τελετουργία

Μια κάθετη γραμμή τέμνει το ποίημα
Από άκρη σε άκρη
Δυο ημισέληνα πορτοκάλια
Το πολιορκούν
Χυμοί και γεύσεις φυλάττουν
Την σκληρότητα της εαρινής ισημερίας
Οι άρρωστοι ποιητές κρατούν
Ένα άδειο όπλο
Κάτω από το μαξιλάρι τους
Δεν ξέρουν πια που να το εμπιστευτούν
Μαζεύτηκαν σκιές
Και τα λόγια διάβηκαν
Κρότοι χάνονται μέσα στην ηχώ των θαλασσών
Σαν τα λησμονημένα πασπαρτού
Στο συρτάρι της υπέργηρης φύσης
Άνοιξη ήρθε και μια οριζόντια γραμμή
Τέμνει τις σκιές
Στο γυάλινο φορτηγό της σελήνης
Αγάπησες τις συνθέσεις των άγουρων κηπουρών
Τα τελετουργικά σκήπτρα της ένοχης βροχής
Τα ηλιακά ρολόγια που αργά έσβηναν
Στο επαναστατημένο πάρκο
Κανένα φύλλο δεν αναζήτησε
Τον εκλιπόντα καρπό του
Στο κήπο της Εδέμ λυπημένη αργοσβήνει
Η συμπαθητική μελάνη των σύννεφων
Και μια πέτρινη λεοντή χειροκροτεί συνεπαρμένη
Τις ωδές της κόλασης