Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009

μοναξιά

Το κλαδί της μοναξιάς τρίζει
Μαζεύονται έντομα με μυριόφορα φτερά
Ακουμπούν τα λεπτά τους πόδια στις στέγες
-Εκείνες που ένα βράδυ εσύ εγκατέλειψες-
Πετούν με συστολή σε ένα αναχωρητικό χρώμα
Και διασκεδάζουν με τη καρδιά
Του άδειου κελύφους τους
Το κλαδί περισφίγγει τη μοναξιά με υγρά γάντια
Και το κομμένο νούφαρο της λίμνης
Αναθρώσκει ασημένια κύμβαλα βροχής
Στάσου, κερνάω απόψε άφιλτρο τσιγάρο
Σε χαρτί ποτισμένο με άρωμα βανίλιας
Οι εξώκοσμοι ναύτες φωτογραφίζονται δίπλα
Στα εξογκωμένα μάτια της νεκρής ακρίδας
Μεταμφιέζομαι σε γύρη
Και παίζω στα χέρια μια πολύγωνη κερήθρα
Η μέλισσα είναι κατά δική μου
Μου περιφράζει οράματα της νύχτας
Όταν σεπτά αναγεννιούνται
Τα λεπιδόπτερα μάτια της χλόης
Η πατίνα της μοναξιάς εξαπλώνεται στο δασύλλιο
Άκου το βόμβο των εντόμων
Στη μετάσταση της πεταλούδας
Άχρονος ο θεός επιστρέφει

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου