η επανάσταση των ζαχαροπλαστών

Σήμερα φόρεσα τα χρησιμοποιημένα ρούχα
του γείτονα, εξαναγκάστηκα εν ολίγοις.
Το άσχημο ήταν ότι δεν αφαίρεσα
τη γύρη και τα αποξηραμένα λουλούδια
που με τέχνη περισσή είχε ράψει στις τσέπες του
μεγάλη ιεροσυλία να τα πετάξω σκέφτηκα.
Αναρωτήθηκα βέβαια γιατί ο γείτονας
προέβη σε αυτή τη κίνηση
Ίσως να ήταν μελισσοκόμος, αρωματοποιός,
ζαχαροπλάστης ή μήπως μάγος, γητευτής
που έφτιαχνε φίλτρα, φυλακτά και μαγικά ξόρκια.
Μπορεί και στο παρελθόν να υπήρξε ποιητής
Οι ποιητές αποξηραίνουν τα λουλούδια όπως τις λέξεις.
Επαναλαμβάνω εξ ανάγκης τα φόρεσα,
τα δικά μου ρούχα τα έφαγε ο σκώρος
του ρακοσυλλέκτη ταξιδιώτη…
Έπρεπε να βγω στο δρόμο, στα σοκάκια
των αγρών να παραδώσω ένα σπάνιο έγγραφο
στον αγροφύλακα, που να ήξερα;
Μια μέλισσα με πολιόρκησε!
Το βουητό ξέρεις της μέλισσας είναι
αποκρουστικό όταν το μέλι απολείπειν στις κερήθρες
Αποκρουστικά τα ρούχα, αποκρουστικό το βουητό...
Oι μέλισσες όταν δεν επιτελούν το καθήκον τους
προβάλλουν αυτάρεσκα γιγάντια κεντριά
Πέταξα τα ρούχα στον αγρό άρον – άρον,
έπρεπε να επιζήσω!
Μετά από χρόνια έμαθα πως στο σημείο εκείνο
λειτούργησε μια μεγάλη μονάδα ζαχαροπλαστικής,
Ήταν η εποχή που έκλεισαν πολλά μικρομάγαζα
και συντελέστηκε η μεγάλη επανάσταση των
ζαχαροπλαστών.
Δεν είχα που να κρυφτώ, ήμουν εκ προμελέτης
εγκληματίας κι αν με δικάσει ο αγροφύλακας
ο μοναδικός μάρτυρας τι θα πω;
Υπερτενή τα πάθη του κόσμου!