περνώ!
Δυνατή η γραφή σου!
Να είσαι πάντα καλά!
Βαρβάρα μου σ' ευχαριστώ και
Διαγραφήσε καλωσορίζω
Αχ αυτό το Σμαράγδι, μοναδικό!!!...σίγουρα θα τα λέμε!!
Σε φιλώ πολύ ♥
Σήμερα δεν έχω να πω πολλά λόγια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που διάβασα, είναι από τα πιο όμορφα σου, μακράν..
Ναι, είναι μελαγχολικό, ως Τέχνη όμως, προσκυνώ.. Πολλά φιλιά! ♥
Υ.Γ "Παίζει" να το εμπνεύστηκες από αυτήν την υπέροχη εικόνα;.. ♥
Πέτρα μου σ' ευχαριστώ πολύ
ΔιαγραφήΘερμά κι αγαπημένα τα λόγια σου!!!
Η εικόνα ήρθε συμπληρωματικά...θα μπορούσε
να είχε προηγηθεί...συμβαίνει!!!
Σε φιλώ πολύ ♥
Στην αρχή ταξίδεψα, αφέθηκα να κοιτώ τα όμορφα λουλούδια... κι έπειτα λυπήθηκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα θέλω να πιστεύω πως το κορίτσι αυτό θα βρει το δρόμο του και θα γυρίσει πίσω.
Φιλιά πολλά, μαζί με τα συγχαρητήριά μου!
Έλλη μου σ' ευχαριστώ πολύ
ΔιαγραφήΝομίζω στο χέρι μας είναι το καλό
να λάμψει κι η ανθρωπιά να αυγατίσει!!
Σε φιλώ πολύ ♥
Τι υπέροχο!Φανταστικό!Με συνεπήρε η γραφή σου και η ιστορία του!Ελπίζω ο δρόμος να επιστρέψει και να γυρίσει στην αγκαλιά της μάνας το κορίτσι! Εξάλλου αυτόν τον δρόμο τον οδηγεί η αστείρευτη φαντασία σου και η δημιουργική σου πένα! Καλό βράδυ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαίρη μου σ' ευχαριστώ πολύ
ΔιαγραφήΧαίρομαι πολύ να βλέπω τη προσμονή
και περισσότερο χαίρομαι την ανταπόδοση!!
Σε φιλώ πολύ ♥
Αχ αυτη η μανα... η ψυχη του ανθρωπου που ψαχνει απεγνωσμενα την ανθρωπια της! Γιατι σαν καθε μανα χωρις το παιδι της δεν μπορει να ζησει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλα καμια φορα μεσα σε ενα ζευγαρι καθαρα ματια μεσα σε ενα ζευγαρι ζεστα χερια... ισως ισως η ελπιδα ζωντανευει κι αναθαρρευει η Μανα και ψαχνει πιο βαθια και πιο ψηλα... ισως καποτε ανταμωσουν μανα και κορη στ αληθεια κι οχι στα ονειρα κι ανοιξουν οι αγκαλιες και σφιχταγκαλιαστουν και δε χωρισουν ποτε πια!!!
Αχ βρε Ελενη... αυτο εθναι Τεχνη!!!
Χριστινάκι μου σ' ευχαριστώ πολύ
ΔιαγραφήΕίναι χαρά μεγάλη αυτό το αντάμωμα!!!
Είναι σαν η χαμένη ελπίδα να βρίσκει
ξανά την φλόγα
Αυτή τη φλόγα συντηρώ...
Πολύ αγάπησα τα λόγια σου!!!
Σε φιλώ πολύ ♥
Λες να γυρίσει κάποτε, Ελένη μου :
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκτός κι αν πέθανε κι αυτή.
Πόνεσα, όπως και με της Μαρίας.
Η αλήθεια όμως πονάει.
Σε φιλώ.
Ρένα μου σ' ευχαριστώ πολύ και
Διαγραφήσε καλωσορίζω!!!
Ο πόνος κάποτε μας γιγαντώνει
Ευελπιστώ!!!
Σε φιλώ πολύ ♥
κι εγώ σαν τη me maria διαβάζοντας στην αρχή ένιωθα υπέροχα γι 'αυτόν τον δρόμο και μας απογείωσες απότομα και σκληρά ,όπως ειναι η παραγματική ζωή ...πάντα όμως αχνοφέγγει η ελπίδα και νομίζω πως ήδη βλέπω το κορίτσι να γυρνά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ''μπράβο'' τα είπαν όλοι ,περιττό να το επαναλάβω!
Καλημέρα Ελένη!
Νάσια μου σ' ευχαριστώ και καλώς
Διαγραφήσε βρίσκω εδώ!!!
Κι εγώ είμαι αισιόδοξη η ανθρωπότητα
έχει αντοχές κι αντιστάσεις τουλάχιστον
έτσι πιστεύω...
Να είσαι καλά ♥
πολύ ωραίο,
ΑπάντησηΔιαγραφήαγαπητή Ελένη, ΔΕΝ Ξέρω ΠΟΥ πάμε!!!!!!!!!! ειλικρινά...
Θαυμάσια ποίηση... η ποίησή σου... όπως πάντα! Μπραβο!
Παρασκευούλα μου σ' ευχαριστώ πολύ
ΔιαγραφήΑπό τα δύσκολα ξεπηδούν κάποτε οι προοπτικές!!!
