Το αδιαίρετο σχήμα

Απ' όταν με εγκατέλειψες αγάπη μου
αρχηγός έγινες σε μια ξένη χώρα μακρινή.
Πολεμικός είναι ο λαός που διοικείς.
Τα σπίτια τους δεν έχουν αυλές και
με άπαρτα μοιάζουν φρούρια.
Οι άντρες μαύρες φοράνε στολές
κι ολημερίς γυαλίζουν τις μακριές
τους σπάθες.
Είναι λιγομίλητοι και λάβαρα τοποθετούν
ακούραστα στα απέραντα όρια της πατρίδας τους.

Εχθροί δεν πλησιάζουν, οι χάρτες πουθενά
δεν αναφέρουν την ύπαρξη της γης τους.
Απόμακρα έχουν βλέμματα όταν συνομιλούν
με τους θεούς τους.
Αποτρόπαιοι θεοί με μακριές γενειάδες ζητούν
συνεχώς θυσίες απ' τους πιστούς τους.
Διαλεκτά ζώα απ' την άγρια πανίδα τούς
προσφέρουν κάθε δεκάτη του μήνα.
Σε ανταμοιβή αυτοί τους δίνουν τη βροχή,
την καλή σπορά και την ισόβια γαλήνη.
Κανείς δεν πεινά.
Κανείς δεν σκοτώνεται.
Κανείς δεν αποστατεί.
Οι σπάθες τους και τα λάβαρα δεν γνωρίζουν
το αίμα παρά μόνο την δόξα.

Μελισσοκόμοι είναι και τη γη τους καλλιεργούν.
Φυτείες με στάρια και καλαμπόκια εκτείνονται
ως εκεί που βλέπει το μάτι.
Κίτρινες θάλασσες ανακατεμένες με το
κόκκινο της παπαρούνας.
Πάντα η σοδειά τους μεγάλη, ποτέ δεν
διαμαρτύρονται και το περίσσιο το δίνουν
στα πουλιά.
Γιατί αγαπάνε πολύ τα πουλιά και σιωπητήριο
ξεκινούν όταν αυτά κελαηδούν και σε στάση
προσοχής κάθονται.
Αυτά οι ορχήστρες τους.
Αυτά οι θούριοι τους.
Αυτά τα ποιήματα κι οι εωθινοί ύμνοι.

Οι γυναίκες άξιες είναι πολύ.
Ζουν στα άπαρτα φρούρια και με αμαζόνες
μοιάζουν.
Συνδράμουν με το αίμα τους, η ζήση να πάει
παραπέρα.
Πρώτες στο χωράφι, πρώτες στη συγκομιδή
και πρώτες στον έρωτα είναι.
Γεννούν σε μεγάλη ηλικία πολλά παιδιά
και τους νόμους καταργούν της φύσης.
Πάντα κάποιο μωρό θα θηλάζουν.
Ποτέ δεν αναπαύονται και στις ελεύθερες
ώρες τους ράβουν κάτι παράξενα, μεγάλα φυλακτά.
Τα φορούν οι άντρες τους και φτερά βγάζουν
στις φτέρνες.

Είναι ωραίες σαν νεράιδες παρά το
προχωρημένο της ηλικίας τους.
Μακριά έχουν μαλλιά, αβρά έχουν χέρια και
τα σαντάλια τους τα δένουν σε καλλίγραμμες
κνήμες.
Μία από αυτές είμαι κι εγώ τώρα που κοντά
σου ήρθα μέσα από δρόμους δύσβατους.
Δεν θα σου απιστήσω ποτέ, πολλούς θα
σου κάνω διαδόχους και το καντήλι του
έρωτα άσβεστο θα κρατάω.
Μετά από εφτά χρόνια στεναγμών τη γη
σου βρήκα και την κατοίκησα.
Εκλεκτή εύκολα έγινα των θεών σου.
Αλλού δεν θα πάω καθώς αδιαίρετο με
εσένα είμαι σχήμα κι οι θεοί σου με επικουρούν
κι όμορφες μου δίνουν κόρες μέσα σε ζεστές φασκιές.