Το ιγκλού

Όταν εκχιονίσαμε το

πεζοδρόμιο το φτυάρι
μας σκόνταψε σε ένα
παγωμένο ιγκλού.
Σκύψαμε έκπληκτοι και
κοιτάξαμε εντός του.
Ο σταυρός της μητέρας
που αποβραδίς έχασε
η θυγατέρα βρίσκονταν εκεί.
Έλαμπε σαν αστέρι πρωινό.
Σκεφτήκαμε πως με τη
δική του λάμψη σχηματίστηκε
αυτό το παγωμένο σπίτι.

Το ιγκλού το ανεβάσαμε
στο σαλόνι.
Στα ποτήρια η βυσσινάδα
της γιαγιάς.
Κανείς δεν μίλησε.
Η καμπύλη του ιγκλού έσβηνε

δίπλα στην θερμάστρα.

Το δρύινο πάτωμα κατάπινε
το κρυστάλλινο νερό.

Μούσκεψε το χαλί και η γούνα

της γάτας.
Το σταυρό τον παραδώσαμε
στη μητέρα.
Η θυγατέρα έκλαιγε πίσω
από την τζαμόπορτα.
Ποτέ δεν παραδέχτηκε ότι
τον είχε κλέψει.