Πέμπτη 12 Ιουλίου 2018

Αντικλείδια

Αποτέλεσμα εικόνας για δέντρα

Ξεράθηκαν τα λουλούδια στους αγρούς
μικρή μου αγάπη, καλοκαίριασε.
Φόρτσα ο άνεμος σκίζει τα ιστία μας,
κουρελιάζει τα μαντήλια που αγαπήσαμε.
Που να απαγκιάσω;
Δεν βρίσκω τόπο απάνεμο.
Εσύ παράμερα να μου λες πως στο μουράγιο
οι φανοστάτες έστελναν διακριτικά σήματα στους νεκρούς
Μισώ τις ανούσιες αλήθειες!
Αγάπη του απερχόμενου χειμώνα.
Αγάπη των χαμηλωμένων ματιών.
Αγάπη με την ανεστραμμένη παλάμη
και το καλοσυνάτο χαμόγελο.
Δεν σε ξέχασα...
Στις ρωγμές του αντίχειρά σου χορεύω τα βράδια.

Θα 'ρθουν μέρες που με κομμένη ανάσα
θα ψάχνω έναν ίσκιο,
μια πλατωσιά να ρίξω τα ψίχουλα.
Τα πετεινά θα τσιμπολογούν αμέριμνα
κι εσύ αργοπορημένος
θα βουλιάζεις,
θα σκορπίζεσαι σαν ψιχίο,
θα περιπλανιέσαι στα αδιέξοδα
των μικρών διαψεύσεων,
μακάριος.
Αστερισμός που έχασε το φως του,
μικρό μαγνάδι που στο σκότος ξετυλίχτηκε,
ξεραμένο φύλλο στο φυτολόγιο του ερημίτη ξεχασμένο.
Σ' αναζήτησα στης γιορτής μου τη μέρα,
μα δεν ήρθες.

Καλοκαίριασε
κι εγώ στο συρτάρι μου κρατάω ζωντανό
ένα επιλήσμον φιλί.
Δες με σε κατοικώ.
Δες με ξεσκονίζω τα τοιχία.
Στο παλιό παγκάκι ο ζητιάνος
μου έδωσε μια αρμαθιά αντικλείδια
Η λεύκα με συντρόφευε.(Τι κορμοστασιά!).
Παράμερα εσύ ξιφουλκούσες μιαν απειλή,
πες μου ένα τραγούδι μου ψιθύρισες με συστολή.
Δεν υπάκουσα.
Άναψα ένα σπίρτο και σε πολιορκούσα.
Μην παίζεις κρυφτούλι...ξέρεις φαίνεσαι.
Στις ρωγμές του αντίχειρά σου παίζω ακορντεόν.
Βγάλε το καπέλο, μας χρωστάει ο κόσμος πολλά ψέματα ακόμα!

Στα όνειρά μου ζω το περίπου.
Περίπου γαλήνια,
Περίπου ωραία.
Περίπου ασφαλής.
Στα στέκια που συχνάζω σβήστηκαν οι αριθμοί:
Όλα στο άγνωστο να ζουν, όλα στο κατόπιν, όλα στο μεταξύ μας.
Τα ρούχα μου πάλιωσαν, η ζώνη μου με σφίγγει.
Βουτάω στα νερά, εξαγνίζομαι.
Αδειάζω το μπουκάλι με τα μύρα στο ποτάμι.
Θυμάμαι τα λόγια του ποιητή,
μάταια αναζητώ τη βιογραφία των ματιών του,
ποιος την υφάρπαξε;
Οι φοινικιές αρρώστησαν φέτος.
Στη Σαχάρα οι ιθαγενείς κοιμούνται σε ύπτια στάση.
Έλα!
Καμηλιέρης να προβάλεις μπροστά μου.
Μόνο ένα άγγιγμα σου μου φτάνει
για να πετάξω στις διάφανες πολιτείες,
εκεί που τα παιδιά ιερουργούν στις εκκλησίες.
Δεν θα μας νικήσουν.....  

10 σχόλια:

  1. "Μισώ τις ανούσιες αλήθειες" τι στίχος!
    "Στις ρωγμές του αντίχειρά σου χορεύω τα βράδια"..

    Ελένη μου ελπίζω να είσαι καλά, σε φιλώ!

    ΥΓ: Γύρισα και πάλι στον blogger
    https://pause-theblog.blogspot.com/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου σ' ευχαριστώ
      Σε επισκέφτηκα

      Σε φιλώ γλυκά

      Διαγραφή
  2. Αχ Ελένη μου με τα ποιήματά σου.
    Με το λόγο σου, τον στίχο σου.
    Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ορμητικό, με μια ανάσα το διάβασα, Ελένη, μάλλον...δεν έπαιρνα ανάσα.
    Από τα πολύ δυνατά σου! 😚😚😚

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τι να σου λέω τώρα κι εγώ;
    Χείμαρος λέξεων, εκφράσεων και εικόνων...
    Φιλί γλυκό ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εσύ μπορείς να πεις αμέτρητα λόγια κι εγώ
      να μην κουράζομαι στιγμή...

      Σε φιλώ βρε Μαράκι

      Διαγραφή
  5. Υπέροχο!!!!
    Καλημέρα εξοχική
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή