Παρασκευή 23 Μαΐου 2025

Ο όρκος

Το παιδί σκάβει στα ερείπια 
για να βρει την παιδική του 
ζωγραφιά, αυτή με τη μεγαλη
καρδιά και το ουράνιο τόξο 
που έφτιαχνε για την μαμά του
πριν τους βρει ο χαλασμός. 
Με λίγα χρώματα την έφτιαχνε 
καθισμένο στο γραφείο του.
Η μαμά στην κουζίνα τηγάνιζε
πιτάκια σκέτα με αλεύρι και νερό.

Το παιδί κλαίει και σκάβει όλο 
και πιο βαθιά χωρίς αποτέλεσμα
όμως. 
Είναι ακρωτηριασμένο από το 
δεξί χέρι. 
Το παιδί πονάει μα συνεχίζει. 
Παραπέρα στέκει το άψυχο σώμα 
της μαμάς του διαμελισμένο
και καλυμμένο από τα ερείπια. 
Το παιδί δεν ξέρει.
Δίνεται στο σκοπό του.
Επιμένει να ζητάει τη ζωγραφιά του.

Σκάβει κι εκεί που πηγαίνει να απελπιστεί 
ακούει δυνατούς σαν από ταμπούρλο 
χτύπους. 
Είναι που ζωντάνεψε η μεγάλη καρδιά 
που είχε ζωγραφίσει. 
Το παιδί σκάει ένα χαμόγελο, αναθαρρεύει. 
Πετάει πέτρες και χώματα μακριά.
Η ζωγραφιά έρχεται στο φως. 
Η καρδιά συνεχίζει να χτυπάει 
όλο και πιο δυνατά.
Το παιδί τρέχει να βρει τη μαμά του
για να της χαρίσει αυτή την παλλόμενη 
καρδιά. 
Το παιδί δεν ξέρει τίποτα για το
χαμό της

Το παιδί σκοντάφτει και πέφτει
ακριβώς πάνω στο δεξί χέρι 
που μόλις πριν λίγο ζωγράφιζε. 
Το παιδί αιμορραγεί μα σηκώνεται 
και συνεχίζει να ψάχνει τη μαμά του. 
Φωνάζει με όση δύναμη του απέμεινε. 
Κάτω από το αριστερό του χέρι έχει
κρύψει τη ζωγραφιά.
Δεν την αφήνει. 
Οι χτύποι της χάρτινης καρδιάς 
δυναμώνουν κι άλλο, κραυγάζουν.
Μάταια όμως.
Η μαμά δεν ακούει. 
Το παιδί σταματά κι αυτό να φωνάζει.
Μόνο μια καρδιά εξακολουθεί τώρα 
να χτυπάει αλλόκοτα και παραδίπλα 
καθαρό ένα ουράνιο τόξο τάσσεται 
με το λαό και όρκο δίνει μεγάλο 
να διώξει μακριά την καταχνιά. 

4 σχόλια:

  1. Μεγάλα τα βιώματα, που βγάζει αυτό σου το ποίημα, θαρρώ, Ελένη μου. Και τα μηνύματά του κραυγάζουν σε όσα τελευταία βιώνουμε.
    Ο λυρισμός σου μεγάλος και δυνατός ταράζει τα συναισθήματα.
    Καλησπέρα κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σπαρακτικό Λενιώ μου με όλα τα βιώματα που ζουν κάτω από τα μαύρα φτερά του πολέμου τα παιδιά και οι μανάδες! τους!
    Τα παιδιά που μόνο ουράνια τόξα τους πρέπουν!
    Με συγκίνησες αφάνταστα! Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή