Αυταπάτες

Τα βράδια χορεύω
Ταραντέλα
Όχι για να ευθυμήσω
Απλά έτσι σε φέρνω
Πίσω στη μνήμη
Αληθινά δικό μου
Τεντώνονται οι μυς
Επίπεδη η κοιλιά
Πάλλεται
Κι οι λαγόνες ηδονικά
Αφήνονται
Στη θέρμη της ανάσας μου
Με κατακτάς ριγώντας
Όπως ξωμάχος
Που ικέτης πέφτει στο χώμα
Για να μονιάσει μαζί του
Πληθαίνω με το αίμα σου
Με τις κραυγές σου τις αντιθέσεις σου
Κι αναρωτιέμαι
Πως και δεν κατακερματίζομαι
Ίδιο φύλλωμα φτέρης ξερής
Πως σαν χώρα επιμένω
Να σε καλώ εδώ εστία να χαρείς

Κρυώνω τις νύχτες
Στριγκά ένα νυχτοπούλι
Με συμβουλεύει
Περίεργα λόγια
Ενσκήπτω
"Μη φοβάσαι"
"Τύλιξε τα πόδια σου στις κουβέρτες"
"Δείξε στον άγγελό σου τις πληγές"
Μην και δεν με αφορούν
Όλα αυτά;
Φυγομαχώ
Τι ξέρει ένα αγριοπούλι άλλωστε
Επιστρέφω στο πρίν
Στην παλαίστρα της γης
Μάρτυρας γίνομαι
Ενός Νοέμβρη μακρινού
Που στο υγρό του χώμα
Ο σπόρος του πάθους
Δεν ευδοκίμησε

Το βράδυ χορεύω
Ταραντέλα
Κι είμαι μόνη
Περνάω δυο βελονιές
Στο κέντημα
Δεν θέλω να τελειώσει
Σχήματα με εκπορθούν
Το ταξίδι ακυρώθηκε
Δεν έφυγα για το νότο
Σ' εκείνα τα μέρη που θα 'θελα να ζήσω
Ονειρεύτηκα
Μια στροφή κλειστή
Πλησίαζα σε έναν ελαιώνα
Το λεωφορείο έτρεχε
Πρόβαλε το ασήμι ένδοξα
Μ' ακολουθούσε
"Δείξε στον άγγελο σου τις πληγές"
Αυτό κρατάω
Και με όσες δυνάμεις μου έμειναν φωνάζω
Ο πόνος μου: το οχυρό μου
Με τα φτερά μου μου διάπλατα ανοιχτά
Στην αξημέρωτη νύχτα γαληνεύω
Φυλάξου καραδοκούν ίσκιοι
Ανύποπτος όπως είσαι θα σε κυκλώσουν


Συμμετέχει στο δρώμενο της φίλης Αριστέας "Ιστορίες της νύχτας"
μαζί με άλλους συνοδοιπόρους της γραφής....