Αφοσιώθηκα σε σένα.
Την παρτιτούρα των
παλμών σου πλησίασα
και τραγούδια χίλια
σου έγραψα, να έχεις
να ακούς εκεί στα ψηλά
ακρόπρωρα του ήλιου
που ζεις μοναχικός
περιπατητής της στεφάνης του.
*
Λύγισα από το φως σου
σαν στάρι γινωμένο στου
Ιούλη το περιβόλι.
Κύρτωσε η πλάτη μου
και στη γη ακουμπά.
Στο χώμα γέρνω και φυτρώνω.
Καρπίζω υδροχαρή φιλιά
από αυτά τα παράξενα που
οι κλόουν μοιράζουν
τις Κυριακές στα παιδιά.
*
Μυστήριο σε τυλίγει.
Από παιδικά παραμύθια
βγαίνεις και πάντα το
μάγο με τη σπασμένη
ταρταρούγα υποδύεσαι.
Σου χτενίζω τα μαλλιά
κι εσύ μου προσφέρεις
ένα κανίστρι με
μήλα για να ξυπνώ
και να σε βλέπω.
Πολύ όμορφα, Ελένη μου. Ισχύουν πάντα όσα έχω πει και νιώσει με την ποίησή σου, καλή μου φίλη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ Γιάννη
Διαγραφή