Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009

αποκομιδή

Σπαράζουν πράσινες φολίδες στο σώμα
Σηκώθηκαν χαρταετοί με ενάλιους
Βοστρύχους
Φανοί του ανέμου
Φωτοσκιάσεις απογυμνώνουν τον αντίχειρα
Εκεί που αναβόσβηνε πέτρινο το βλέμμα της τίγρης
Κλειστοί οι πόροι ωσάν την κλειστοφοβική
Επιφάνεια του θαλάσσιου οψιδιανού
Μικρές κοφτές ανάσες με εκπορθούν
Έρπω στον χρόνο του ανεκπλήρωτου
Αμαρτωλός εραστής πάνω στο πανσέληνο χνούδι
Των αμαξοστοιχιών που έφυγαν
Δεν κοιτάζω το ρολόι
Ακροβατώ στην αφή του στίχου
Και ωριαίους έρωτες απομυζώ
Μια σπίθα εξουσιαστής καίει δευτερόλεπτα τσιγάρα
Υπερπλήρης ο Αύγουστος επιστρέφει
Συνομωσία των αστέρων
Κι ο εφιάλτης έχει διαβεί
Κρατώ σφαλιστά τα κλειδιά του απείρου
Μικρή κόρη του κόσμου με ραβδοσκόπους
Διάττοντες αστέρες στο χέρι
Στα κρύα πλήκτρα σου απένθητος ενέδωσα
Πένητας και προσκυνητής ορκίζομαι σιωπές
Και Βόρειες ακτές εξερευνώ
Ψάχνοντας το υγρό κόσμημα που θαλερά στολίζει
Της νύκτας το κρουστό λαιμό
Εικονοστάσι και προσκυνώ
Μια άρπα διακυβεύει τους ύμνους
Αποκομιδή Αθανάτων
Μέσα στην θύελλα επωάζω το ηλεκτρονικό μου
Περίστροφο
Σπαράζουν πράσινες φολίδες στο σώμα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου