Σάββατο 23 Αυγούστου 2008

άκανθοι

το βορινό μπαλκονάκι

Μάζεψες πέτρες, χαλίκια,
πήρες κι ένα σακί άμορφο αμάλγαμα
ασβέστη κοχλαστό υψικαμίνου
κι έχτισες εκείνο το βορινό το μπαλκονάκι
Ήθελες ένα ησυχαστήριο, ένα δικό σου κελί
Δεν περισσεύει η υπομονή, άκουσέ με!
Στο σαβανωμένο πλήκτρο αυτοδίκησε
το κοντοκουρεμένο παιδάκι της φυγής.
Το βορινό το μπαλκονάκι
ποτέ εσύ δεν το έδωσες
Κι αν το χτυπούσαν
άνεμοι, χαλάζι, καταιγίδες
ήταν το μόνο σου ασφαλές καταφύγιο
Έτσι ευαίσθητος κι επιρρεπής όμως
έχασες τα βράγχια σου.
Μη γλιστράς πάλι ….πίστεψέ με
Τώρα άδικα το ψάχνεις
-μετά από τόσα χρόνια-
Στη κουτσή αστραπή
Στοιχηματίζεις, βγάζεις ανακοινώσεις
στα πρακτορεία με τα ρυμουλκά
Δεν έρχεται…
Γιατί σπαταλάς τον χρόνο σου;
Το καταφύγιό σου, το πήραν άλλοι
Το βορινό το μπαλκόνι…ξέχνα το!
Σου κόστισε ακριβά.
Και μάλιστα…θυμάσαι;
έπιανε βρύα πνιγηρά στα τοιχώματά του
αυτά τα βρύα ελλοχεύουν στη καρδιά σου
Πρασίνισες δεν το έχεις καταλάβει;



η γέφυρα

Η άγρια σπαραγγιά συνωμότησε
με τις ανάσες της αμυγδαλιάς
κι έφτιαξε μια γέφυρα
Φυλλώματα και πέτρες, σαθρά τοιχία χαλαζία
και πρεμνοφυείς δοκοί σκαλωμένοι
στο αλέτρι του βυθού.
Τα μαστόρια ανειδίκευτα στο γαλανό γλωσσίδι
σφύριζαν έκτακτα δελτία θυέλλης.
Κι η θάλασσα να ασημώνει στο φεγγάρι
φουρνιές ελευθερίας
Κρύους κορμούς σάπιους
και πέτρες πεντόβολα στο κύμα πάνω.
Μια αγριελιά έβοσκε ταπεινά στην άμμο
το πράσινο σμαράγδι του παπαγάλου.
Κάτω από την αμυγδαλιά δεν έπλενες μεταξωτά…
"Συνωμοσία παρακμής"
Η θάλασσα σε λοιδορούσε φτύνοντας φύκια
"Τα μαλλιά, σου είπαν του πνιγμένου Όμηρου"
Πήρες την ξύλινη σκάλα του γηραιού καπετάνιου
Της έλειπε το τρίτο σκαλοπάτι
Ανέβηκες στη πρυμναία διχάλα,
αλλά πως το εφαντάσθης
– προπέτης του διαταραγμένου σύμπαντος-
πως ήταν μυγδαλιά;
Κυπάρισσος ήταν, ένα ευθυτενές
δέντρο με άδειες φωλιές κορυδαλλών
Και το κάστρο, κούφια παλάμη αλατιού,
να στεγάζει μισθοφόρους και σπίτια
από λουόμενες κορδέλες, κεραμοσκεπές
κι έναν αδούλωτο ουρανό με μάτια αρχαγγέλων
Κι η θάλασσα να σε λοιδορεί βγάζοντας
σε πλειστηριασμό τα πόδια του μαΐστρου
Τι δεν αγαπά τις γέφυρες
και το ανάπηρο καροτσάκι της σκάλας
Έρμαιο πάντα στα πυροτεχνήματα
του δικού σου βυθού.
"Συνωμοσία παρακμής"
Κοίταξες το παλαιό πέτρινο ρολόι
…Φόρτωσε κεράσια!
Η αμαρτία της καθημερινότητας
Πού έκρυψες τον αστερία κι έσβησε
το φως στο πρελούδιο της καμάρας;

26 σχόλια:

  1. ¨Η αμαρτία της καθημερινότητας", μα είναι πολλές...Διάλεξε μια που να αξίζει τον κόπο. Κάτι που να νιώσεις στ΄αλήθεια αμαρτωλός και να τ΄ομολογήσεις...πρώτα στον ευατό σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. χτίζεις δυναμικά,
    σκαρφαλώνοντας στο μπαλκόνι
    της γραφής σου.

    πόσο λυπάμαι για κείνους
    που ανεβαίνουν με ανάπηρη σκάλα!

    πάντα υπέροχη...:)

    καλημέρα με αγάπη...:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. μοβ μου
    η αμαρτία της καθημερινότητας
    περιλαμβάνει πολλές
    παραμέτρους
    Βασικότερη κατα εμένα
    είναι ο συμβιβασμός
    το σκύψιμο κι αποδοχή

    καλή Κυριακή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. γωγώ μου
    είναι δύσκολο
    να στεριώσεις
    τα σκαλοπάτια
    Θέλει τόλμη και πείσμα

    τα φιλιά μου
    υπέροχη μου φίλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτα τα κερασια με μαγεψαν μαζι με την εικονα απο το μικρό μπαλκονάκι..
    Καλημερα Ελενη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. μαρία μου
    το μικρό μπαλκόνι
    είναι το φρούριό μου
    όσο για τα κεράσια
    σε φιλέυω γιατί αξίζεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Bρε Ελενακι μου θαθελα ναξερα τις εικονες που χεις στο μυαλο σου την ωρα που γραφεις.Εισαι εντελως φευγατη γραφιδα κοριτσι μου ...τι να πω?
    Με πας παντα σε κοσμους που δεν μπορω να αγγιξω και να φανταστω κι αυτο με γοητευει αφανταστα.

    Σου φιλω το χερακι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Φαραονάκι μου
    μου θύμισες ένα τραγούδι
    έντεχνο
    με το σχόλιο σου
    "δεν έκανα ταξίδια μακρινά"
    πλησιάζει πολύ τη σκέψη μου

    αγάπες κούκλα μου
    και φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πέρναγα από το blog σου και διάβασα "το βορινό μπαλκονάκι".Το διάβασα κάμποσες φορές,έλλογες αλήθειες που έχουμε ξαστοχήσει το νόημα τους. Ο "χώρος" μας. Σαν στοιχείο προστασίας αλλά όμως και σαν στοιχείο περιορισμού. Εκεί οι σκέψεις μας και δίπλα μας η απέραντη παντοχρονία του κόσμου, η μεταβολή μας, η αλλαγή του θανάτου μας. Σκεφτόμουνα γιατί έχουμε την ανάγκη από ένα "βορινό μπαλκονάκι", και τί νόημα θάχει αν το χάσουμε. Μήπως εκεί στοιβάζετε τάχα ο εαυτός μας ακόμη κι αν δεν το θέλουμε? Μέσα στην ολότητα του κόσμου αυτή η περατή γωνιά που όλοι μας έχουμε ανάγκη είναι μια διάνοιξη στον άπειρο κόσμο ή μια θελκτική πλάνη προστασίας. ΄Ομορφα γράφεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Albus Genius
    οι φωλιές, είναι
    η αφετηρία
    της απογείωσης μας.
    Οι "σταθερές"
    που αναδιπλώνουμε
    με ασφάλεια τη σκέψη
    του ταξιδιού

    καλώς ήρθες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. "Κράτησε τα προσχήματα
    μικρή μου φυσαλίδα
    και γύμνωσε τα στην παλάμη σου
    την ώρα που πληκτρολογείς
    πάνω στο σώμα μου
    ποιήματα κι ωραία λόγια
    το δείλι φτάνει πια
    κι αποκαθήλωσε για τα καλά
    στιγμές και κύματα και όρνια
    που συνωστίζονταν στην πλάτη
    και στον ματωμένο κόρφο μας.."

    Πληθωρική πάντα
    η γραφή σου Ελένη μου..
    Και υπέροχη..
    Τη θερμή καλησπέρα μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πες μου ποιον στίχο σου να κρατήσω στα χέρια μου που να μην μου πεισμώσει ο άλλος;

    Πές μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Και μάλιστα…θυμάσαι;
    έπιανε βρύα πνιγηρά στα τοιχώματά του
    αυτά τα βρύα ελλοχεύουν στην καρδιά σου
    Πρασίνισες δεν το έχεις καταλάβει;


    Aχ πρασινίσαμε Ελένη μου και δεν το καταλάβαμε!! Και τα βρύα του βάλτου μας έπνιξαν το "μπαλκονάκι" μας!!

    Όπως πάντα υπέροχο!!
    Καλό φθινόπωρο @φίλη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ελενη μου αν εισαι διακοπες καλα να περνας.
    Αυτο ευχομαι και να μην συμβαινει τιποτε κακο
    Εχεις ψιλοεξαφανιστει ε?
    Σε φιλω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Σε ένα κελί που περίσσια γίνεται η υπομονή εκεί απέθεσε τις ελπίδες και τα τραυματισμένα όνειρα του το παιδάκι της φυγής. κανείς δεν κλέβει το καταφύγιο σου παιδάκι της φυγής.Με τις ανάσες της αμυγδαλιάς
    έφτιαξες μια γέφυρα..και μια σκαλίτσα που χωρούσε για να ανέβει εσένα και ..τα όνειρα σου ..ησύχασε δε φτάνουν τόσο ψηλά ο ήλιος καίει τα μάτια τους..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Πού είσαι βρε κορίτσι μου; Που πήγες; Ελπίζω όλα να ειναι καλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. επιστρέφω
    σε λίγες μέρες
    όλα καλά

    την αγάπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. χρειαζόμουν
    μια ανάπαυλα
    Χάρηκα που σας
    ξαναβρίσκω
    μου λείψατε
    πολύ τελικά
    εμπρός για νέες περιπέτειες
    πολλά πολλά φιλιά
    κι αγάπες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Τάκη μου
    πάντα ευαίσθητος
    και ποιητικός
    Στεριώνεις την αγάπη

    καλό σου απόγευμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Καναρινένια
    οι στίχοι είναι αθώοι
    περιπατητές
    δεν πισμώνουν,μας χαρίζονται
    Άπλωσε το χερι σου
    θα σε γνωρίσουν

    αμέριστα έχεις την αγάπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. μαριάννα μου
    ανεβάζουμε δύσκολα
    το σκηνικό της ζωής
    Τι να πρωτοφυλάξεις;
    να είσαι πάντα καλα
    @φίλη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Αχ βρε φαραόνα καλά είμαι
    μην ανησυχείς
    ίσως έπρεπε
    να είχα ειδοποιήσει
    με συγκινεί το ενδιαφέρον σου

    να περνάς καλά
    κούκλα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Περίπλου
    "ησύχασε δε φτάνουν τόσο ψηλά ο ήλιος καίει τα μάτια τους.."
    τι όμορφα που σε ξαναβρίσκω

    ΑπάντησηΔιαγραφή