Στο καμπαναριό
δεμένο το σήμαντρο
από μια τριχιά
θηλιά θανάτου μοιάζει
θαρρώ πως αιωρούμαι.
Είπα στη ροδιά
να ανθίσει για μένα
κι αυτή θύμωσε
κόβει κλαρί με δέρνει
επάνω μου ξεσπάει
Τα άσπρα κρίνα
ανθίζουν μες στην άμμο
στην άνυδρη γη
κόβω και φτιάχνω μάτσο
δική σου ανθοδέσμη.
Νωρίς το πρωί
με ξύπνησε ο γρύλος
ψάχνω τον βρίσκω
κρυμμένος στο χαλάκι
κούρδιζε το βιολί του.
Έπεσε χιόνι
τη νύχτα που κοιμόμουν
λευκή η αυλή
τρέχω να παίξω λίγο
με σταματά μια κόρνα.
Μια παπαρούνα
στον ήλιο φανερώνει
πέταλα λεπτά
αίμα στάζει στη χλόη
μια πινελιά θυσίας.
Νωρίς το βράδυ
διαβάζω στο βιβλίο
στίχους της καρδιάς
ο έρωτας μεγάλος
απόκοσμος αλήτης
Μια καρδερίνα
κλεισμένη στο κλουβί της
το ρίχνει έξω
εωθινό τραγούδι
σπάει τη φυλακή της.
Αίσθημα παλμών
ακούγονται οι χτύποι
πολύ δυνατά
τρέχει γοργά το αίμα
θάλασσα που αφρίζει.
Πάνω στο χώμα
λαμπρό φύτρωσε άνθος
άγρια μολόχα
τον άχαρο το δρόμο
ευθυτενής στολίζει.
Έρωτος κρήνη
σκάλισα τ' όνομα σου
στη σκληρή πέτρα
κάνω να ξεδιψάσω
με καίνε τα φιλιά σου.
Βγήκε ο ήλιος
αειθαλής η μέρα
μοιράζει χαρές
σκύβω και παίρνω μια
φυραίνει το σκοτάδι.
Άγνωστο δέντρο
φύτρωσε στην αυλή μου
τ' όνομα ρωτώ
κανείς δεν το γνωρίζει
ανάδοχος θα γίνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου