Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009

συνάντηση

Την νύχτα που οι καλαμιές πεθαίνουν ακούγοντας
Το μακρόσυρτο αργό σφύριγμα
Των τρένων και του νου μου
Στης ράγας τη διχάλα ξεψυχούν τα μαύρα
Εδώλια της δικής μου μοίρας
Άνοιξε πλούσια την παλάμη και σπόρους
Καλαμποκιού φύτεψε στο ματωμένο δάκρυ
Των προδομένων ηλίανθων
Εγώ δεν θα αργήσω
Την ώρα που τα εφτά κυκλάμινα διαρρηγνύουν
Την βραχώδη οροσειρά των νόστων
Στης Νοτιάς το εωθινό καταφύγιο
Λαχνό κερί ανάβει η κόρη που η ανάσα της
Μεσημέρι μυρίζει
Πλάγιασε σε λίθινο ολοστρόγγυλο λινό
Κι ολόγυρα με ρόδα, καρπούς ελιάς και κλάδους λυγαριάς
Οι μούσες στεφάνι θα σου πλέξουν
Ασθμαίνω και κυλάω της μνήμης τη πέτρα
Εγώ δεν θα αργήσω

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου