εαρινοί ερωτευμένοι

Είπες πως δεν αγαπούσες την άνοιξη
πως από πάντα σε στένευε το ρίζωμα της αγριάδας
και το ξεπέταγμα του χαμομηλιού αποδομούσε
το ανατένισμα των χαρταετών της σκέψης σου
Συμφωνώ
Ακόμα είπες πως η άνοιξη είναι μια παιδούλα
με κόκκινα ερωτικά ξυλοπάπουτσα
που σαν περπατά λαβώνει την ακοή σου
και αφανίζει τις μελωδίες
που χρόνους ολόκληρους έχεις με κόπο συνθέσει
και τους μικρούς σου έρωτες αφοπλίζει
Σε καταλαβαίνω
Ο ήχος των ξυλοπάπουτσων ταλαιπωρεί
και το δικό μου κορμί
Και κάτι άλλο
Η άνοιξη ποτέ δεν φόρεσε γαλάζια χάντρα
παρά τις προτροπές σου
κι εσύ την φοβόσουν πολύ τη βασκανία
Έχασες και το χαρτί με τα ξόρκια
σε ένα ταξίδι πάνω στη φρέσκια χλόη
τότε που πρασίνιζαν τα γόνατά σου
η πλάτη σου, το μέτωπό σου…
Τότε που έπαιρνες τα χωνάκια της αγριάδας
και σφύριζες στο αυτί της μέλισσας απεγνωσμένα
Έχεις δίκιο...
είναι σκληρή η άνοιξη έχει μαστίγια
που διαρκώς αναφύονται από τη γη της
Αυτά τα μαστίγια εγώ κατεξοχήν φοβάμαι
βλέπεις τις πληγές μου
Έχουν μείνει από αιώνες αθεράπευτες
και το εφημερεύον φαρμακείο με το πράσινο γλόμπο
έμεινε κλειστό λόγω πτώχευσης
Αλίμονο στους εαρινούς ερωτευμένους
δεν θα ανακάμψουν ποτέ
Τα εαρινά μαστίγια θα αποβούν
μοιραίες θηλιές στην πάλλουσα καρωτίδα τους.
Η άνοιξη αγαπά τα άγουρα,
αμούστακα αγόρια
Δεν δίνει δεκάρα τσακιστή
στους σαραντάχρονους
αμάλλιαγους εφήβους.