αναπόληση

Σκορπιέται η νύχτα
Δεν το βλέπεις;
Είναι σαν να διαμοιράζει
Το μαύρο της πέπλο
Στους ονειροπόλους
Δεν το νιώθεις;
Σκορπιέμαι κι εγώ μακριά σου
Ψάχνω τις πτυχές να βρω
Της ζωής που ντύθηκα
Τις σελίδες του βιβλίου
Που έμεινε ατελές στο πάθος
Με το θέμα του τόσο περιπλεγμένο
Αναζητώ με λαχτάρα
Εκείνα τα πετράδια
Που με κρατούσαν ζωντανή
Μεγάλα πετράδια υποσχέσεων
Αμαζονίτης και χαλαζίας των πηγών
Της φιγούρας σου στολίδια
Που με καλούσαν
Στη δική σου παρτίδα
Με πάντα καλό χαρτί στο χέρι, ανέξοδο
Ήσουν της μοναδικής μου εύνοιας η αύρα
Και πριν ακόμα σε γνωρίσω θήτευσα κοντά σου!

Τραβιέμαι στην πόλη τη νύχτα
Τα στενά με γνωρίζουν
Αποφεύγω τις λεωφόρους
Τα φώτα, τη σκηνή των αγορών
Πως αναπνέεις στο μαύρο;
Έχω συλλέξει
Μικρά ανθρώπινα πάθη
Έχω κοιτάξει πίσω από τα παραβάν
Μοντάρισα στιγμές ακριβών φιλιών
Δεν το έμαθες;
Του ζητιάνου το χέρι φίλησα
Του ξενιστή το δάκρυ ακολούθησα
Του άστεγου το σακάκι συμπόνεσα
Πως αναπνέεις στο μαύρο;
Ήσουν ένα ψυγμένο πετραδάκι στη λίμνη
Κι εγώ μακριά απ' τη ψύχρα σε πήγα να ζεσταθείς!

Επιστρέφω στα πρωτινά
Στο σπίτι φωλιάζει το κρύο
Καλώ τις φωτογραφίες, τα αναμνηστικά μου
Τα παιδικά μου καμώματα
Κι όμως είμαι εδώ
Δεν με βλέπεις;
Σκουπίζω τα σκαλοπάτια
Τακτοποιώ τις πορσελάνες
Κι όταν κουραστώ
Ανοίγω τα σεντόνια και σε κλείνω
Μαζί μ' εκείνο το άρωμα που αγαπούσες
Ξεχνιέμαι στη νύχτα
Κι είναι σαν ν' ακουμπώ μαύρα βελούδινα ρόδα
Δεν προσέχω
Αγκυλώνομαι δεν πονώ
Πώς αναπνέεις στο μαύρο;
Όταν ξανάρθεις να ξέρεις
Πως στην πόρτα έχω αλλάξει την κλειδαριά
Και το κουδούνι μου γράφει: "επιστρέφω στιγμές"

Βέβαια και θα με βρεις πριν η ιστορία κλείσει τα κεφάλαια της! 

Συμμετέχει στο δρώμενο της φίλης Αριστέας "Ιστορίες της νύχτας"
μαζί με άλλους συνοδοιπόρους της γραφής....