Σε φιλώ πολύ ♥
"εσένα σ' έχω βότσαλο φρούτο απαλό που τ' ωρίμασε η θάλασσα σ' ερωτεύω σε ζηλεύω σε γιασεμί σε καλπασμό αλόγου μες στο δάσος το φθινόπωρο με φοράω νέγρικο προσωπείο για να μας θέλεις εσύ με κεντρίζεις μεταξένια άσπρο μου κουκούλι με κοιτάζεις πολύ προσεκτικά " στην ιερη γραφη του παραμυθιου σου μοναχα με ενα υπεροχο ποιημα της Ματσης Χατζηλαμπρου που λατρευω θα μπορουσα να δειξω τον θαυμασμο μου !!! περασε απο το σπιτικο για ενα κερασμα Ελενη μου !!!!! μ
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω γιατι βγήκε σαν sel το μηνυμα ίσως επειδή ειναι απη τον υπολογιστή της Σελενας μου εγω στο έστειλα πάντως σε φιλωωω
ΔιαγραφήΚάτια μου προς στιγμή έψαχνα ποια είσαι χα χα χα
ΔιαγραφήΤι όμορφα τα λόγια της Μάτσης τι γλυκό να μου τα
χαρίσεις κι ακόμα τι όμορφο ήταν αυτό που σκάρωσες
με το βραβείο!!
Σε υ π ε ρ ε υ χ α ρ ι σ τ ω!!!
Με συγκίνησες τόσο πολύ ....
Σε φιλώ γλυκά ♥
Ελένη μου με σακάτεψες βραδιάτικα την δόλια μάνα! Βάλε ένα σημάδι για όσους δεν είμαστε στα καλά μας, μην το διαβάσουμε και αποτελειωθούμε!!! Η ποίησή σου εξαιρετική... Το μπράβο είναι λίγο! Συνέχιζε να μας εμπνέεις και να μας αφυπνίζεις!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚλέλια μου σ' ευχαριστώ πολύ
ΔιαγραφήΔεν ήθελα να σε σακατέψω την
καρδιά μου που πονούσε άδειασα
Αυτές οι ψυχούλες πρέπει να δικαιωθούν
δεν φτάνει μόνο η μνημόνευση!!!
Σε φιλώ πολύ ♥
Γιατί όπως συνηθίζω να λέω, κάθε σωστό παραμύθι κάπου κρύβει τον δράκο του!!! Τρυφερό, ξέγνοιαστο μα και τόσο τραγικό εντέλει λόγω της κατάληξης το ποίημα Ελένη μου!! Αυτές οι τραγωδίες που απευχόμαστε, η απόλεση της ανθρωπιάς..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑραγε θα ξανάρθει πίσω το κοριτσάκι παρέα με τα υπόλοιπα.. λουλούδια;;;
;))) Φιλάκια πολλά καλή μου!!
Μαριλενάκι μου σ' ευχαριστώ
ΔιαγραφήΤο δίλημμα θα εξακολουθεί να υπάρχει
αν συνολικά δεν αναδιατάξουμε τους στόχους μας
Σε φιλώ πολύ ♥
Τι υπέροχο παραμύθι...σφίχτηκε η καρδιά μου στο τέλος...που πάμε άραγε...γιατί ξεριζώνουμε αυτά τα αθάνατα άνθη; Υπέροχο, συγκλονιστικό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαίρη μου σ' ευχαριστώ θερμά
ΔιαγραφήΑυτά τα "γιατί" θα μας συνοδεύουν για πολύ
Σε φιλώ πολύ ♥
...συναισθήματα γραφικής θαλασσινής γαλήνης, ώσπου να θεριέψει η ατέρμονη σιωπή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈντεχνη ποίηση, να ξαλαφρώνει την ωμή πραγματικότητα..
(σε γνωρίζω, από του Στρατή τις...στράτες,,,)
Υιώτα
¨αστοριανή¨
ΝΥ
Φίλη μου σ' ευχαριστώ πολύ
ΔιαγραφήΌμορφες πινελιές λόγων δικών σου!
Κοινές στράτες κι αποστάσεις να συγκλίνουν μπορούν...
Σε φιλώ Υιώτα ♥
Ελένη μου πολύ ιδιαίτερο το παραμύθι σου, πολύ δυνατό το μήνυμά του και εξαιρετική η αφήγησή του...Να ελισαι καλά Ελένη μου !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚλαυδία μου σ' ευχαριστώ πολύ
ΔιαγραφήΚάποτε μέσα από τη μαγεία ξεπηδά το τραγικό!!
Ας πάρει τέλος κάποια στιγμή...
Σε φιλώ πολύ ♥
Ελένη μου, ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ, μαγεμένη!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω λόγια, παρά μόνο ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ γι' αυτό που διάβασα!!!
Σε φιλώ γλυκά!!!
Μαρινάκι μου σ' ευχαριστώ πολύ
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα "γιατί" πλανάται πάνω απ' όλο τον κόσμο
Σε φιλώ πολύ ♥
Ένας υπέροχος πίνακας ζωγραφικής, που προκαλεί ρίγη συγκίνησης!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο, Ελένη μου, ξέρεις να ταξιδεύεις τους αναγνώστες στον κόσμο των λέξεων,των εικόνων και των συναισθημάτων!
Γλαύκη μου σ' ευχαριστώ πολύ
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι εμείς μια γέφυρα ν'ανταμώσουμε
τον Άνθρωπο
Σε φιλώ πολύ ♥