Το ρολόι σταμάτησε στις τέσσερις
η ώρα ακριβώς.
Δεν ξέρω αν ήταν απομεσήμερο
γλαυκό ή νύχτα βαθιά.
Απαρχή της ποίησης το χρόνο ξέρω
να διαφεντεύω.
Αν ήταν μέρα σίγουρα θα ήταν η ώρα
που μαζεύω αγκαλιές τα γιασεμιά
να στα χαρίσω η ζωή σου
να μοσχοβολάει.
Αν ήταν νύχτα μάλλον θα ήταν η ώρα
που έρχομαι και χουχουλιάζω τα πόδια
σου που ξύλιασαν περπατώντας
στην παγωμένη πίστα των ονείρων.
Δεν έχει λοιπόν σημασία πότε
οι δείκτες ακινητοποιήθηκαν
εγώ θα είμαι εκεί να σε φροντίζω
σαν σφυγμό στο πρώτο ξύπνημα
και μακριά να φυγαδεύω τα σώματα
των κολασμένων νεκρών που δεν λένε
να λιώσουν εδώ και τρεις δεκαετίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου